Rewolucja krakowska 1846, powstanie krakowskie, walki zbrojne toczone w dniach 21 II - 4 III 1846 przez powstańców przeciwko wojskom austriackim. Rewolucja krakowska była fragmentem ogólnonarodowego powstania, jakie miało wybuchnąć na ziemiach polskich wszystkich zaborów.
Przygotowania powstańcze kierowane przez emisariuszy Towarzystwa Demokratycznego Polskiego zostały wykryte w zaborze pruskim i rosyjskim oraz we Lwowie. Na kilka dni przed planowanym wybuchem powstania nastąpiły masowe aresztowania, których ofiarą padł również L. Mierosławski
Wybuch rewolucji krakowskiej poprzedziła w dniu 18 lutego nieudana próba zdobycia przez powstańców Tarnowa. W tym samym dniu oddziały austriackie generała L. Collina wkroczyły do Krakowa. 21 lutego powstańcy zaatakowali wojsko austriackie, które 22 lutego opuściło miasto.
Tego samego dnia w Krakowie ujawnił się Rząd Narodowy Rzeczypospolitej Polskiej w składzie: A. Grzegorzewski, L. Gorzkowski, J. Tyssowski. W ogłoszonym Manifeście do Narodu Polskiego rząd wzywał do walki o niepodległość, zapowiadał reformy społeczne, m.in. nadanie chłopom dzierżawionej ziemi na własność i nadziały ziemi dla chłopów, którzy wezmą udział w powstaniu. Podobne obietnice składali chłopom urzędnicy austriaccy, podburzając ich przeciwko szlachcie.
Rebelia J. Szeli oraz interwencja wojsk austriackich i rosyjskich doprowadziły do szybkiego upadku powstania. Tyssowski wycofał się na terytorium Prus, gdzie 4 marca jego oddział złożył broń. Próby pozyskania chłopów czynione przez E. Dembowskiego skończyły się jego śmiercią. Zginął, zastrzelony przez Austriaków, prowadząc procesję, która miała powstrzymać chłopów maszerujących na Kraków.
Upadek rewolucji krakowskiej doprowadził do włączenia Rzeczypospolitej Krakowskiej do Galicji.
Rewolucja krakowska 1846, powstanie krakowskie, walki zbrojne toczone w dniach 21 II - 4 III 1846 przez powstańców przeciwko wojskom austriackim. Rewolucja krakowska była fragmentem ogólnonarodowego powstania, jakie miało wybuchnąć na ziemiach polskich wszystkich zaborów.
Przygotowania powstańcze kierowane przez emisariuszy Towarzystwa Demokratycznego Polskiego zostały wykryte w zaborze pruskim i rosyjskim oraz we Lwowie. Na kilka dni przed planowanym wybuchem powstania nastąpiły masowe aresztowania, których ofiarą padł również L. Mierosławski
Wybuch rewolucji krakowskiej poprzedziła w dniu 18 lutego nieudana próba zdobycia przez powstańców Tarnowa. W tym samym dniu oddziały austriackie generała L. Collina wkroczyły do Krakowa. 21 lutego powstańcy zaatakowali wojsko austriackie, które 22 lutego opuściło miasto.
Tego samego dnia w Krakowie ujawnił się Rząd Narodowy Rzeczypospolitej Polskiej w składzie: A. Grzegorzewski, L. Gorzkowski, J. Tyssowski. W ogłoszonym Manifeście do Narodu Polskiego rząd wzywał do walki o niepodległość, zapowiadał reformy społeczne, m.in. nadanie chłopom dzierżawionej ziemi na własność i nadziały ziemi dla chłopów, którzy wezmą udział w powstaniu. Podobne obietnice składali chłopom urzędnicy austriaccy, podburzając ich przeciwko szlachcie.
Rebelia J. Szeli oraz interwencja wojsk austriackich i rosyjskich doprowadziły do szybkiego upadku powstania. Tyssowski wycofał się na terytorium Prus, gdzie 4 marca jego oddział złożył broń. Próby pozyskania chłopów czynione przez E. Dembowskiego skończyły się jego śmiercią. Zginął, zastrzelony przez Austriaków, prowadząc procesję, która miała powstrzymać chłopów maszerujących na Kraków.
Upadek rewolucji krakowskiej doprowadził do włączenia Rzeczypospolitej Krakowskiej do Galicji.