„Śród takich pól przed laty, nad brzegiem ruczaju, Na pagórku niewielkim, we brzozowym gaju, Stał dwór szlachecki, z drzewa, lecz podmurowany; Świeciły się z daleka pobielane ściany, Tym bielsze, że odbite od ciemnej zieleni Topoli, co go bronią od wiatrów jesieni. Dom mieszkalny niewielki, lecz zewsząd chędogi, I stodołę miał wielką, i przy niej trzy stogi Użątku, co przed strzechą zmieścić się nie może; Widać, że okolica obfita we zboże, I widać z liczby kopic, co wzdłuż i wszerz smugów Świecą gęsto jak gwiazdy, widać z liczby pługów Orzących wcześnie łany ogromne ugoru, Czarnoziemne, zapewne należne do dworu, Uprawne dobrze na kształt ogrodowych grządek. Brama na wciąż otwarta przechodniom ogłasza, Że gościnna i wszystkich w gościnę zaprasza”. Nie można pominąć także barwnie opisanego sadu, znajdującego się niedaleko zamku Horeszki, gdzie autor zobrazował wszystkie doskonałości polskiej przyrody oraz tradycji: „
Napisz własnymi słowami w 12 zdaniach jak sobie wyobrażasz ten dworek we Frag.Pana tadeusza na Wtorek.
Pozdrawiam
Dworek stoi na niewielkim wzniesieniu, w towarzystwie starej brzozy i jej sióstr. Jest to drewniana budowla, której podmurówka wykonana jest z białego wapienia. Dworek pokryty jest strzechą. Drewniane ściany świecą się z daleka, a światło odbijane od liści topoli dodaje im blasku.
Topole i brzozy chronią dwór przed wiatrem. W upalne dni dają cień, który towarzyszy mieszkańca podczas odpoczynku.
Tuż obok dworu znajduje się stodoła. Podwórko przy dworze jest obszerne, mieszczą się na niej wozy konne i zaprzęgi. Brama dworu jest zawsze otwarta, czeka na wszystkich przyjezdnych gość, zaprasza na ucztę zaprasza Tadeusza.
W okolicy pola złocą się od zbóż, w sadach widać czerwone jabłka. W okolicy widać już pługi orzące czarnoziemy. W oddali zamek Horeszki.