Komizm - zespół cech jakiegoś obiektu, np., przedmiotu, osoby albo sytuacji czy zdarzenia, wywołujących wesołość i śmiech. Komizm polega na zaskoczeniu odbiorcy, który spodziewa się zupełnie czegoś innego. Rozróżniamy następujące rodzaje komizmu : - komizm postaci - przejawia się najczęściej w wyglądzie zewnętrznym lub zachowaniu postaci. - komizm słowny - wyraża się bądź w odpowiednio prowadzącym dialogu, bądź w wywołujących wesołość zwrotach i zestawieniach słów - komizm sytuacyjny - polega na tworzeniu między bohaterami zabawnych dla odbiorcy układów zdarzeń i sytuacji.
Komizm sytuacyjny – rodzaj komizmu polegający na zabawnym, nieoczekiwanym spiętrzeniu niefortunnych albo niezwykłych przypadków i zachowań bohatera komicznego.
Komizm postaci - jeden z trzech podstawowych rodzajów komizmu. Próba wywołania reakcji wesołości u odbiorcy sposobem prezentacji konkretnej postaci, przez szczególne uwypuklenie jej charakterystycznych cech.
Cechy wyodrębniane u postaci celem stworzenia postaci komicznej:
wygląd zewnętrzny (budowa ciała, wzrost) cechy charakterystyczne budowy ciała niezależne od postaci (znamiona, garb itp.) elementy wyglądu zależne od postaci (ubiór, fryzura, zarost) zachowanie ogólne (nawyki, wymowa, tiki itp.) zachowanie w określonych sytuacjach cechy osobowości (temperament, fobie) charakter (np. chciwość, obłuda, obojętność) wiedza, wykształcenie poglądy (światopogląd, poglądy polityczne)
najczęściej komizm osiąga się przy łączenie powyższych cech, przerysowanie ich i ich skontrastowanie z innymi postaciami.
Komizm słowny - jeden z trzech podstawowych rodzajów komizmu. Świadoma próba wywołania u odbiorcy wesołości przy użyciu środków lingwistycznych. Jest podstawowym rodzajem komizmu w krótkich formach narracyjnych i literackich, np. dowcip, humoreska. Pojawia się w literaturze i filmie.
Komizm słowny może być osiągnięty przez:
nieudolne używanie języka (np. przez cudzoziemców lub dzieci) błędy językowe - gramatyczne, ortograficzne, semantyczne, fonetyczne błędy logiczne, np. amfibolia, błąd akcydentalizacji kontrast stylistyczny pastisz - świadome naśladownictwo stylistyczne innej osoby, gazety itp. środki stylistyczne, takie jak np. aliteracja, archaizacja, porównanie, patos inne środki ekspresyjne - akcent, intonacja stosowanie wariantów języka - dialektów, idiolektów, pidżynów
Komizm słowny - jeden z trzech podstawowych rodzajów komizmu. Świadoma próba wywołania u odbiorcy wesołości przy użyciu środków lingwistycznych. Jest rodzajem komizmu w krótkich formach narracyjnych i literackich, np. dowcip, humoreska. Pojawia się w literaturze i filmie.
Komizm słowny może być osiągnięty przez:
nieudolne używanie języka (np. przez cudzoziemców lub dzieci) błędy językowe - gramatyczne, ortograficzne semantyczne, fonetyczne błędy logiczne kontrast stylistyczny świadome naśladownictwo stylistyczne innej osoby, gazety itp. środki stylistyczne inne środki ekspresyjne - akcent, intonacja stosowanie wariantów języka - dialektów, idiolektów, pidżynow
Komizm - zespół cech jakiegoś obiektu, np., przedmiotu, osoby albo sytuacji czy zdarzenia, wywołujących wesołość i śmiech. Komizm polega na zaskoczeniu odbiorcy, który spodziewa się zupełnie czegoś innego. Rozróżniamy następujące rodzaje komizmu :
- komizm postaci - przejawia się najczęściej w wyglądzie zewnętrznym lub zachowaniu postaci.
- komizm słowny - wyraża się bądź w odpowiednio prowadzącym dialogu, bądź w wywołujących wesołość zwrotach i zestawieniach słów
- komizm sytuacyjny - polega na tworzeniu między bohaterami zabawnych dla odbiorcy układów zdarzeń i sytuacji.
Komizm sytuacyjny – rodzaj komizmu polegający na zabawnym, nieoczekiwanym spiętrzeniu niefortunnych albo niezwykłych przypadków i zachowań bohatera komicznego.
Komizm postaci - jeden z trzech podstawowych rodzajów komizmu. Próba wywołania reakcji wesołości u odbiorcy sposobem prezentacji konkretnej postaci, przez szczególne uwypuklenie jej charakterystycznych cech.
Cechy wyodrębniane u postaci celem stworzenia postaci komicznej:
wygląd zewnętrzny (budowa ciała, wzrost) cechy charakterystyczne budowy ciała niezależne od postaci (znamiona, garb itp.) elementy wyglądu zależne od postaci (ubiór, fryzura, zarost) zachowanie ogólne (nawyki, wymowa, tiki itp.) zachowanie w określonych sytuacjach cechy osobowości (temperament, fobie) charakter (np. chciwość, obłuda, obojętność) wiedza, wykształcenie poglądy (światopogląd, poglądy polityczne)najczęściej komizm osiąga się przy łączenie powyższych cech, przerysowanie ich i ich skontrastowanie z innymi postaciami.
Komizm słowny - jeden z trzech podstawowych rodzajów komizmu. Świadoma próba wywołania u odbiorcy wesołości przy użyciu środków lingwistycznych. Jest podstawowym rodzajem komizmu w krótkich formach narracyjnych i literackich, np. dowcip, humoreska. Pojawia się w literaturze i filmie.
Komizm słowny może być osiągnięty przez:
nieudolne używanie języka (np. przez cudzoziemców lub dzieci) błędy językowe - gramatyczne, ortograficzne, semantyczne, fonetyczne błędy logiczne, np. amfibolia, błąd akcydentalizacji kontrast stylistyczny pastisz - świadome naśladownictwo stylistyczne innej osoby, gazety itp. środki stylistyczne, takie jak np. aliteracja, archaizacja, porównanie, patos inne środki ekspresyjne - akcent, intonacja stosowanie wariantów języka - dialektów, idiolektów, pidżynówKomizm słowny - jeden z trzech podstawowych rodzajów komizmu. Świadoma próba wywołania u odbiorcy wesołości przy użyciu środków lingwistycznych. Jest rodzajem komizmu w krótkich formach narracyjnych i literackich, np. dowcip, humoreska. Pojawia się w literaturze i filmie.
Komizm słowny może być osiągnięty przez:
nieudolne używanie języka (np. przez cudzoziemców lub dzieci) błędy językowe - gramatyczne, ortograficzne semantyczne, fonetyczne błędy logiczne kontrast stylistyczny świadome naśladownictwo stylistyczne innej osoby, gazety itp. środki stylistyczne inne środki ekspresyjne - akcent, intonacja stosowanie wariantów języka - dialektów, idiolektów, pidżynow