Rzeczpospolita obojga narodów 1podział szlachty 2sejmiki 3sejm walny 4warunki rozwoju gospodarki 5 życie codziene 6państwa w których rzadzili jagiellolonoowei 7układ jagiellonsko harsburski 8ostatnia wojna z zakonem 9przeyczyny zawiązania uni realnej polski z litwa 10powstanie reczposlpolitej obojga narodów 11skutki uni realnej 12wpływy włoskie 13rozwój nauki i szkolnictwa 14zmiany w poglądzie o wszechswiecie 15 budownictwo rensansowe 16literatura odrodzenia 17konfederacja warszawska 18wpływy reformacji na kulture 19początki kontreformacji 20organizacja pierwszej wolnej elekcji 21wybór henryka walezego 22wojna o inflaty błagam pilne jutro z tego spr!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Koronę i Litwę łączyła osoba władcy. Na Litwie istniały silne tendencje do rozłamu unii. Po sekularyzacji Zakonu Krzyżackiego znikła przyczyna dotychczasowej unii, nie było wspólnego wroga. Dlatego Litwini dążyli do rozłamu unii. Problem walki o Inflanty postawił na porządku dziennym sprawę relacji obu państw. W 1561 r. wielki mistrz zakonu kawalerów mieczowych zaproponował sekularyzację, rozpoczyna się wojna o Inflanty. W latach 1562 1563 znikły wszelkie różnice pomiędzy szlachtą prawosławną a katolicką na Litwie. W 1565 r. Zygmunt August wiedział, że nie będzie miał męskiego potomka. Dlatego podjął decyzję o rezygnacji swych praw dziedzicznych do tronu Wielkiego Księstwa Litewskiego. Podjął starania, by unię personalną pomiędzy oboma państwami zmienić w unię realną czyli unię opierającą się na wspólnych elementach polityki wewnętrznej, zagranicznej, a nie tylko i wyłącznie na osobie władcy. W takim kontekście w 1568 r. został zwołany do Lublina sejm, na który zaproszeni zostali magnaci zarówno polscy jak i litewski oraz szlachta litewska i szlachta polska. Magnaci litewscy zgromadzeni wokół Mikołaja Radziwiłła Rudego nie chcieli unii i robili wszystko, by odsunąć jakąkolwiek dyskusję na temat unii. Widząc nalegania króla, widząc, że szlachta litewska jest za unią (szlachta litewska przy unii zyskiwała te same prawa co szlachta polska) magnaci litewscy chcąc doprowadzić do uniemożliwienia zawarcia unii, opuścili Lublin. Paradoksalnie, ich wyjazd przyśpieszył pracę nad aktem unii. W 1569 r. na prośbę szlachty polskiej i litewskiej król wcielił do Korony województwa podolskie, wołyńskie, bracławskie, a następnie tylko na prośbę szlachty litewskiej - województwo kijowskie. Kiedy magnaci litewscy zorientowali się, że akt unii został przygotowany, że mimo ich wyjazdu dojdzie do zawarcia unii, wrócili do Lublina, by podjąć rokowania na temat ostatecznego brzmienia dokumentu. 28 czerwca 1569 r. akt unii został uroczyście zaprzysiężony. Unia lubelska tworzyła jedno z największych państw w Europie. Jedynym państwem, które ustępowało Rzeczypospolitej była Rosja. Państwo to miało mieć wspólnego władcę, wspólny sejm, natomiast odrębne urzędy centralne takie jak: wojsko, skarb, administrację i urzędy. Wspólnie miano prowadzić wojnę, wspólnie miała być prowadzona polityka zagraniczna. Skutki:
powstało państwo wielonarodowościowe, zróżnicowane pod względem społecznym, po unii lubelskiej szlachty było 10 %, natomiast chłopi stanowili 70 %.
Koronę i Litwę łączyła osoba władcy. Na Litwie istniały silne tendencje do rozłamu unii. Po sekularyzacji Zakonu Krzyżackiego znikła przyczyna dotychczasowej unii, nie było wspólnego wroga. Dlatego Litwini dążyli do rozłamu unii. Problem walki o Inflanty postawił na porządku dziennym sprawę relacji obu państw. W 1561 r. wielki mistrz zakonu kawalerów mieczowych zaproponował sekularyzację, rozpoczyna się wojna o Inflanty. W latach 1562 1563 znikły wszelkie różnice pomiędzy szlachtą prawosławną a katolicką na Litwie. W 1565 r. Zygmunt August wiedział, że nie będzie miał męskiego potomka. Dlatego podjął decyzję o rezygnacji swych praw dziedzicznych do tronu Wielkiego Księstwa Litewskiego. Podjął starania, by unię personalną pomiędzy oboma państwami zmienić w unię realną czyli unię opierającą się na wspólnych elementach polityki wewnętrznej, zagranicznej, a nie tylko i wyłącznie na osobie władcy. W takim kontekście w 1568 r. został zwołany do Lublina sejm, na który zaproszeni zostali magnaci zarówno polscy jak i litewski oraz szlachta litewska i szlachta polska. Magnaci litewscy zgromadzeni wokół Mikołaja Radziwiłła Rudego nie chcieli unii i robili wszystko, by odsunąć jakąkolwiek dyskusję na temat unii. Widząc nalegania króla, widząc, że szlachta litewska jest za unią (szlachta litewska przy unii zyskiwała te same prawa co szlachta polska) magnaci litewscy chcąc doprowadzić do uniemożliwienia zawarcia unii, opuścili Lublin. Paradoksalnie, ich wyjazd przyśpieszył pracę nad aktem unii. W 1569 r. na prośbę szlachty polskiej i litewskiej król wcielił do Korony województwa podolskie, wołyńskie, bracławskie, a następnie tylko na prośbę szlachty litewskiej - województwo kijowskie. Kiedy magnaci litewscy zorientowali się, że akt unii został przygotowany, że mimo ich wyjazdu dojdzie do zawarcia unii, wrócili do Lublina, by podjąć rokowania na temat ostatecznego brzmienia dokumentu. 28 czerwca 1569 r. akt unii został uroczyście zaprzysiężony. Unia lubelska tworzyła jedno z największych państw w Europie. Jedynym państwem, które ustępowało Rzeczypospolitej była Rosja. Państwo to miało mieć wspólnego władcę, wspólny sejm, natomiast odrębne urzędy centralne takie jak: wojsko, skarb, administrację i urzędy. Wspólnie miano prowadzić wojnę, wspólnie miała być prowadzona polityka zagraniczna. Skutki:
powstało państwo wielonarodowościowe, zróżnicowane pod względem społecznym, po unii lubelskiej szlachty było 10 %, natomiast chłopi stanowili 70 %.
prosz o naj