1)Białowieski Park NarodowyZałożony w 1932 roku mieści się w województwie podlaskim (wshód kraju, przy granicy z Białorusią, gdzie leży część parku), o całkowitej powierzchni 105km kwadratowych. Pod ścisłą ochronę jest tylko połowa tej powierzchni. 2/3 powierzchni parku zajmują lasy dębowo-grabowe. Bardzo dużo jest tam "martwego drewna". Obecnie poznano 12 tysięcy gatunków w tych okolicach, ale szacuje się że jest to jedynie 50% żyjących tam gatunków. 8 tysięcy z tego to owady. Zazwyczaj zwierzęta tam występujące kojarzone są z naturalnymi lasami, a nie z ziemiami przekształconymi przez człowieka. Ciekawym jest to, że występuje tam około 750 żubrów (z 3000 na całym świecie).
2)Słowiński Park Narodowy leży pomiędzy Łebą a Rowami w województwie pomorskim. Północną granicę parku stanowi brzeg Bałtyku. Charakterystyczne dla Parku są przymorskie jeziora, bagna, łąki, torfowiska, nadmorskie bory i lasy, a przede wszystkim wydmowy pas mierzei z ruchomymi wydmami. Park zajmuje 18 tys. ha, z czego 10 tys. ha to wody, a 4 tys. 600 ha - lasy. W 1977 r. UNESCO uznało park za Światowy Rezerwat Biosfery. Park leży na trasie wiosennych i jesiennych przelotów ptaków, jest ich tu aż 257 gatunków. Do najcenniejszych należą: bielik, orlik krzykliwy, orzeł przedni, puchacz, kruk.
3)Karkonoski Park Narodowy położony jest w Sudetach Zachodnich i obejmuje szczytowe partie Karkonoszy z głównym szczytem Śnieżką. Został utworzony w 1959 roku. Obejmuje powierzchnię 5548 ha w tym 1716 ha w rezerwatach ścisłych, zajmujących całe piętro kosodrzewiny i piętro alpejskie. Obszar KPN podzielony jest na sześć obwodów ochronnych. Ponadto w obręb Karkonoskiego Parku Narodowego wchodzą dwie enklawy: Wodospad Szklarki i Chojnik. Granica parku przebiega od Torfowiska pod Kamiennikiem i wąwozu Kamieńczyka na zachodzie po przełęcz Okraj na wschodzie. Wzdłuż całej granicy państwowej KPN sąsiaduje z czeskim parkiem narodowym.
1. Ojcowski Park Narodowy ----> http://www.bryk.pl/teksty/liceum/biologia/botanika/12565-charakterystyka_ojcowskiego_parku_narodowego.html
2. Tatrzański Park Narodowy:
Duże różnice wzniesień, piętrowość klimatu i niezwykły skład gatunkowy fauny i flory sprawiają, że Tatry mają charakter wysokogórski. Powierzchnia Tatr wynosi ok. 785 km², z czego 175 km² przypada na Tatry Polskie, reszta to Tatry Słowackie. Rzeki zaczynające swój bieg w Tatrach Polskich należą do zlewiska Bałtyku, zaś rzeki biorące początek w Tatrach Słowackich wpadają częściowo do Morza Czarnego (Orawa, Wag), częściowo do Morza Bałtyckiego (Poprad).
Niższe partie Tatr przez długi czas były obiektem dość intensywnej, a nawet rabunkowej eksploatacji. Z konieczności ochrony unikatowej przyrody tych gór zaczęto sobie zdawać sprawę już pod koniec XIX w., kiedy to rabunkowa gospodarka leśna doprowadziła do przerzedzenia naturalnego drzewostanu i w konsekwencji do katastrofalnej powodzi na terenach podgórskich. Wówczas to powstało Towarzystwo Ochrony Tatr Polskich; mniej więcej w tym samym czasie zaczęły się podnosić głosy żądające utworzenia parku narodowego.
Pierwsze starania o utworzenie parku przyrody w rejonie Tatr, Pienin i Babiej Góry (obejmujące tereny po obu stronach granicy państwowej) zostały podjęte w 1924, po powołaniu polsko-czechosłowackiej komisji delimitacyjnej. Rozważano różne projekty, ale nie zdołano ich zrealizować. W 1932 państwo wykupiło część leżących w Tatrach dóbr rodziny Uznańskich, w 1933 dołączono do nich obszar należący do Fundacji Kórnickiej, a w 1938 dobra jaworzyńskie. Jednak dopiero w 1947 na terenach należących do państwa utworzono Park Tatrzański jako wyodrębnioną jednostkę administracyjną lasów państwowych. Pierwszym rezerwatem na jej terenie był rezerwat Tomanowa-Smreczyny w Dolinie Tomanowej i Pyszniańskiej (górne odnogi Doliny Kościeliskiej).
Na utworzenie parku narodowego polskie Tatry musiały jednak poczekać do 1954 roku, czyli sześć lat dłużej niż Tatry Słowackie. Ochroną parkową objęto wówczas cały obszar górski i otulinę na Podhalu. W chwili utworzenia parku Tatry były zdewastowane, liczebność dzikich ssaków była niska, a drzewostan był w opłakanym stanie.
3. Poleski Park Narodowy -----> http://www.bryk.pl/teksty/liceum/geografia/geografia_fizyczna/19634-charakterystyka_poleskiego_parku_narodowego.html
1)Białowieski Park Narodowy Założony w 1932 roku mieści się w województwie podlaskim (wshód kraju, przy granicy z Białorusią, gdzie leży część parku), o całkowitej powierzchni 105km kwadratowych. Pod ścisłą ochronę jest tylko połowa tej powierzchni. 2/3 powierzchni parku zajmują lasy dębowo-grabowe. Bardzo dużo jest tam "martwego drewna". Obecnie poznano 12 tysięcy gatunków w tych okolicach, ale szacuje się że jest to jedynie 50% żyjących tam gatunków. 8 tysięcy z tego to owady. Zazwyczaj zwierzęta tam występujące kojarzone są z naturalnymi lasami, a nie z ziemiami przekształconymi przez człowieka. Ciekawym jest to, że występuje tam około 750 żubrów (z 3000 na całym świecie).
2)Słowiński Park Narodowy leży pomiędzy Łebą a Rowami w województwie pomorskim. Północną granicę parku stanowi brzeg Bałtyku. Charakterystyczne dla Parku są przymorskie jeziora, bagna, łąki, torfowiska, nadmorskie bory i lasy, a przede wszystkim wydmowy pas mierzei z ruchomymi wydmami. Park zajmuje 18 tys. ha, z czego 10 tys. ha to wody, a 4 tys. 600 ha - lasy. W 1977 r. UNESCO uznało park za Światowy Rezerwat Biosfery.
3)Karkonoski Park Narodowy położony jest w Sudetach Zachodnich i obejmuje szczytowe partie Karkonoszy z głównym szczytem Śnieżką. Został utworzony w 1959 roku. Obejmuje powierzchnię 5548 ha w tym 1716 ha w rezerwatach ścisłych, zajmujących całe piętro kosodrzewiny i piętro alpejskie. Obszar KPN podzielony jest na sześć obwodów ochronnych. Ponadto w obręb Karkonoskiego Parku Narodowego wchodzą dwie enklawy: Wodospad Szklarki i Chojnik.Park leży na trasie wiosennych i jesiennych przelotów ptaków, jest ich tu aż 257 gatunków. Do najcenniejszych należą: bielik, orlik krzykliwy, orzeł przedni, puchacz, kruk.
Granica parku przebiega od Torfowiska pod Kamiennikiem i wąwozu Kamieńczyka na zachodzie po przełęcz Okraj na wschodzie. Wzdłuż całej granicy państwowej KPN sąsiaduje z czeskim parkiem narodowym.
1. Ojcowski Park Narodowy ----> http://www.bryk.pl/teksty/liceum/biologia/botanika/12565-charakterystyka_ojcowskiego_parku_narodowego.html
2. Tatrzański Park Narodowy:
Duże różnice wzniesień, piętrowość klimatu i niezwykły skład gatunkowy fauny i flory sprawiają, że Tatry mają charakter wysokogórski. Powierzchnia Tatr wynosi ok. 785 km², z czego 175 km² przypada na Tatry Polskie, reszta to Tatry Słowackie. Rzeki zaczynające swój bieg w Tatrach Polskich należą do zlewiska Bałtyku, zaś rzeki biorące początek w Tatrach Słowackich wpadają częściowo do Morza Czarnego (Orawa, Wag), częściowo do Morza Bałtyckiego (Poprad).
Niższe partie Tatr przez długi czas były obiektem dość intensywnej, a nawet rabunkowej eksploatacji. Z konieczności ochrony unikatowej przyrody tych gór zaczęto sobie zdawać sprawę już pod koniec XIX w., kiedy to rabunkowa gospodarka leśna doprowadziła do przerzedzenia naturalnego drzewostanu i w konsekwencji do katastrofalnej powodzi na terenach podgórskich. Wówczas to powstało Towarzystwo Ochrony Tatr Polskich; mniej więcej w tym samym czasie zaczęły się podnosić głosy żądające utworzenia parku narodowego.
Pierwsze starania o utworzenie parku przyrody w rejonie Tatr, Pienin i Babiej Góry (obejmujące tereny po obu stronach granicy państwowej) zostały podjęte w 1924, po powołaniu polsko-czechosłowackiej komisji delimitacyjnej. Rozważano różne projekty, ale nie zdołano ich zrealizować. W 1932 państwo wykupiło część leżących w Tatrach dóbr rodziny Uznańskich, w 1933 dołączono do nich obszar należący do Fundacji Kórnickiej, a w 1938 dobra jaworzyńskie. Jednak dopiero w 1947 na terenach należących do państwa utworzono Park Tatrzański jako wyodrębnioną jednostkę administracyjną lasów państwowych. Pierwszym rezerwatem na jej terenie był rezerwat Tomanowa-Smreczyny w Dolinie Tomanowej i Pyszniańskiej (górne odnogi Doliny Kościeliskiej).
Na utworzenie parku narodowego polskie Tatry musiały jednak poczekać do 1954 roku, czyli sześć lat dłużej niż Tatry Słowackie. Ochroną parkową objęto wówczas cały obszar górski i otulinę na Podhalu. W chwili utworzenia parku Tatry były zdewastowane, liczebność dzikich ssaków była niska, a drzewostan był w opłakanym stanie.
3. Poleski Park Narodowy -----> http://www.bryk.pl/teksty/liceum/geografia/geografia_fizyczna/19634-charakterystyka_poleskiego_parku_narodowego.html