Kolebką odrodzenia były Włochy. Miasta włoskie w XIV wieku dzięki dogodnemu położeniu prowadziły ożywioną działalność handlową ze Wschodem i Zachodem. Szybko osiągnęły wyraźny wzrost gospodarczy. Prym wśród nich wiodła Florencja, która za rządów Medyceuszów stałą się stolicą kulturalną Włoch. Zgromadzony majątek pozwolił mieszczanom na zapoznanie się z dorobkiem kulturalnym Europy. Zapragnęli otaczać się pięknem i korzystać z wartości doczesnych. Pojawieniu się nowych nurtów sprzyjał także kryzys papiestwa, które od pontyfikatu Klemensa V (początek XIV wieku) przeniosło się do Awinionu. Nowy nurt nazwano renesansem, tym samym podkreślając odrodzenie kultury, sztuki i myśli starożytnej. Polska nazwa „odrodzenie” jest tłumaczeniem francuskiego słowa renaissance (re - „na nowo”, la naissance - „narodziny).
Kolebką odrodzenia były Włochy. Miasta włoskie w XIV wieku dzięki dogodnemu położeniu prowadziły ożywioną działalność handlową ze Wschodem i Zachodem. Szybko osiągnęły wyraźny wzrost gospodarczy. Prym wśród nich wiodła Florencja, która za rządów Medyceuszów stałą się stolicą kulturalną Włoch. Zgromadzony majątek pozwolił mieszczanom na zapoznanie się z dorobkiem kulturalnym Europy. Zapragnęli otaczać się pięknem i korzystać z wartości doczesnych. Pojawieniu się nowych nurtów sprzyjał także kryzys papiestwa, które od pontyfikatu Klemensa V (początek XIV wieku) przeniosło się do Awinionu.
Nowy nurt nazwano renesansem, tym samym podkreślając odrodzenie kultury, sztuki i myśli starożytnej. Polska nazwa „odrodzenie” jest tłumaczeniem francuskiego słowa renaissance (re - „na nowo”, la naissance - „narodziny).