Podstawowym elementem budującym grzyby są strzępki czyli nitkowate struktury wypełnione cytoplazmą, w której krążą organelle komórkowe. Rozrastające się i porozgałęziane strzępki tworzą plechę grzyba zwaną grzybnią. Grzybnia rośnie szczytami strzępek, które mogą się wielokrotnie rozgałęziać lub jak w przypadku grzybów wyższych (workowców i podstawczaków) również rozrastać. Na obrzeżu rozrastającej się w podłożu grzybni zwanej grzybnią wegetatywną (pobiera z otoczenia substancje pokarmowe) powstają owocniki czyli twory, w których powstają zarodniki płciowe lub bezpłciowe (konidia). Obecność lub brak ścian poprzecznych w strzępkach oraz ich budowa to ważne cechy taksonomiczne według których grupuje się grzyby. Na przykład lęgniowce, organizmy wodne mają strzępki przypominające długie, wypełnione cytoplazmą worki. Uszkodzenie strzępki powoduje wypłynięcie cytoplazmy z organellami i jej zniszczenie. Ściany poprzeczne tworzą się tylko po to by oddzielić fragmenty pełniące funkcje rozrodcze (gametangia) od grzybni wegetatywnej. Ściany strzępek lęgniowców zbudowane są z trwałej i wytrzymałej na falowanie celulozy, natomiast jądra są diploidalne. U sprzężniaków szybko rozrastająca się grzybnia zbudowana jest ze strzępek nie podzielonych ścianami poprzecznymi. W cytoplazmie krążą liczne haploidalne jądra i zbierają się kropelki tłuszczu. W skład ściany strzępki wchodzi chityna. Natomiast grzybnia workowców jest podzielona licznymi ścianami poprzecznymi. W każdym segmencie znajduje się jedno lub więcej haploidalnych jąder. Ściany workowców buduje chityna. W centralnej części ścian poprzecznych występują otwory, przez które przechodzą plazmodesmy łączące cytoplazmę sąsiednich segmentów. Otwory te są tak duże, że może się przez nie przedostać jądro komórkowe. Właśnie dlatego segmentu strzępki nie można nazwać komórką. Nie wszystkie grzyby tworzą strzępki. Niektóre z nich zbudowane są z zaokrąglonych komórek pączkujących (drożdże) lub komórek czy komórczaków ameboidalnych. Ściany strzępek grzybów zawierają najczęściej chitynę, rzadziej celulozę lub glukan. Skład ścian strzępek zależy od środowiska w którym występują grzyby. Na przykład w płynnym i bogatym w pokarm otoczeniu grzyby i grzybopodobne często nie tworzą strzępek lecz okrągłe komórki pączkujące. Pączkowanie nie mogłoby zachodzić przy sztywnych, chitynowych ścianach komórkowych, dlatego zawierają one cząsteczki b-glukanu w swojej strukturze. Chociaż komórki grzybów mogą się bardzo różnić w budowie zewnętrznej, to pod względem ultrastrukturalnym wykazują dość dużą jednorodność. Wszystkie zawierają jądro, mitochondria, rybosomy, centriole, wici, aparaty Golgiego. Podstawowymi materiałami magazynowanymi w komórce grzyba są tłuszcze oraz glikogen. Często tłuszcz gromadzony jest w strzępkach zarodnionośnych i stanowi materiał zapasowy wykorzystywany przez zarodniki do przetrwania okresu spoczynku i wykiełkowania w odpowiednich warunkach środowiskowych.
BUDOWA GRZYBÓW
Podstawowym elementem budującym grzyby są strzępki czyli nitkowate struktury wypełnione cytoplazmą, w której krążą organelle komórkowe. Rozrastające się i porozgałęziane strzępki tworzą plechę grzyba zwaną grzybnią. Grzybnia rośnie szczytami strzępek, które mogą się wielokrotnie rozgałęziać lub jak w przypadku grzybów wyższych (workowców i podstawczaków) również rozrastać. Na obrzeżu rozrastającej się w podłożu grzybni zwanej grzybnią wegetatywną (pobiera z otoczenia substancje pokarmowe) powstają owocniki czyli twory, w których powstają zarodniki płciowe lub bezpłciowe (konidia). Obecność lub brak ścian poprzecznych w strzępkach oraz ich budowa to ważne cechy taksonomiczne według których grupuje się grzyby. Na przykład lęgniowce, organizmy wodne mają strzępki przypominające długie, wypełnione cytoplazmą worki. Uszkodzenie strzępki powoduje wypłynięcie cytoplazmy z organellami i jej zniszczenie. Ściany poprzeczne tworzą się tylko po to by oddzielić fragmenty pełniące funkcje rozrodcze (gametangia) od grzybni wegetatywnej. Ściany strzępek lęgniowców zbudowane są z trwałej i wytrzymałej na falowanie celulozy, natomiast jądra są diploidalne. U sprzężniaków szybko rozrastająca się grzybnia zbudowana jest ze strzępek nie podzielonych ścianami poprzecznymi. W cytoplazmie krążą liczne haploidalne jądra i zbierają się kropelki tłuszczu. W skład ściany strzępki wchodzi chityna. Natomiast grzybnia workowców jest podzielona licznymi ścianami poprzecznymi. W każdym segmencie znajduje się jedno lub więcej haploidalnych jąder. Ściany workowców buduje chityna. W centralnej części ścian poprzecznych występują otwory, przez które przechodzą plazmodesmy łączące cytoplazmę sąsiednich segmentów. Otwory te są tak duże, że może się przez nie przedostać jądro komórkowe. Właśnie dlatego segmentu strzępki nie można nazwać komórką.
Nie wszystkie grzyby tworzą strzępki. Niektóre z nich zbudowane są z zaokrąglonych komórek pączkujących (drożdże) lub komórek czy komórczaków ameboidalnych. Ściany strzępek grzybów zawierają najczęściej chitynę, rzadziej celulozę lub glukan. Skład ścian strzępek zależy od środowiska w którym występują grzyby. Na przykład w płynnym i bogatym w pokarm otoczeniu grzyby i grzybopodobne często nie tworzą strzępek lecz okrągłe komórki pączkujące. Pączkowanie nie mogłoby zachodzić przy sztywnych, chitynowych ścianach komórkowych, dlatego zawierają one cząsteczki b-glukanu w swojej strukturze.
Chociaż komórki grzybów mogą się bardzo różnić w budowie zewnętrznej, to pod względem ultrastrukturalnym wykazują dość dużą jednorodność. Wszystkie zawierają jądro, mitochondria, rybosomy, centriole, wici, aparaty Golgiego. Podstawowymi materiałami magazynowanymi w komórce grzyba są tłuszcze oraz glikogen. Często tłuszcz gromadzony jest w strzępkach zarodnionośnych i stanowi materiał zapasowy wykorzystywany przez zarodniki do przetrwania okresu spoczynku i wykiełkowania w odpowiednich warunkach środowiskowych.
Czy oto chodzi???? Pozdrawiem