Rozwiń myśl "Próżni słyszą tylko pochwały" co najmniej pół strony A4.Uzasadnij prawdziwość odwołując się do przykładów z literatury i życia
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Kogo nazywamy osobę próżną?
Zazwyczaj mówimy tak na kogoś kto nic nie robi, kto jest zajęty tylko swoją osobą, kto jest zapatrzony tylko w siebie, nie widzi tego co dzieje się wokół. Prawdziwym przykładem prózności wg. mnie jest postać Izabeli Łęckiej z książki Bolesława Prusa pt. "Lalka". Izabela jest osobą wywodzącą się z rodziny arystokratycznej. Od samego dzieciństwa była nauczona, że wszystko się należy jej i wcale nie musi na to zapracować. Gdy miała jakiś kaprys od razu go spełniano. Jest przyzwyczajona do życia "na salonach". Nigdy nie pracowała, a gdy poznała Wokulskiego i widząc jego "czerwone dłonie" (po tym jak Wokulski został zesłany na Syberię) Izabela stwierdziła, że jest złym człowiekiem i czuła do niego odrazę. Oczywiście Izabela pomagała biednym, przeznaczała pewną kwotę na pomoc im, ale zawsze uważała się za lepszą od nich. Gdy była we Francji, przestraszyła się ludzi pracujących w fabrykach. Bała się, że mogą oni odebrać jej wszystkie luksusy.
Nie lepiej traktowała małżeństwo. Było to dla niej w pewnym sensie interes. Im przystojniejszy, bogatszy kandydat tym lepiej. Oczywiście musiał mieć spory posag inaczej by nie wytrzymała tego, że może choć na trochę zamieszkać w gorszych warunkach.
Izabela traktowała siebie jak bóstwo, które wszyscy powinni czcić. Podporządkowała sobie wszystkich wokół. Marzyła o tym by mieć jednocześnie bogatego, szanowanego męża ale też i przystojnego kochanka. Nie dopuszczała do siebie żadnych sprzeciwów. Nie wyobrażała sobie by ktoś mógł skrytykowac jej zachowanie, do myśli dopuszczała jedynie pochwały.
W otaczającym nas życiu wiele mamy przykładów próżności. Wiele jest osób, które wręcz "żerują" na innych. Sami nic nie zrobią, a wymagają tego od innych. Jednak gdy zarzuci im sie takie postępowanie, oni nie widzą w tym żadnej swojej winy i wciąz przekonani są jedynie o swej wyższości, wyjątkowości.