Question

Przygotuje informacje Legionów Dąbrowskiego

Answer 1

Legiony Dąbrowskiego - polskie formacje wojskowe, tworzone na terenie Polski lub za granicą.
Utworzone z inicjatywy Jana Henryka Dąbrowskiego przez Francuzów w pn. Włoszech.
Ważniejsze bitwy z udziałem Legionów

* 1 XII 1798 – Magnano. Brygada pod dowództwem Kniaziewicza zwyciężyła korpus wojsk Królestwa Neapolu.
* 5 XII 1798 – Falari. Legioniści odparli atak wojsk Neapolu.
* 17-19 VI 1799 – bitwa nad Trebbią (dolina rzeki Trebbia). Legioniści u boku Francuzów walczyli z armią Aleksandra Suworowa. Ponieśli znaczne straty, ale powstrzymały wojska rosyjsko-austriackie, a potem osłaniały odwrót Francuzów.
* 3 XII 1800 – Hohenlinden. Legia Naddunajska pod wodzą Kniaziewicza pomogła rozgromić wojska austriackie.
* 24 XI 1805 – piechota pod dowództwem płk. Grabińskiego i jazda gen. Rożnieckiego pomogła rozbić i wziąć do niewoli austriacki korpus ks. De Rohan.

Answer 2

Legiony powstały w starożytnym Rzymie i służyło w nich ok. 6 tys. ciężkozbrojnej piechoty. Jeden taki Legion dzielił się na 10 kohort. W historii nowożytnej legionami były ochotnicze oddziały wojskowe tj. J. H. Dąbrowskiego we Francji. W historii Polski kilkakrotnie tworzono takie oddziały: Legiony Dąbrowskiego, później Legia Naddunajska, legiony w okresie Wiosny Ludów i Legiony Piłsudskiego. Ale przejdźmy do konkretów ... Generał J. H. Dąbrowski już w 1796 roku, kiedy przybył do Paryża, przedstawił rządowi francuskiemu (Dyrektoriatowi) projekt powołania polskich legionów, ale Francuzi odesłali go do walczącego we Włoszech Napoleona Bonaparte, który usiłował stworzyć siły zbrojne w nowo utworzonej Republice Lombardzkiej (szlo to dosyć opornie, gdyż Włosi nie chcieli walczyć pod francuskimi sztandarami). Napoleon zgodził się na utworzenie polskich formacji zbrojnych i 9 stycznia 1797 roku Dąbrowski podpisał porozumienie z rządem Lombardii o powołaniu Polskiego Legionu. Żołnierze służący w nim otrzymywali żołd, lombardzkie obywatelstwo (ale zagwarantowano im możliwość powrotu do Polski, gdy zajdzie taka potrzeba), a organizacja legionów(stopnie, komendy) nawiązywała do wzorów wojska polskiego. Mundury legionistów naśladowały polskie, tyle że szlify były w kolorach włoskich, a kokarda francuska. Na odezwę Dąbrowskiego, który w ciągu 6 miesięcy odpowiedziało ok. 8 tys. żołnierzy - głównie byli to ochotnicy z obozów jenieckich, który wcześniej przymusowo wcielano do armii austriackiej.Dąbrowski zakładał, że gdy tylko Legiony się wzmocnią, to przez Turcję i Bukowinę przebije się z nimi do Galicji, by rozpocząć powstanie narodowe. Wydarzenia potoczyły sie jednak inaczej: początkowo Legiony Polskie walczyły u boku Napoleona na froncie włoskim, ale gdy Napoleon w kwietniu 1797 r. zawarł w Leoben rozejm z Austrią i zaniechał marszu na Wiedeń, Polaków użyto do okupacji Republiki Weneckiej. Następnie wycofano Legiony z frontu i zreorganizowano - zostały podzielone na dwie legie: I Legion musiał walczyć z Francuzami przeciwkopaństwu papieskiemu, a następnie w wojnie neapolitańskiej (z Królestwem Obojga Sycylii), gdzie odniósł wspaniałe sukcesy pod dowództwem gen. Karola Kniaziewicza (zdobywając Geatę, Rzym, Neapol). II Legion walczył w północnych Włoszech z armią austryjacko-rosyjską, gdzie Francuzi sromotnie przegrywali. Wiosną 1799 r. z 2,8 tys. żołnierzy polski legion stracił 1,8 tys., a w dodatku w czasie kapitulacji Mantui francuski dowódca wydał Polaków z Galicji Austriakom, którzy potraktowali ich jak dezerterów (chłosta, więzienie). W ten sposób II Legion praktycznie przestał istnieć. Przerzucono więc do północnych Włoch I Legion, który Francuzi zdecydowali się wziąć na swój żołd, co oznaczało wcielenie go do armii francuskiej. Jeszcze jesienią 1799 r. Francuzi polecili gen. Kniaziewiczowi utworzyć nowy legion (tzw. Legia Naddunajska). Jednocześnie gen. Dąbrowski walczył o odbudowę I Legionu, który w 1801 r. liczył już ponad 10 tys. żołnierzy - walczyli oni m.in. pod Marengo i Mantuą, odzyskując razem z Francuzami północne Włochy.Po zwartym przez Napoleona pokoju w Luneville 9 lutego 1801 r., wśród legionistów doszło do konsternacji:niektórzy uznali, że Napoleon zdradził polskie interesy, zawierając pokój z Austrią, a później z Rosją. Część oficerów podała się do dymisji (wzorem Kniaziewicza), ze służby zrezygnowało też wielu szeregowców - niektórzy przedzierali sie do kraju, inni rozpoczęli współpracę z tajnymi włoskimi ugrupowaniami antynapoleońskimi.W związku z tym Napoleon postanowił zreorganizować Legiony i w lutym 1801 r. podzielono je na 3 półbrygady. Dwie z nich odesłano na służbę do Republiki Włoskiej, a w 1807 r. zostały odesłane do dyspozycji Napoleona i we Wrocławiu przekształciły się w Legię Polsko-Włoską. Trzecią półbrygadę (ok 6 tys. żołnierzy) wysłano na Haiti, gdzie na wyspie San Domingo aż do 1803 r. walczyła (niezbyt chętnie) z powstaniem niewolników. Wielu Polaków zmarło tam z powodu chorób tropikalnych, część żołnierzy zdecydowała się zostać tam na stałe, a tylko ok. 300 powróciło do kraju.Dzięki legionom Polacy nie tylko uwierzyli, że mogą odzyskać niepodległość, ale zdobyli spore doświadczenie organizacyjno-wojskowe. Legiony stały się swoistą kuźnią oficerów i dowódców wojskowych; to z nich kształtowała się armia Księstwa Warszawskiego. Były formacją gdzie stosowano nowoczesne formy szkoleniowe i wychowawcze: zrezygnowano z kar cielesnych, wyróżniano zasłużonych żołnierzy i dbano o ich morale oraz wykształcenie.Uczono nie tylko czytania, ale też patriotyzmu.