Referat o gruzlicy czynnik objawy zapobieganie (1 strona A4 lub więcej)
idusiaidusia15
Gruźlica(tuberkuloza)-choroba zakaźna wywoływana przez prątki gruźlicy,zwane prątkami Kocha,od nazwiska ich odkrywcy. Nazwa gruźlica wywodzi sięod charakterystycznych gruzełków,tj. guzków wielkości główki szpilki,obficie rozsianych w dotkniętych narządach. Gruzełki nie są unaczynione i kiedy osiągną wielkość kilku mm, obumierają, rozpadając sie od środka w jednolitą masę. Żródłem zakażenia bywa najczęściej człowiek chory na gruźlicę,zwłaszcza na otwartą gruźlicę płuc,ale mogą być również zwierzęta domowe zaatakowane przez chorobę(np.krowy,owce,świnie). Do organizmu ludzkiego prątki przenikają głównie drogami oddechowymi,wskutek zakażenia kropelkowego lub pyłowego, rzadziej pokarmowymi i przez skórę. Po wniknięciu prątek moze zostać zniszczony przez mechanizmy obronne organizmu,moze być wydalony na zewnątrz,np. z kaszlem, albo moze zagnieździć się w tkankach wywołując odczyn zapalny zwany ogniskiem pierwotnym. Ognisko powiększa się,prątki się rozmnażają i drogą naczyń chłonnych szerzą proces zapalny,który ogarnia węzły limfatyczne. Tak powstaje zespół pierwotny gruźlicy. W przeważającej wiekszości przypadków organizm opanowuje zakażenie,proces zapalny wygasa,a zmiany się cofają. Pod wpływem zakażenia pierwotnego w organizmie powstają swoiste przeciwciała. Nie chronią one jednak przed nowym zakażeniem,trzeba ich wytworzyć znacznie więcej,co osiaga się za pomocą szczepień ochronnych ( BCG). Szczepienia te zapewniają względną ochronę przez okres 2-4 lat,dlatego należy je powtarzać. W zależności od umiejscowienia procesu rozróżnia się gruźlicę narządu oddechowego(przede wszystkim płuc) oraz gruźlicę pozapłucną, np. nerek,kości,jelit,skóry,węzłów chłonnych,itp. Ostre i świeże postacie gruźlicy są stosunkowo łatwiejsze do wyleczenia,ponieważ zarazki jeszcze nie otorbione są wrażliwsze na działanie leków chemicznych. Postacie przewlekłe,zaniedbane,nie leczone wymagają długotrwałego,sytematycznego leczenia. Gruźlica jest zawsze chorobą ogólną,choćby uzewnętrzniała się tylko w jednym narządzie,dlatego też leczenie jest przede wszystkim ogólne,farmakologiczne i spoczynkowo-klimatyczno-dietetyczne. Koniecznym uzupełnieniem jest leczenie objawowe,miejsowe i chirurgiczne. Do grupy zwiększonego ryzyka należą osoby chore na AIDS,cukrzycę,chłoniaki,osoby z obniżoną odpornością,niedowagą,narkomani,alkoholicy,czy osoby po 65-tym roku życia. Ponieważ jest to choroba o znaczeniu społecznym,w Warszawie działa Instytut Gruźlicy I Chorób Płuc, który wspiera Narodowy Program Zwalczania Gruźlicy. Do najważniejszych metod zapobiegania gruźlicy należą: szczepienia szczepionką BCG,badania profilaktyczne w celu identyfikacji osób chorych,czy przeprowadzanie badań w grupach podwyższonego ryzyka.
Nazwa gruźlica wywodzi sięod charakterystycznych gruzełków,tj. guzków wielkości główki szpilki,obficie rozsianych w dotkniętych narządach. Gruzełki nie są unaczynione i kiedy osiągną wielkość kilku mm, obumierają, rozpadając sie od środka w jednolitą masę.
Żródłem zakażenia bywa najczęściej człowiek chory na gruźlicę,zwłaszcza na otwartą gruźlicę płuc,ale mogą być również zwierzęta domowe zaatakowane przez chorobę(np.krowy,owce,świnie).
Do organizmu ludzkiego prątki przenikają głównie drogami oddechowymi,wskutek zakażenia kropelkowego lub pyłowego, rzadziej pokarmowymi i przez skórę. Po wniknięciu prątek moze zostać zniszczony przez mechanizmy obronne organizmu,moze być wydalony na zewnątrz,np. z kaszlem, albo moze zagnieździć się w tkankach wywołując odczyn zapalny zwany ogniskiem pierwotnym. Ognisko powiększa się,prątki się rozmnażają i drogą naczyń chłonnych szerzą proces zapalny,który ogarnia węzły limfatyczne. Tak powstaje zespół pierwotny gruźlicy.
W przeważającej wiekszości przypadków organizm opanowuje zakażenie,proces zapalny wygasa,a zmiany się cofają.
Pod wpływem zakażenia pierwotnego w organizmie powstają swoiste przeciwciała. Nie chronią one jednak przed nowym zakażeniem,trzeba ich wytworzyć znacznie więcej,co osiaga się za pomocą szczepień ochronnych ( BCG).
Szczepienia te zapewniają względną ochronę przez okres 2-4 lat,dlatego należy je powtarzać.
W zależności od umiejscowienia procesu rozróżnia się gruźlicę narządu oddechowego(przede wszystkim płuc) oraz gruźlicę pozapłucną, np. nerek,kości,jelit,skóry,węzłów chłonnych,itp.
Ostre i świeże postacie gruźlicy są stosunkowo łatwiejsze do wyleczenia,ponieważ zarazki jeszcze nie otorbione są wrażliwsze na działanie leków chemicznych.
Postacie przewlekłe,zaniedbane,nie leczone wymagają długotrwałego,sytematycznego leczenia.
Gruźlica jest zawsze chorobą ogólną,choćby uzewnętrzniała się tylko w jednym narządzie,dlatego też leczenie jest przede wszystkim ogólne,farmakologiczne i spoczynkowo-klimatyczno-dietetyczne.
Koniecznym uzupełnieniem jest leczenie objawowe,miejsowe i chirurgiczne.
Do grupy zwiększonego ryzyka należą osoby chore na AIDS,cukrzycę,chłoniaki,osoby z obniżoną odpornością,niedowagą,narkomani,alkoholicy,czy osoby po 65-tym roku życia.
Ponieważ jest to choroba o znaczeniu społecznym,w Warszawie działa Instytut Gruźlicy I Chorób Płuc, który wspiera Narodowy Program Zwalczania Gruźlicy.
Do najważniejszych metod zapobiegania gruźlicy należą: szczepienia szczepionką BCG,badania profilaktyczne w celu identyfikacji osób chorych,czy przeprowadzanie badań w grupach podwyższonego ryzyka.