August 2018 3 8 Report
Przyporzątkuj grazeologizmy do ich znaczen

1. rog obfiotosci
2. drakonskie prawa
3. egipskie ciemnosci
4. zmienic sie w slup soli
5. oczekiwac manny z nieba
6. pieta achillesa
7. mic ariadny
8. puszka pandory
9. stajnia augiasza
10. paniczny lek
11. miedzy bajki wlozyc
12. znalesc sie miedzy scylla a charybda
13. syzyfowa praca
14. wezel gordyjski
15. zakazany owoc
16. kon trojanski
17. strzała amora
18. prometejski czyn
19. ziemia obiecana
20. salomonowa madrosc
21. syn marnotrawny
22. ikarowe loty
23. wzrok bazyliszka
24. arka noego

a. uznac cos za nieprawdopodobne
b. znalesc sie w syuacji bez wyjscia
c. ogromy strach niepokoj
d. wielki nieporzadek
e. daremny trud bezcelowa praca
f. bogactwo dorobyt dostatek
g. sposob wyjscia z trudnej sytuacji
h. zrodlo niekonczacych sie nieszczesc
i. zle niezyczliwe spojrzenie
j. slaby punkt czyjas slaba strona
k. surowe bezwzgledne prawa
l. trudny do rozwiazania problem
m. nie podejmowac dzialan liczyc na cud
n. nagle sie zatrzymac znieruchomiec
o. azyl bezpieczenstwo
p. nieprzenikniona ciemnosc
r. heroiczne dzialanie
s. milosc
t. kraina szczesliwosci
u. wielka madrosc
w. człowiek ktory zawinil ale sie opamietal
y. podstep zdobycz przynoszaca zgube
z. smiale dzialanie prowadzace do katastrofy
v. rzecz niedozwolona
More Questions From This User See All

Smutno mi, Boże! - Dla mnie na zachodzie Rozlałeś tęczę blasków promienistą; Przede mną gasisz w lazurowéj wodzie Gwiazdę ognistą... Choć mi tak niebo ty złocisz i morze, Smutno mi, Boże! Jak puste kłosy, z podniesioną głową Stoję rozkoszy próżen i dosytu... Dla obcych ludzi mam twarz jednakową, Ciszę błękitu. Ale przed tobą głąb serca otworzę, Smutno mi, Boże! Jako na matki odejście się żali Mała dziecina, tak ja płaczu bliski, Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali Ostatnie błyski... Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze, Smutno mi, Boże! Dzisiaj, na wielkim morzu obłąkany, Sto mil od brzegu i sto mil przed brzegiem, Widziałem lotne w powietrzu bociany Długim szeregiem. Żem je znał kiedyś na polskim ugorze, Smutno mi, Boże! Żem często dumał nad mogiłą ludzi, Żem prawie nie znał rodzinnego domu, Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi Przy blaskach gromu, Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę, Smutno mi, Boże! Ty będziesz widział moje białe kości W straż nie oddane kolumnowym czołom; Alem jest jako człowiek, co zazdrości Mogił popiołom... Więc że mieć będę niespokojne łoże, Smutno mi, Boże! Kazano w kraju niewinnéj dziecinie Modlić się za mnie co dzień... a ja przecie Wiem, że mój okręt nie do kraju płynie, Płynąc po świecie... Więc, że modlitwa dziecka nic nie może, Smutno mi, Boże! Na tęczę blasków, którą tak ogromnie Anieli twoi w siebie rozpostarli, Nowi gdzieś ludzie w sto lat będą po mnie Patrzący - marli. Nim się przed moją nicością ukorzę, Smutno mi, Boże! Pisałem o zachodzie słońca, na morzu przed Aleksandrią. powiedz jak piekno zachodu slonca i bezmiar morza wplywa na uczucia podmiotu lirycznego wskaz obrazy poetyckie dotyczace : jego wspomnien wizji przyszlosci
Answer
Smutno mi, Boże! - Dla mnie na zachodzie Rozlałeś tęczę blasków promienistą; Przede mną gasisz w lazurowéj wodzie Gwiazdę ognistą... Choć mi tak niebo ty złocisz i morze, Smutno mi, Boże! Jak puste kłosy, z podniesioną głową Stoję rozkoszy próżen i dosytu... Dla obcych ludzi mam twarz jednakową, Ciszę błękitu. Ale przed tobą głąb serca otworzę, Smutno mi, Boże! Jako na matki odejście się żali Mała dziecina, tak ja płaczu bliski, Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali Ostatnie błyski... Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze, Smutno mi, Boże! Dzisiaj, na wielkim morzu obłąkany, Sto mil od brzegu i sto mil przed brzegiem, Widziałem lotne w powietrzu bociany Długim szeregiem. Żem je znał kiedyś na polskim ugorze, Smutno mi, Boże! Żem często dumał nad mogiłą ludzi, Żem prawie nie znał rodzinnego domu, Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi Przy blaskach gromu, Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę, Smutno mi, Boże! Ty będziesz widział moje białe kości W straż nie oddane kolumnowym czołom; Alem jest jako człowiek, co zazdrości Mogił popiołom... Więc że mieć będę niespokojne łoże, Smutno mi, Boże! Kazano w kraju niewinnéj dziecinie Modlić się za mnie co dzień... a ja przecie Wiem, że mój okręt nie do kraju płynie, Płynąc po świecie... Więc, że modlitwa dziecka nic nie może, Smutno mi, Boże! Na tęczę blasków, którą tak ogromnie Anieli twoi w siebie rozpostarli, Nowi gdzieś ludzie w sto lat będą po mnie Patrzący - marli. Nim się przed moją nicością ukorzę, Smutno mi, Boże! Pisałem o zachodzie słońca, na morzu przed Aleksandrią. odpowiedz na pytanie : w jakim momencie zycia znajduje sie podmiot liryczny ? wskaz obrazy poetyckie dotyczace : a) chwili w ktorej sie wypowiada podmiot liryczny b) jego spomnien c) wizji przyszlości
Answer

Life Enjoy

" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "

Get in touch

Social

© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.