Rozwój techniki śpiewu i muzyki instrumentalnej w epoce romantyzmu. PROSZĘ!! TO NA JUTRO!!
szymon241996
Rozwinęła się nauka, literatura i sztuka.Kompozytorzy tworzyli utwory wielogłosowe : psalmy, pieśni, motety, madrygały. Popularne stały się tańce.Jednym z najwybitniejszych kompozytorów polskich odrodzenia był Mikołaj Gomułka. był autorem melodii do psalmów przetłumaczonych przez Jana Kochanowskiego. Psałterze- zbiór psalmów pierwszy polski śpiewnik. Tabulatura- zbiór utworów na jednym instrumencie. Inni kompozytorzy: Mikołaj z Krakowa, Mikołaj z Radomia, Wacław z Szamotuł
Ideałem epoki klasycznej był człowiek, jego duchowość, aspiracje. Ideałem epoki romantycznej stał się już nie człowiek uogólniony, lecz konkretny bohater i jego przeżycia. Dominującymi cechami muzyki stały się subiektywizm i emocjonalizm, a głównym postulatem romantyzmu było powiązanie muzyki z innymi rodzajami sztuki- poezją, tańcem, dramatem (Wagner), malarstwem. Twórców tych dziedzin łączyła skłonność do wypowiedzi uczuciowej, prowadząca często do przewagi treści nad formą. Kompozytorzy romantyczni uważali, że muzyka powinna być wyrazem uczuć i w tym celu nadawali swym utworom odpowiednie tytuły. Muzykę taką przyjęło się nazywać programową. Klasyczne formy cykliczne- sonata i symfonia tracą w tej epoce przodujące znaczenie. Ale i tu kompozytorzy stworzyli wiele dzieł, nasycając te formy nową romantyczną treścią. Jednak w centrum znalazła się liryka wokalna i instrumentalna: pieśni solowe z tow. fortepianu, miniatury instrumentalne. Następuje rozkwit wirtuozerii (Liszt, Paganini), zainteresowanie folklorem, rozwój szkół narodowych, zainteresowanie muzyką dawną (powstanie nauki- muzykologii).
Tabulatura- zbiór utworów na jednym instrumencie.
Inni kompozytorzy:
Mikołaj z Krakowa, Mikołaj z Radomia, Wacław z Szamotuł
Ideałem epoki klasycznej był człowiek, jego duchowość, aspiracje. Ideałem epoki romantycznej stał się już nie człowiek uogólniony, lecz konkretny bohater i jego przeżycia. Dominującymi cechami muzyki stały się subiektywizm i emocjonalizm, a głównym postulatem romantyzmu było powiązanie muzyki z innymi rodzajami sztuki- poezją, tańcem, dramatem (Wagner), malarstwem. Twórców tych dziedzin łączyła skłonność do wypowiedzi uczuciowej, prowadząca często do przewagi treści nad formą. Kompozytorzy romantyczni uważali, że muzyka powinna być wyrazem uczuć i w tym celu nadawali swym utworom odpowiednie tytuły. Muzykę taką przyjęło się nazywać programową. Klasyczne formy cykliczne- sonata i symfonia tracą w tej epoce przodujące znaczenie. Ale i tu kompozytorzy stworzyli wiele dzieł, nasycając te formy nową romantyczną treścią. Jednak w centrum znalazła się liryka wokalna i instrumentalna: pieśni solowe z tow. fortepianu, miniatury instrumentalne. Następuje rozkwit wirtuozerii (Liszt, Paganini), zainteresowanie folklorem, rozwój szkół narodowych, zainteresowanie muzyką dawną (powstanie nauki- muzykologii).