Afrodyta była boginią wszelkiego piękna. Piękność przyrody, wonne gaje i prześliczne kwiaty, uroda cielesna, piękność duszy i charakteru uchodziły za dar tej bogini. Afrodyta była boginią miłości we wszelkich jej objawach – miłość małżonków, przyjaźń łącząca wierne serca pozostawały pod jej opieką. Ucieleśniała zmysłowe piękno, któremu każdy musi ulec.
Wizerunek Afrodyty przedstawiał młodą, pełną wdzięku kobietę w długiej szacie, w ręku zaś trzymała owoc lub kwiat, natomiast u jej stóp siedziały gołębie. We wczesnych przedstawieniach miała korpulentną figurę - niczym neolityczne boginie płodności
Afrodyta była boginią wszelkiego piękna. Piękność przyrody, wonne gaje i prześliczne kwiaty, uroda cielesna, piękność duszy i charakteru uchodziły za dar tej bogini. Afrodyta była boginią miłości we wszelkich jej objawach – miłość małżonków, przyjaźń łącząca wierne serca pozostawały pod jej opieką. Ucieleśniała zmysłowe piękno, któremu każdy musi ulec.
Wizerunek Afrodyty przedstawiał młodą, pełną wdzięku kobietę w długiej szacie, w ręku zaś trzymała owoc lub kwiat, natomiast u jej stóp siedziały gołębie. We wczesnych przedstawieniach miała korpulentną figurę - niczym neolityczne boginie płodności