Rekonstrukcja chóru Sofoklesowego
Bóg,co cię strącił,dziś po ciebie sięga..
-Drżysz w jego palcach.Już kłusem ruszają
poselstwa, już rozwarte bramy wszystkich rajów,
już opływasz w przyjaciół. Wielka jest potęga
bożego tknienia-ono nam przywraca
źrenice zbyt pośpiesznie niegdyś wyłupione,
myśli przeklęte.Ono jednym gromem
objawia,coś przeczuwał.
Po cóż nasza praca,
po cóż bieg nieudolny,by pod boską dłonią
-ciągnącą cień jak burza-uniknąć złego gradu,
ocalić swoje. Po cóż było jadu
smakować tyle -aby dzisiaj lepiej
wierzyli twym źrenicom-właśnie kiedyś ślepy.
-Człowieku.Chociaż ziemię lemieszami orzesz,
konie ujarzmiasz i okrutne morze,
starczy ledwie jednej myśli bożej
złego skinienia-byś tego dokonał,
co nawet senne nie zwiastują zmory...
Stąd twoja ręka-nie boża-skrwawiona
znieś teraz kary,przyucz się pokory
i bądź szczęśliwy ,gdy w dymiące trzewia
świata, bóg dłoń zanurzy-by sięgnąć po ciebie
-jak po Edypa sięgnął.
Nie wszystkiem Ateny na odrodzenie dano.Nie wszystkim gaj święty;
bóg otrząsnął swe palce i schodzisz ze sceny,
mały jak resztka brudu.Nawet nie przeklęty.
1.Na czym, według poety, polega tragizm ludzkiego losu ? Jakie spojrzenie na ludzki los dostrzegasz w wierszu współczesnego poety?
2.Porównaj funkcję, jaką pełni patos w tragedii greckiej i w wierszu Brylla.
-Człowieku.Chociaż ziemię lemieszami orzesz,
konie ujarzmiasz i okrutne morze,
starczy ledwie jednej myśli bożej
złego skinienia-byś tego dokonał,
co nawet senne nie zwiastują zmory...
To wg mnie klucz. Poeta uważa, że człowiek choć wydawać by się mogło, że potężny, że rządzi na ziemi, że poskromił przyrodę itd. jest tylko marionetką w ręku boga. Jednym skinieniem bóg może sprawić, iż człowiek dokona najobrzydliwszych rzeczy...a potem jeszcze może go za to ukarać. Wszystko to czyni z człowieka postć tragiczną, marionetkę, która nawet gdy chce dobrze, jak wspomniany Edyp, to i tak wypełnia tylko wolę boga. Los wydaje się być z góry przesądzony, karty rozdane jeszcze przed przystąpieniem do gry. Nie jest ważne co w życiu robimy, ważne co jest nam w pisane.
W wierszu patos podkreśla różnice między wielkością i potęgą boga ma małością człowieka, który jest cyt: "mały jak reszta brudu. Nawet nie przeklęty"
W tragedii greckiej...tu tylko domniemam. Ma chyba na celu podkreślenie sfery uczuć, przybliżenie bohatera, ułatwienie utożsamienia się z nim, z wyborami, ktorych dokonuje. Akcentuje też tragizm jego losu.