Question

Reformy Fryderyka II
Nagroda 20 punktów!

Answer 1

Ojciec Fryderyka II był militarystą z przekonania. Jego syn interesował się muzyką, sztuką, literaturą oraz filozofią.

Fryderyk II objął tron w 1740 roku (w wieku 30 lat), wyprowadził pułki swojego ojca na pola bitew. Właśnie zaczął się kryzys dynastyczny w Austrii.
Fryderyk był wzorowym władcą, mówił o sobie, że jest pierwszym sługą państwa.
Wstawał o świcie i pracował do późnej nocy, doglądając ćwiczeń wojskowych, raportów, zarządzeń ministrów.

Pozostawił Prusy powiększone terytorialnie, o ugruntowanej pozycji w 'koncercie mocarstw'. Umacniał wojskową potęgę swego państwa. Bezdusznie ćwiczona armia "starego Fryca" uchodziła za niezwyciężoną. Równocześnie Fryderyk dbał o słabość Rzeczpospolitej, gdyż mniemał, że dla wielkich Prus i potężniej Polski nie ma na raz dość miejsca w Europie.
Zdanie Fryderyka było słuszne, o ile pamiętamy, Prusy to nie to samo, co Niemcy. Fryderyk posyłał do Warszawy zręcznych dyplomatów, którzy perfekcyjnie wykorzystywali wszystkie słabości ustrojowe Rzeczpospolitej, z liberum veto na czele. Wszystko to by nie dopuścić do wzmocnienia naszego kraju.

Fryderyk II znacznie usprawnił administrację, a pracę urzędników nadzorował osobiście. Bezwzględnie tępił wszelkie przejawy nieuczciwości lub niekompetencji. Przeprowadził reformę sądownictwa. Za jego panowania dokonano także kodyfikacji prawa, wprowadzono ujednolicony system sądowy, podniesiono kwalifikacje sędziów, zakazano tortur w trakcie śledztwa.
Znaczne sukcesy władca odniósł w polityce gospodarczej. Starał się ograniczyć sprowadzanie towarów z zagranicy i wspierać wytwórczość krajową. Powstało wiele manufaktur produkujących głównie na potrzeby wojska.

Dużą wagę przywiązywał do rozwoju oświaty. W 1763 r. wprowadził powszechny obowiązek szkolny dla chłopców. Poziom nauczania w wiejskim szkolnictwie nie był początkowo wysoki, ponieważ jako nauczycieli zatrudniano byłych wojskowych. Seminaria nauczycielskie zaczynały stopniowo kształcić wykwalifikowaną kadrę pedagogiczną. W programach nauczania zwracano uwagę na kształcenie umiejętności praktycznych. Zreformowano także szkolnictwo średnie i wyższe.
Pod koniec stulecia społeczeństwo pruskie zaliczano do najlepiej wykształconych w Europie.