Question

Scena w winiarni hopfera ma w przekonaniu Rzeckiego wymiar symboliczny.Odwołując się do calości zinterpretuj ją .

Answer 1

Codziennie spotykamy w naszym życiu rozmaitych ludzi, często są nimi osoby wykształcone, o silnych charakterach i o nietuzinkowej osobowości. Bohater książki Bolesława Prusa pt. "Lalka" jest wyjątkowy. Nazywa się Stanisław Wokulski i wyróżnia się z pośród innych ludzi tego okresu. 

Wokulski jest postacią niejednoznaczną. Jego osobowość posiada cechy ukształtowane przez epokę romantyzmu, na którą przypada dzieciństwo i młodość Stanisława. Także z łatwością można zauważyć cechy typowo pozytywistyczne. Bohater posiada wykształcenie, które zdobył mimo trudnych warunków w jakich się wychowywał. Wielu ludzi drwiło z niego, słysząc że chce on pogłębiać soją wiedzę, stać się kimś lepszym. Mimo tego Wokulski dążył do postawionych sobie celów i marzeń. Jest człowiekiem przedsiębiorczym, uczciwym, odważnym i konsekwentnym w podjętych działaniach. Jego spojrzenie na rzeczywistość charakteryzuje się trzeźwą oceną, refleksyjnością i realizmem. 

Oprócz cech racjonalistycznych Wokulski posiada romantyczną uczciwość i skłonność do idealizowania miłości. Przez małżeństwo z wdową po kupcu stał się właścicielem sklepu. Na handlu żywnością dla wojska dorobił się majątku, który stale pomnażał. Pieniądze pozwoliły mu na zmianę stanu, z biednego subiekta zmienił się z czasem w zamożnego pana. Bogactwo dawało mu szansę na zrealizowanie dawnych marzeń, między innymi poślubienia Izabeli Łęckiej. Niestety ciążyło nad nim "przekleństo". Izabela wraz z innymi zamożnymi osobami traktowali go jak kogoś gorszego, bowiem wywodził się ze świata kupców i handlarzy. 

Dzięki swojemu bogactwu stara się zbliżyć do ukochanej osoby, kupując kamienicę Łęckich i wspierając finansowo hrabiego. Oprócz tego jest hojnym filantropem. Pomaga wrócić młodej prostytutce na uczciwą drogę, opiekuje się rodziną furmana Wysockiego i młodym kamieniarzem Węgiełkiem. 

O młodości bohatera dowiadujemy się z pamiętnika Rzeckiego - wynika stąd, że Wokulski był uczestnikiem powstania styczniowego, za co zesłano go na Syberię. Po powrocie do kraju ciężko pracuje, pragnie przyczynić się do rozwoju kraju przez swoją wiedzę i naukowe zainteresowania, co świadczy o patriotyzmie Stanisława. 

Wokulski wychowany na poezji romantycznej wierzy w miłość czystą i bezinteresowną. Całe jego późniejsze życie zdaje się potwierdzać tezę, iż jest to romantyk zabłąkany w epoce pozytywizmu. Jakkolwiek posiada cechy charakterystyczne dla bohaterów obu epok, jednak tragiczny finał jego historii skłania do takiego właśnie twierdzenia. Wokulski - pozytywista myśli o obowiązkowej i słusznie wynagradzanej pracy, która pozwoli zwalczyć biedę i ciemnotę. Pozytywiści uważali, że poprzez bogacenie się jednostek bogaci się cały naród i to zadanie spełnia także Stanisław. A jednak powodem wzbogacenia się była wielka, nieodwzajemniona, romantyczna miłość. Tu jawi się Wokulski jako romantyk, idealista skłócony z otoczeniem, nierozumiany, samotny i rozdarty wewnętrznie. Kiedy przeżywa zawód miłosny usiłuje popełnić samobójstwo. 

W końcu porzuca swe ideały "pozytywistyczne" - sprzedaje sklep, wycofuje się z życia. Zakończenie powieści jest niejednoznaczne i nie wiadomo co wybrał główny bohater - samobójczą śmierć, czy całkowite poświęcenie się dla nauki. Wokulski, to człowiek z przełomu diametralnie różnych epok. Spokój i życiową stabilizację zakłócała mu tęsknota za romantyczną miłością, poczucie niespełnienia i pustki, której nie mogła zapełnić praca, nauka i robienie pieniędzy. Jego osobowość, motywy działania, którym hołdował, trafnie ujął doktor Szuman, potwierdzając przyczyny klęski Wokulskiego: "Romantycy muszą wyginąć to darmo; dzisiejszy świat nie dla nich (...). Powszechna jawność sprawia, że już nie wierzymy w anielskość kobiet, ani w możliwość ideałów, kto tego nie rozumie musi zginąć, albo dobrowolnie ustąpić...".