Question

Rzeszów w okresie zaborów. prosze o wypracowanie...minimum 2 strony A4...pilne!!!! praca zaliczeniowa

Answer 1

W 1772 roku wskutek I rozbioru Polski wyniszczone miasto weszło w skład imperium Habsburgów. Odmienna administracja i normy prawne panujące wówczas w rządzonej przez Marię Teresę i jej syna Józefa II spowodowały szereg reform i zmian w nowo powstałej Galicji. Znamienne jest niemal całkowite ograniczenie roli panów dziedzicznych i ich funkcji, które w znacznej mierze ograniczyły się do reprezentacji i czerpania dochodów z faktycznej własności ziemskiej. Osłabiona rzeszowska linia Lubomirskich, w postaci Jerzego Romana zdecydowała się na odsprzedanie w 1845 roku "praw" władzom zborowym. 30 lat wcześniej odsprzedany został rzeszowski zamek. Od momentu wkroczenia do miasta austriackich wojsk następuje powolny proces stabilizacji. Do Rzeszowa napływa nowa, klasa urzędnicza. W rok po zaborze Rzeszów ustanowiony został stolicą jednego z 6 cyrkułów – pilźnieńskiego. Następnie w 1782, liczba cyrkułów zwiększyła się do 18, a ich granice zostały wytyczone na nowo. Jednak, miasto nadal pozostało siedzibą ówczesnego powiatu. Nowa administracja podporządkowana była bezpośrednio bod gubernię we Lwowie. Obszar cyrkułu rzeszowskiego obejmowały 4 miasta, 21 miasteczek, ok. 560 wsi[39], w 1860 roku zamieszkuje go ok. 360 tys. ludzi. Co do rozwoju demograficznego samego Rzeszowa przebiega on stopniowo i spokojnie. Po I rozbiorze zamieszkuje go ok. 3000 osób, do największego rozwoju dochodzi w II poł. XIX wieku, w 1861 roku Rzeszów liczy 7442 mieszkańców.Rzeszów znalazł się na tzw. trakcie środkowogalicyjskim ("drodze cesarskiej"), która podobnie jak średniowieczny szklak handlowy przebiegała od Białej na granicy Śląska Cieszyńskiego przez Kraków, Bochnię, Brzesko, Tarnów, Rzeszów, Jarosław, Przemyśl, Gródek Jagielloński do Lwowa. Umożliwiło to odnowienie pozycji miasta jako ośrodka handlowego. Zdeterminowała ona późniejszy rozwój urbanistyczny miasta. Sam wygląd miasta nie wiele się zmieniał. W praktyce ograniczało się ono wciąż do Rynku, "Nowego Miasta" ulicy 3. Maja i Gałęzowskiego, oraz obecnej Mickiewicza. Do ożywienia ruchu budowlanego dochodzi w wieku następnym. Rozwój budownictwa następuje w linii wschód-zachód (od kościoła bernardyńskiego przez 2 rynki, po most na Wisłoku). Zmiany w kształcie powstających budynków wymusiło nowe prawo austriackie, które min. zabraniało w miastach krycia domów słomą, przy głównych ulicach kamienice musiały być najmniej 2-piętrowe, a plany budów przedstawiane były specjalnej komisji budowlanej[39]. Powstają wówczas takie zabytki jak pałac Burgallera (róg ulicy Zamkowej i Alei Lubomierskich), dom Karola Prevota (ulica Zamkowa), czy dwór Skrzyńskich (ulica Unii Lubelskiej). W tym czasie praktycznie likwidacji ulega "dzielnica zamkowa", która parceluje się i sprzedaje prywatnym osobom.