Istniała w latach 1807-1812 - kierował nią Stanisław Kostka Potocki, we współpracy ze Stanisławem Staszicem, Samuelem Bogumiłem Lindem, Onufrym Kopczyńskim i innymi osobistościami tego okresu. Celem Izby Edukacyjnej był przede wszystkim rozwój szkolnictwa elementarnego, aczkolwiek przykładano też wagę do rozbudowy szkolnictwa średniego (szkoły wydziałowe i podwydziałowe realne i szkoły departamentowe, w których nacisk położono na nauki ścisłe) i wyższego (w Warszawie powstały w 1808 r. Szkoła Prawa, w 1809 Szkoła Lekarska, w 1811 Szkoła Nauk Administracyjnych, zaś od 1809 Izbie podlegał Uniwersytet Jagielloński). Kierowano się zasadą powiązania systemu szkolnego z administracją państwową, wprowadzono też po raz pierwszy na ziemiach polskich, w 1808 roku, obowiązek szkolny.
Istotnym zarządzeniem było nałożenie na społeczności lokalne obowiązku tworzenia i finansowego utrzymywania szkół elementarnych, co zaowocowało ich szybkim rozwojem w Księstwie Warszawskim, a potem w Królestwie Polskim. W 1810 roku powstało Towarzystwo Elementarne, z Samuelem B. Lindem na czele, którego zadaniem było opracowywanie podręczników szkolnych.
W 1812 roku Izba Edukacyjna została przekształcona w Dyrekcję Edukacji Narodowej
W ksiestwie Warszawskim funkcjonowało kilka oficyn wydawniczych i ukazywały się liczne czasopism. Działałtakże Teatr Narodowy. Powstał też Uniwerytet Warszawki, który został on utworzony przez połączenie kilku szkół działających od czasów napoleońskich i szybko stał się centrum polskiej oświaty i nauki. Też powstała izba edukacyjna, która istniała od 1807 do 1812. Kierował nią Potocki lecz współpracował z innymi osobistościami tego okresu. Celem byłorozwój szkolnictwa elementarnego ale teżrozbudowy szkolnictwa średniegoi wyższego.
Istotnym zarządzeniem było nałożenie na społeczności lokalne obowiązku tworzenia i finansowego utrzymywania szkół elementarnych, co zaowocowało ich szybkim rozwojem w Księstwie Warszawskim, a potem w Królestwie Polskim. W 1810 roku powstało Towarzystwo Elementarne, z Samuelem B. Lindem na czele, którego zadaniem było opracowywanie podręczników szkolnych.
Izba Edukacyjna, Izba Edukacji Publicznej - naczelna państwowa władza oświatowa w Księstwie Warszawskim.
Istniała w latach 1807-1812 - kierował nią Stanisław Kostka Potocki, we współpracy ze Stanisławem Staszicem, Samuelem Bogumiłem Lindem, Onufrym Kopczyńskim i innymi osobistościami tego okresu. Celem Izby Edukacyjnej był przede wszystkim rozwój szkolnictwa elementarnego, aczkolwiek przykładano też wagę do rozbudowy szkolnictwa średniego (szkoły wydziałowe i podwydziałowe realne i szkoły departamentowe, w których nacisk położono na nauki ścisłe) i wyższego (w Warszawie powstały w 1808 r. Szkoła Prawa, w 1809 Szkoła Lekarska, w 1811 Szkoła Nauk Administracyjnych, zaś od 1809 Izbie podlegał Uniwersytet Jagielloński). Kierowano się zasadą powiązania systemu szkolnego z administracją państwową, wprowadzono też po raz pierwszy na ziemiach polskich, w 1808 roku, obowiązek szkolny.
Istotnym zarządzeniem było nałożenie na społeczności lokalne obowiązku tworzenia i finansowego utrzymywania szkół elementarnych, co zaowocowało ich szybkim rozwojem w Księstwie Warszawskim, a potem w Królestwie Polskim. W 1810 roku powstało Towarzystwo Elementarne, z Samuelem B. Lindem na czele, którego zadaniem było opracowywanie podręczników szkolnych.
W 1812 roku Izba Edukacyjna została przekształcona w Dyrekcję Edukacji Narodowej
W ksiestwie Warszawskim funkcjonowało kilka oficyn wydawniczych i ukazywały się liczne czasopism. Działałtakże Teatr Narodowy. Powstał też Uniwerytet Warszawki, który został on utworzony przez połączenie kilku szkół działających od czasów napoleońskich i szybko stał się centrum polskiej oświaty i nauki. Też powstała izba edukacyjna, która istniała od 1807 do 1812. Kierował nią Potocki lecz współpracował z innymi osobistościami tego okresu. Celem byłorozwój szkolnictwa elementarnego ale teżrozbudowy szkolnictwa średniegoi wyższego.
Istotnym zarządzeniem było nałożenie na społeczności lokalne obowiązku tworzenia i finansowego utrzymywania szkół elementarnych, co zaowocowało ich szybkim rozwojem w Księstwie Warszawskim, a potem w Królestwie Polskim. W 1810 roku powstało Towarzystwo Elementarne, z Samuelem B. Lindem na czele, którego zadaniem było opracowywanie podręczników szkolnych.