Rośliny użytkowe, rośliny wykorzystywane przez człowieka do celów gospodarczych (spożywczych, leczniczych, przemysłowych). Mogą być pozyskiwane bezpośrednio ze stanu dzikiego lub uprawiane. Spośród występujących na kuli ziemskiej ok. 300 tys. gatunków roślin wyższych znaczenie gospodarcze ma ok. 23 tys. gatunków.
W zależności od zastosowania rośliny użytkowe można podzielić na: skrobiodajne (skrobia), cukrodajne (węglowdany), białkodajne (białka), oleiste, warzywne, owocowe, przyprawowe, używkowe, z substancjami narkotycznymi, lecznicze, kosmetyczne, miododajne, pastewne, śluzo- i gumodajne (śluzy roślinne, gumy roślinne) woskodajne, żywico- i balsamodajne (żywice naturalne), kauczukodajne, garbnikodajne (garbniki), barwnikodajne, włókniste, korkodajne, dostarczające drewna i rośliny ozdobne, przy czym niektóre z roślin użytkowych mają jednocześnie kilka zastosowań.
Rośliny ozdobne, rośliny uprawiane dla celów dekoracyjnych. Mogą to być gatunki rosnące dziko w naturze (o ozdobnych kwiatach, liściach lub owocach), przejęte bezpośrednio do uprawy lub odmiany specjalnie wyhodowane przez człowieka, uzyskane dzięki krzyżowaniu i selekcji gatunków dzikich i ich pochodnych.
Zainteresowanie roślinami jako elementami ozdobnymi zaczęło się w wiekach średnich. Odkrycia geograficzne i dalekie wyprawy zamorskie w XV w. i później, przyczyniły się do napływu egzotycznych roślin ozdobnych do Europy. Rozkwit ogrodnictwa ozdobnego przypada na XIX w., w którym organizowano specjalne wyprawy w tropikalne rejony celem zdobycia nowych pięknych roślin. Jednym ze sławnych "łowców" egzotycznych roślin był Polak J. Warszewicz.
Rośliny ozdobne można podzielić na: rośliny gruntowe (uprawiane w gruncie jako rośliny parkowe, rabatowe, zieleń miejska), rośliny szklarniowe (uprawiane na kwiat cięty) oraz rośliny pokojowe. Do celów ozdobnych wykorzystuje się też ścięte części roślin (kwiaty, liście, owoce) w formie suchych bukietów i innych kompozycji.
Rośliny użytkowe, rośliny wykorzystywane przez człowieka do celów gospodarczych (spożywczych, leczniczych, przemysłowych). Mogą być pozyskiwane bezpośrednio ze stanu dzikiego lub uprawiane. Spośród występujących na kuli ziemskiej ok. 300 tys. gatunków roślin wyższych znaczenie gospodarcze ma ok. 23 tys. gatunków.
W zależności od zastosowania rośliny użytkowe można podzielić na: skrobiodajne (skrobia), cukrodajne (węglowdany), białkodajne (białka), oleiste, warzywne, owocowe, przyprawowe, używkowe, z substancjami narkotycznymi, lecznicze, kosmetyczne, miododajne, pastewne, śluzo- i gumodajne (śluzy roślinne, gumy roślinne) woskodajne, żywico- i balsamodajne (żywice naturalne), kauczukodajne, garbnikodajne (garbniki), barwnikodajne, włókniste, korkodajne, dostarczające drewna i rośliny ozdobne, przy czym niektóre z roślin użytkowych mają jednocześnie kilka zastosowań.
Rośliny ozdobne, rośliny uprawiane dla celów dekoracyjnych. Mogą to być gatunki rosnące dziko w naturze (o ozdobnych kwiatach, liściach lub owocach), przejęte bezpośrednio do uprawy lub odmiany specjalnie wyhodowane przez człowieka, uzyskane dzięki krzyżowaniu i selekcji gatunków dzikich i ich pochodnych.
Zainteresowanie roślinami jako elementami ozdobnymi zaczęło się w wiekach średnich. Odkrycia geograficzne i dalekie wyprawy zamorskie w XV w. i później, przyczyniły się do napływu egzotycznych roślin ozdobnych do Europy. Rozkwit ogrodnictwa ozdobnego przypada na XIX w., w którym organizowano specjalne wyprawy w tropikalne rejony celem zdobycia nowych pięknych roślin. Jednym ze sławnych "łowców" egzotycznych roślin był Polak J. Warszewicz.
Rośliny ozdobne można podzielić na: rośliny gruntowe (uprawiane w gruncie jako rośliny parkowe, rabatowe, zieleń miejska), rośliny szklarniowe (uprawiane na kwiat cięty) oraz rośliny pokojowe. Do celów ozdobnych wykorzystuje się też ścięte części roślin (kwiaty, liście, owoce) w formie suchych bukietów i innych kompozycji.