Przygotuj notatkę, jak doszło do odnalezienia osady w Biskupinie
potrzebuje tego na jutro :)))
LollipopK Główna strażnicaNajstarsze ślady osadnictwa odnalezione w Biskupinie pochodzą sprzed 10 tys. lat p.n.e. (paleolit). Największym zainteresowaniem jednak cieszy się osada warowna typu bagiennego z wczesnej epoki żelaza. Zamieszkiwała j ludność prasłowiańska kultury łużyckiej. Podaje się różne daty określające powstanie tej osady, najbardziej prawdopodobny wydaje się okres około 700 lat p.n.e. Była to owalna osada założona na niewielkiej wyspie (około 2 ha), która w wyniku obniżenia się zwierciadła wód przekształciła się obecnie w półwysep. Do wyspy prowadził drewniany pomost, a sama osada otoczona była drewniano-ziemnym wałem obronnym o wysokości 6 m. Zbudowany był on ze skrzyń wypełnionych ziemią i oblepionych gliną, aby utrudnić jego podpalenie. Dodatkowo wały były zaopatrzone w ukośnie wbite słupy drewniane utrudniające dostęp od strony wody i służące poza tym jako falochrony. Ponad wałami górowała wieża strażnicza z bramą wjazdową połączoną z pomostem, chronioną przez ludzi i psy. W pobliżu bramy mieścił się plac będący miejscem zebrań i targów. Po wewnętrznej stronie wałów biegła okrężna ulica długa na ponad 400 m, a przy 12 równoległych uliczkach w 13 rzędach stało około 100 jednakowej wielkości chat o wymiarach około 10 na 8 metrów. Ulice ze względu na bagniste podłoże wyłożone były dębowymi i sosnowymi belkami.
Chaty były wykonane z drewna, a wszystkie budynki stojące w jednym rzędzie pokrywał wspólny dach kryty prawdopodobnie trzciną. Ich wejścia skierowane były na południe. Wnętrze domów dzieliło się na dwie części - izbę główną z owalnym paleniskiem i łożem dla całej rodziny oraz przedsionek przeznaczony najpewniej dla zwierząt. Podłogi pokryte były kołkami z polepą glinianą
9 votes Thanks 5
biolożka
Osadę w Biskupinie odkrył nauczyciel miejscowej szkoły Walenty Szwajcer. Było to w 1933 r. Kiedy wybrał się z uczniami na wycieczkę nad Jezioro Biskupińskie, zauważył wystające z wody drewniane pale. Władze miasta nie zainteresowały się jego odkryciem. Szukał więc pomocy w Dziale Prehistorycznym Muzeum Wielkopolskiego. Na miejsce przybył profesor Józef Kostrzewski, który zdecydował, że należy rozpocząć wykopaliska.
15 votes Thanks 28
anettka763
OSADA W BISKUPINIE JEST OSADĄ PREHISTORYCZNĄ GDYZ POCHODZI Z CZASÓW PRZED POWSTANIEM PISMA.PONAD 60 LAT TEMU NAUCZYCIEL ZE SZKOLY W BISKUPINIE DOKONAŁ NIEZWYKŁEGO ODKRYCIA . PODCZAS SPACERÓW ZAUWAZYŁ DREWNIANE PALE WYSTAJĄCE Z JEZIORA .DZIECI PASĄCE BYDŁO ZNAJDOWAŁY NATOMIAST FRAGMENTY CERAMIKI NA PODMOKŁYCH ŁĄKACH. GDY PO OSUSZENIU GRUNTÓW JEDEN Z ROLNIKÓW WYKOPAŁ OZDOBY WYKONANE Z BRĄZU ,NAUCZYCIEL UPEWNIŁ SIĘ , ŻE NATRAFIŁ NA PRADAWNĄ OSADĘ.W BISKUPINIE ROZPOCZĘTO PRACE WYKOPALISKOWE . PROWADZONO JE W BARDZO TRUDNYCH WARUNKACH , ALE ZAKOŃCZYŁY SIĘ WIELKIM SUKCESEM. ARCHEOLODZY ODKRYLI OSADĘ OBRONNĄ SPRZED OK 2700 LAT POŁOŻONĄ NIEGDYŚ NA WYSPIE JEZIORA BISKUPIŃSKIEGO. DAJ N AJ
Główna strażnicaNajstarsze ślady osadnictwa odnalezione w Biskupinie pochodzą sprzed 10 tys. lat p.n.e. (paleolit). Największym zainteresowaniem jednak cieszy się osada warowna typu bagiennego z wczesnej epoki żelaza. Zamieszkiwała j ludność prasłowiańska kultury łużyckiej. Podaje się różne daty określające powstanie tej osady, najbardziej prawdopodobny wydaje się okres około 700 lat p.n.e. Była to owalna osada założona na niewielkiej wyspie (około 2 ha), która w wyniku obniżenia się zwierciadła wód przekształciła się obecnie w półwysep. Do wyspy prowadził drewniany pomost, a sama osada otoczona była drewniano-ziemnym wałem obronnym o wysokości 6 m. Zbudowany był on ze skrzyń wypełnionych ziemią i oblepionych gliną, aby utrudnić jego podpalenie. Dodatkowo wały były zaopatrzone w ukośnie wbite słupy drewniane utrudniające dostęp od strony wody i służące poza tym jako falochrony. Ponad wałami górowała wieża strażnicza z bramą wjazdową połączoną z pomostem, chronioną przez ludzi i psy. W pobliżu bramy mieścił się plac będący miejscem zebrań i targów. Po wewnętrznej stronie wałów biegła okrężna ulica długa na ponad 400 m, a przy 12 równoległych uliczkach w 13 rzędach stało około 100 jednakowej wielkości chat o wymiarach około 10 na 8 metrów. Ulice ze względu na bagniste podłoże wyłożone były dębowymi i sosnowymi belkami.
Chaty były wykonane z drewna, a wszystkie budynki stojące w jednym rzędzie pokrywał wspólny dach kryty prawdopodobnie trzciną. Ich wejścia skierowane były na południe. Wnętrze domów dzieliło się na dwie części - izbę główną z owalnym paleniskiem i łożem dla całej rodziny oraz przedsionek przeznaczony najpewniej dla zwierząt. Podłogi pokryte były kołkami z polepą glinianą