Zgłoś nadużycie!Krążą wokół niewidocznie i bezszelestnie. Są jak cienie w ciemnościach nocy. Ich twarze przypominają maski. Ofiara nawet nie odczuwa i nie zauważa, że ciepła krew ocieka ze świeżej rany. Odżywiające się krwią wampiry istnieją więc naprawdę. Nierzadko doprowadzają swoja ofiarę do śmierci. Jednak fascynujące jest ich życie społeczne. Wampiry są bardzo towarzyskimi stworzeniami. W swoich dziennych kryjówkach żyją w grupach liczących od kilku do kilkuset osobników. Na ukrycia wybierają ciemne jaskinie, w których kolonia dzieli się na mniejsze podgrupy. Ich członkowie rozpoznają się nawzajem i przez wiele lat, jeżeli nie przez całe życie, pozostają obok siebie. Ponieważ jednak miejsca noclegowe są ciągle zmieniane i dzielone z innymi grupami, do pierwotnych kolonii trafiają również obce osobniki, dlatego też skład takich skupisk może się czasem zmieniać. W przeciwieństwie do innych nietoperzy wampiry mogą rozmnażać się przez cały rok. Dlatego zazwyczaj w jednej kolonii spotykane są osobniki reprezentujące wszystkie klasy wieku- od noworodków do liczących 20 lat weteranów. W czasie narodzin i wychowu młodych samice zbierają się w szczególnie nadających się do tego celu jaskiniach, nazywanych żłobkami. Ponieważ okres rozrodczy nie jest związany z żadną porą roku, w każdej grupie zawsze znajduje się kilka ciężarnych karmiących samic. W tej sytuacji nietoperze często „adoptują” młode. W kolonii wampirów dochodzi regularnie do przejęcia opuszczonych młodych przez obce matki i opieki nad nimi. Nawet młode, które na krótko pozostaje same, gdy matka wyrusza na poszukiwanie pokarmu, okazując swe niezadowolenie charakterystycznym głosem, jest natychmiast przejmowane przez pozostałe matki i chronione. Obserwacje pokazały, że samice wampirów bez potomstwa, nawet jeżeli nie karmią, mogą być stymulowane do produkcji mleka przez przejęcie obcego młodego. W skupiskach wampirów istnieje ścisła hierarchia, szczególnie dobrze wykształcona między samcami. Stojące najwyżej w hierarchii samce maja zapewnione najlepsze miejsce do spania, największą liczbę samic i pierwszy łyk krwi ze świeżej. Oprócz takich przywilejów istnieją zachowania, wobec których wszyscy członkowie grupy są równi i które każdemu jednakowo służą. Szczególną rolę odgrywa wzajemny kontakt fizyczny, umacniający więzi społeczne w kolonii wampirów. Większą część dnia nietoperze spędzają ciasno stłoczone, zajęte zbiorową pielęgnacją futra, podczas której wylizują i czyszczą się nawzajem. Usuwanie pasożytów jest tylko efektem ubocznym tych zabiegów, które przede wszystkim służą budowaniu więzi partnerstwa wewnątrz kolonii. Wylizywani i oczyszczani są nie tylko członkowie własnej rodziny, lecz wszyscy członkowie grupy. Spójność kolonii jest umacniana przez jeszcze jedno zachowanie: wzajemne karmienie się krwią. Jest to zazwyczaj praktykowane pomiędzy matką i jej młodymi, które w ten sposób są przestawiane z mleka na swój późniejszy pokarm. Jednak na porządku dziennym jest wzajemne zaopatrywanie się w wysokowartościową krew. Pierwotnie wampiry należały w Ameryce Południowej i Środkowej do rzadkich zwierząt. Zasiedlanie ogromnymi stadami bydła strefy tropikalnej i subtropikalnej Nowego Świata dostarczyło tym mały ssakom idealnego źródła pokarmu ,co pozwoliło na duże zwiększenie liczebności. Wzrost liczebności populacji oraz niezwykłe Zycie społeczne tych zwierza miały fatalne następstwa dla zwierząt domowych Nowego Świata. Wampiry są między innymi przyczyna szybkiego rozprzestrzeniania się wścieklizny i innych chorób wirusowych. Nietoperze pobierają zarazki podczas odżywiania się krwią zarażonych zwierząt. Podczas wylizywania i karmienia wirusy szybko przenoszą się z pojedynczych osobników na całą kolonię. Ponieważ nietoperze często zmieniają miejsca noclegowe, zarażają również inne skupiska swojego gatunku. Z tego powodu śmiertelne zarazki mogą błyskawicznie rozprzestrzenić się wśród nietoperzy, a następnie wśród ich ofiar.