Różnice pomiędzy niemowlakiem, a osobą starszą.
To ma być referat na minimum 4 strony A4. Połowa ma być o niemowlęciu, a połowa o osobie starszej.
To ma być referat na minimum 4 strony A4. Połowa ma być o niemowlęciu, a połowa o osobie starszej.
Termin ten obejmuje okres od urodzenia (noworodek) do momentu kiedy potrafi ono samodzielnie utrzymać postawę pionową (pionizacja).
Okres ten trwa około 12 miesięcy. W okresie tym następuje intensywny rozwój fizyczny, umysłowy oraz psychiczny. Niemowlę odżywiane jest naturalnym pokarmem matki (do 6. miesiąca życia). Według najnowszych standardów karmione powinno być na żądanie. Po 6. miesiącu wprowadzane są do karmienia niemowlęcia pokarmy obce, początkowo papki, następnie pokarmy stałe. Około 2. - 3. miesiąca niemowlę zaczyna wydawać pierwsze nieartykułowane dźwięki - jest to tzw. głużenie, a około 6 miesiąca zaczyna dźwięki te formułować bardziej świadomie (tzw. gaworzenie). Około 7 miesiąca pojawiają się zęby mleczne a w drugim miesiącu dziecko może unosić głowę do góry.
W pierwszym okresie niemowlę przesypia większość dnia, przerywając sen jedynie na karmienie, stopniowo zmniejszając długość snu do 12. godzin w nocy i paru godzin w ciągu dnia.
Opisany rozwój niemowlęcia jest pewną normą przeciętną, natomiast indywidualny rozwój zależy od wielu czynników, w tym genetycznych. Ostatnio uważa się, że okres niemowlęctwa ma decydujący wpływ na dalszy rozwój psychiczny w wieku dojrzałym
Funkcjonowanie w społeczeństwie przez osoby starsze zależne jest od wielu zmiennych, zarówno od wydolności organizmu i ilości przebytych doświadczeń w życiu, jak i relacji z otaczającym środowiskiem. Istotną rolę w funkcjonowaniu odgrywają także przewidywalne i nieprzewidywalne sytuacje stresowe. Mogą być one czynnikami wyzwalającymi choroby, warunkującymi ich nawrót lub podatność na leczenie i w efekcie prowadzić do inwalidztwa.
Wydarzenia życiowe, niezależnie od tego czy są pozytywne czy negatywne, są czynnikami ryzyka dekompensacji (załamanie się równowagi wewnętrznej), ponieważ zaburzają gospodarkę organizmu i obniżają jego wydolność. Najbardziej podatni na stresy są ludzie chorzy i biedni. Wydarzenia takie jak, opuszczenie domu przez dzieci, urodziny wnuków, przejście na emeryturę, zmiana miejsca pobytu, śmierć partnera mają inne znaczenie, niż wydarzenia losowe (np. powódź, huragan). Wszystkie takie incydenty wpływają na nastrój, myślenie i funkcjonowanie starszych osób. Wystąpienie stresującego wydarzenia należy zawsze rozpatrywać w zależności od obecności lub braku wsparcia ze strony rodziny i społeczeństwa.
W porównaniu z ludźmi w średnim wieku, ludzie w wieku podeszłym częściej doświadczają przeżyć, takich jak np. żałoba i utrata możliwości normalnego funkcjonowania spowodowana pogorszeniem stanu zdrowia. Takie wydarzenia, jak przejście na emeryturę lub konflikty w rodzinie, a więc nie dotyczące podstawowego funkcjonowania osoby starszej są mniej emocjonalnie przeżywane, niż wystąpienie nowej choroby, pogorszenie sytuacji finansowej (zmiany negatywne), poprawa stanu zdrowia, urodzenie się wnuka (zmiana pozytywna). Dla osoby starszej wydarzenia trwające przewlekle mają większe znaczenie, niż wydarzenia występujące nagle.
Podstawowe potrzeby
Jakość funkcjonowania osób w wieku podeszłym zależy od realizacji potrzeb, są one pozornie błahe dla ludzi młodych, jednak odgrywają bardzo ważną rolę w życiu codziennym naszych ojców, matek, babć i dziadków. Układają się one w potrzeby i postawy:
1. Potrzeba integracji. Świadczy o niej intensywność kontaktów z ludźmi, osamotnienie i samotność, więź ze środowiskiem, identyfikacja z nowym środowiskiem oraz rodzaj relacji z najbliższą rodziną i przynależność do danej grupy społecznej.
2. Potrzeba użyteczności i uznania. Dotyczy ona subiektywnej oceny własnej sytuacji, np. dodatkowego zatrudnienia, aktywności społecznej lub wykonywania zajęć na rzecz własnej rodziny.
3. Potrzeba autonomii. Wyraża pragnienie niezależności i samodzielności w każdej sferze – somatycznej (zdrowie fizyczne), psychologicznej i społecznej. Niezależność ekonomiczna zwiększa u ludzi starszych poczucie bezpieczeństwa.
4. Potrzeba bezpieczeństwa dotycząca warunków przestrzennych i społeczno – kulturowych. O jej zaspakajaniu świadczy stopień korzystania z urządzeń miejskich, instytucji, znajomość miasta i umiejętność funkcjonowania w nim, a także oparcie w rodzinie
5. Potrzeba satysfakcji życiowej. To nic innego jak zadowolenie człowieka z jego miejsca usytuowania w środowisku. Jak wiadomo starsiludzie źle przystosowują się do nowych sytuacji życiowych.
Przyjmowane postawy
Zaś w skład postaw wchodzą:
1. Postawa konstruktywna. Charakteryzuje się pełną integracją wewnętrzną, akceptacją starości, harmonijnymi kontaktami z otaczającym światem. Samoocena takiego człowieka jest wysoka, wykazuje on zainteresowanie światem i życiem.
2. Postawa zależności. Charakteryzuje się zwiększeniem zależności i bierności. Osoba taka liczy na pomoc innych. Nie wykazuje własnych ambicji, czuje się zwolniona z odpowiedzialności i decydowania o swoim życiu.
3. Postawa obronna. Dotyczy osób przesadnie opanowanych, skrępowanych. W życiu codziennym osoby te stosują postawę obronną, są samowystarczalne, odrzucają pomoc innych. Na starość patrzą pesymistycznie, zazdroszczą młodszym ludziom zadowolenia z życia.
4. Postawa wrogości. Występuje u osób agresywnych, podejrzliwych, nie zadowolonych z kontaktów z innymi ludźmi. Ludzie tacy izolują się społecznie, obawiają się starości i utraty sprawności. Nadmiernie starają się być aktywni fizycznie.
5. Postawa wrogości skierowana na siebie. Osoby takie są krytycznie nastawione do siebie, bez inicjatywy, nie zdolne do rozpoczęcia działań konstruktywnych, nie potrafią przejawiać postaw optymistycznych. Ludzie tacy nie wierzą, żeby mogli wpływać na swoje życie
Oczywiście starsi ludzie stosują różne strategie radzenia sobie z wydarzeniami zaburzającymi ich homeostazę (równowagę wewnętrzną). Do najczęściej stosowanych należą: unikanie (ucieczka od problemu), dystansowanie się, ocenianie problemu, rzadziej natomiast mamy do czynienia ze strategiami konfrontacji i rozwiązywania problemu. Jednak efektywne wsparcie społeczeństwa i najbliższej rodziny podtrzymują dobrą samoocenę, tak więc mają bezpośredni wpływ na dobre funkcjonowanie starszych osób.