Przed przystąpieniem do analizy jakiegokolwiek dzieła literackiego należy sobie odpowiedzieć na kilka pytań. Co to za dzieło? Kiedy i w jakich okolicznościach powstało? W jakim celu podejmujemy się jego analizy? Sprawa staje się jeszcze bardziej skomplikowana, gdy przedmiotem analizy jest utwór powstały w epoce Romantyzmu. Jest to spowodowane specyfiką tej epoki, w której nastąpił zdecydowany zwrot w sposobie postrzegania świata oraz systemie wartości.
Niniejsza analiza ma na celu wykazanie, że ballada pt. "Lilije" jest utworem romantycznym.
Ballada "Lilije" została napisana w maju 1820 roku, w okresie życia i twórczości Adama Mickiewicza określanym jako okres wileńsko - kowieński. Pierwsze jej wydanie ukazało się w czerwcu 1822 roku w zbiorze zatytułowanym "Poezje". Zbiór ten zawierał utwory inspirowane przede wszystkim narodową tradycją i twórczością ludową, odbiegającą zarówno formą jak i treścią od funkcjonującej dotychczas poezji klasycystycznej. Datę wydania tego zbioru (1822 r.) uważa się za rozpoczęcie okresu Romantyzmu w Polsce.
Poeta zrealizował tu romantyczne przekonanie o mozliwości kontaktu człowieka z istotą nadprzyrodzoną.
W balladzie „To lubię” mamy zawarte elementy mistycyzmu, czyli możliwości kontaktu ze światem metefizycznym, a inspirację romantyczną Mickiewicz czerpał między innymi z ludowiści – legend i opowieści prostych ludzi.
Romantyzm w pełni wykorzystał urok tajemnicy, niewyjaśnionych zdarzeń, mrocznych przestrzeni, atmosfery spisku i tajemnych sytuacji.
Romantyczny charakter utworu można wykazać także na podstawie innego jeszcze wyznacznika - obecności elementów związanych z "innym światem", światem duchów, zjaw, niemożliwym do zauważenia i przedstawienia bez odrzucenia reguł klasycyzmu i racjonalizmu. W "Lilijach" świat ten przejawia się przede wszystkim poprzez zmartwychwstanie zamordowanego męża: "Wtem drzwi kościoła trzasły/ Wiatr zawiał, świece zgasły/ Wchodzi osoba w bieli (...)/ Podziemnym woła głosem", oraz słowa starca. Rady pustelnika, jego propozycja wskrzeszenia małżonka czy znajomość wyroków Bożych świadczy o nierozerwalnym związaniu świata żywego, realnego ze światem mistycznym, pozagrobowym, o ich wzajemnym przenikaniu się. Taki stosunek tych światów, a przede wszystkim sam fakt występowania "drugiego świata" świadczy o romantycznym charakterze ballady.
Poeta zrealizował tu romantyczne przekonanie o mozliwości kontaktu człowieka z istotą nadprzyrodzoną.
W balladzie „To lubię” mamy zawarte elementy mistycyzmu, czyli możliwości kontaktu ze światem metefizycznym, a inspirację romantyczną Mickiewicz czerpał między innymi z ludowiści – legend i opowieści prostych ludzi.
Romantyzm w pełni wykorzystał urok tajemnicy, niewyjaśnionych zdarzeń, mrocznych przestrzeni, atmosfery spisku i tajemnych sytuacji.
Przed przystąpieniem do analizy jakiegokolwiek dzieła literackiego należy sobie odpowiedzieć na kilka pytań. Co to za dzieło? Kiedy i w jakich okolicznościach powstało? W jakim celu podejmujemy się jego analizy? Sprawa staje się jeszcze bardziej skomplikowana, gdy przedmiotem analizy jest utwór powstały w epoce Romantyzmu. Jest to spowodowane specyfiką tej epoki, w której nastąpił zdecydowany zwrot w sposobie postrzegania świata oraz systemie wartości.
Niniejsza analiza ma na celu wykazanie, że ballada pt. "Lilije" jest utworem romantycznym.
Ballada "Lilije" została napisana w maju 1820 roku, w okresie życia i twórczości Adama Mickiewicza określanym jako okres wileńsko - kowieński. Pierwsze jej wydanie ukazało się w czerwcu 1822 roku w zbiorze zatytułowanym "Poezje". Zbiór ten zawierał utwory inspirowane przede wszystkim narodową tradycją i twórczością ludową, odbiegającą zarówno formą jak i treścią od funkcjonującej dotychczas poezji klasycystycznej. Datę wydania tego zbioru (1822 r.) uważa się za rozpoczęcie okresu Romantyzmu w Polsce.
Poeta zrealizował tu romantyczne przekonanie o mozliwości kontaktu człowieka z istotą nadprzyrodzoną.
W balladzie „To lubię” mamy zawarte elementy mistycyzmu, czyli możliwości kontaktu ze światem metefizycznym, a inspirację romantyczną Mickiewicz czerpał między innymi z ludowiści – legend i opowieści prostych ludzi.
Romantyzm w pełni wykorzystał urok tajemnicy, niewyjaśnionych zdarzeń, mrocznych przestrzeni, atmosfery spisku i tajemnych sytuacji.
Romantyczny charakter utworu można wykazać także na podstawie innego jeszcze wyznacznika - obecności elementów związanych z "innym światem", światem duchów, zjaw, niemożliwym do zauważenia i przedstawienia bez odrzucenia reguł klasycyzmu i racjonalizmu. W "Lilijach" świat ten przejawia się przede wszystkim poprzez zmartwychwstanie zamordowanego męża: "Wtem drzwi kościoła trzasły/ Wiatr zawiał, świece zgasły/ Wchodzi osoba w bieli (...)/ Podziemnym woła głosem", oraz słowa starca. Rady pustelnika, jego propozycja wskrzeszenia małżonka czy znajomość wyroków Bożych świadczy o nierozerwalnym związaniu świata żywego, realnego ze światem mistycznym, pozagrobowym, o ich wzajemnym przenikaniu się. Taki stosunek tych światów, a przede wszystkim sam fakt występowania "drugiego świata" świadczy o romantycznym charakterze ballady.
Poeta zrealizował tu romantyczne przekonanie o mozliwości kontaktu człowieka z istotą nadprzyrodzoną.
W balladzie „To lubię” mamy zawarte elementy mistycyzmu, czyli możliwości kontaktu ze światem metefizycznym, a inspirację romantyczną Mickiewicz czerpał między innymi z ludowiści – legend i opowieści prostych ludzi.
Romantyzm w pełni wykorzystał urok tajemnicy, niewyjaśnionych zdarzeń, mrocznych przestrzeni, atmosfery spisku i tajemnych sytuacji.