Środki stylistyczne czyli analiza stylistyczna wierszy " Burza " i " Czyterdah " Adama Mickiewicza..
Serdecznie proszę o pomoc .
rafi152
W sonecie Adama Mickiewicza oraz na obrazie "Tratwa Meduzy" Theodore’a Gericault występuje podobna tematyka. Oba dzieła przedstawiają sytuację nieszczęśliwych podróżników podczas burzy morskiej. Ludzie ci są bezradni, niepewni swojego dalszego bytu wobec potęgi natury. W obu dziełach artystycznych z grupy bezradnych ludzi „targanych” emocjami wyłania się jednostka, która różni się swoim zachowaniem od reszty. Sytuacja liryczna w sonecie Burza to przedstawienie walki człowieka z niezniszczalną siłą natury. W dwóch pierwszych strofach został zawarty obraz sztormu, który miota okrętem. W tercynach odnajdujemy refleksję nad sytuacją człowieka w tym czasie. Podmiot liryczny w utworze nie ujawnia się. Pasażerowie okrętu są zaskoczeni nadejściem burzy, która zdziera żagle, powoduje zniszczenia statku, budzi w ludziach strach. Obraz ten jest dynamiczny, dzięki dużej ilości czasowników oraz rzeczowników wyrażających czynności. W celu oddania żywiołowości autor wprowadził także do tekstu wiele środków stylistycznych. Epitety („złowieszcze jęki”, „słońce krwawo zachodzi”) podkreślają potęgę natury i udobitniają położenie człowieka. Występują także porównania („wszedł do okrętu jak żołnierz szturmujący”), hiperbole, onomatopeje („ryk wód”, „szum zawiei”) – mają one na celu ukazanie grozy sytuacji. Obecna jest również instrumentacja głoskowa (np drżące „r” w pierwszej strofie, ponadto głoski: sz, s, z, n), dzięki której wiersz oddziałuje na naszą wrażliwość słuchową.
Sytuacja liryczna w sonecie Burza to przedstawienie walki człowieka z niezniszczalną siłą natury. W dwóch pierwszych strofach został zawarty obraz sztormu, który miota okrętem. W tercynach odnajdujemy refleksję nad sytuacją człowieka w tym czasie. Podmiot liryczny w utworze nie ujawnia się. Pasażerowie okrętu są zaskoczeni nadejściem burzy, która zdziera żagle, powoduje zniszczenia statku, budzi w ludziach strach. Obraz ten jest dynamiczny, dzięki dużej ilości czasowników oraz rzeczowników wyrażających czynności. W celu oddania żywiołowości autor wprowadził także do tekstu wiele środków stylistycznych. Epitety („złowieszcze jęki”, „słońce krwawo zachodzi”) podkreślają potęgę natury i udobitniają położenie
człowieka. Występują także porównania („wszedł do okrętu jak żołnierz szturmujący”), hiperbole, onomatopeje („ryk wód”, „szum zawiei”) – mają one na celu ukazanie grozy sytuacji. Obecna jest również instrumentacja głoskowa (np drżące „r” w pierwszej strofie, ponadto głoski: sz, s, z, n), dzięki której wiersz oddziałuje na naszą wrażliwość słuchową.