Question

Przygotuj informacje na temat ważniejszych chorów skóry oraz na temat udzielania pierwszej pomocy przy oparzeniach i odmrożeniach.

Answer 1

Łuszczyca

Łuszczyca jest nieuleczalną chorobą o nie do końca znanym pochodzeniu. Wiadomo, że ma podłoże genetyczne. Choroba ta ma fazy ataku oraz remisji, czyli ustępowania. Do czynników wyzwalających atak należą np. infekcje, niektóre leki, a także stres. Objawy łuszczycy to niewielkie, czerwone plamki, które po pewnym czasie pokrywają się jasną łuską, po której zdrapaniu pojawia się tzw. krwawa rosa. Objawy łuszczycy łagodzą różnego rodzaju kremy, maści, stosuje się także naświetlania np. lampą PUVA.  

Grzybica skóry

Należy do najczęściej występujących chorób skóry, powodują ją różnego rodzaju grzyby np. drożdżaki. Łatwo się nią zarazić np. na basenie lub korzystając z tego samego ręcznika z osobą chorą. Objawia się swędzącymi, zaczerwienionymi zmianami różnej postaci. Często są to grudki, pęcherzyki, łuszczące się i pękające. Zmiany mogą pękać, tworząc szczeliny z wysiękiem. Najczęściej grzybica atakuje stopy, dłonie i fałdy skórne. Jej leczenie jest trudne i długotrwałe, stosuje się różnego rodzaju preparaty przeciwgrzybiczne.

Świerzb

Świerzb jest zakaźną chorobą skóry, którą wywołuje obecność w niej świerzbowca. Bytuje on w naskórku, składa jaja w tzw. norce świerzbowej, której obecność jest jednym z objawów choroby. Występuje ona zwykle w miejscach gdzie panują mało higieniczne warunki, atakuje najczęściej osoby z obniżoną odpornością. Chorzy odczuwają przede wszystkim silny świąd. Charakterystyczne dla świerzbu miejsca ataku to pośladki, nadgarstki, wewnętrzna strona palców. Po rozpoznaniu choroby stosuje się leczenie, najczęściej specjalnymi maściami. Ważne jest również zadbanie o higieniczne warunki, odizolowanie chorego, zmiana pościeli, bielizny i innych podobnych przedmiotów osobistych, z którymi miała styczność taka osoba.

Atopowe zapalenie skóry

Atopowe zapalenie skóry jest chorobą o podłożu alergicznym. Skóra, w przypadku zetknięcia się z alergenem, czyli czynnikiem uczulającym, rozpoznaje go jako wroga i reaguje atakiem. Jest to wynikiem nadmiernej reakcji immunologicznej u alergików, którzy nieszkodliwą substancję odbierają jako zagrożenie. Alergenem mogą być substancje chemiczne, kosmetyki, a także pokarmy np. truskawki, czekolada. Objawem AZS jest świąd, podrażnienie, zaczerwienie skóry, często połączone z jej łuszczeniem. Leczenie polega na unikaniu alergenu oraz na podaniu odpowiednich leków i łagodzeniu objawów.

Ratunku! Na pomoc!

Niezależnie od rodzaju oparzenia podstawowa zasada pierwszej pomocy jest zawsze taka sama: należy jak najszybciej schłodzić oparzone miejsce, najlepiej pod zimną bieżącą wodą. W oparzeniach lekkich (I lub II stopnia) nieprzekraczających 10% powierzchni ciała poparzone miejsce trzymamy pod strumieniem zimnej wody przez przynajmniej 10-15 minut (I stopień) lub 30 minut (II stopień poparzenia).

Osobie poparzonej należy natychmiast zdjąć biżuterię, a jeżeli obszar ciała zdążył już spuchnąć, rozciąć pierścionki i bransoletki, aby nie doszło do martwicy tkanek. Nie wolno także przekłuwać powstających pęcherzy.

Przy oparzeniach ciężkich (III stopnia) oparzone miejsce chłodzimy wodą jedynie przez kilka minut, żeby nie wprowadzić pacjenta w stan hipotermii (wyziębienia). Nie wolno też zanurzać poparzonej osoby w zbiorniku z wodą ani okładać śniegiem bądź lodem.

Pacjenci często pytają, czy przy opatrywaniu oparzeń można używać spirytusu lub czystej wódki. Można, ale tylko w wypadku oparzeń I stopnia, kiedy przy małej powierzchni oparzenia przyłożenie wacika nasączonego spirytusem i pozostawienie go na kilka minut da uczucie chłodu i zadziała dezynfekująco oraz przeciwbólowo. Natomiast kiedy rana jest większa lub otwarta, a pęcherze pęknięte, zabieg taki nie leczy, tylko drażni tkanki i sprawia dodatkowy ból.

Na oparzenia nie stosujemy także barwników (gencjana, zieleń brylantowa lub błękit metylenowy) oraz nie smarujemy chorego miejsca tłuszczem, mydłem ani białkiem kurzym (prawdopodobieństwo zainfekowania rany). Jeżeli poparzeniu uległa twarz i/lub szyja, pacjenta opieramy na poduszkach i obserwujemy, czy nie ma kłopotów z oddychaniem.

Odmrożenie:

Postępowanie: Pierwsza pomoc w przypadku odmrożenia, zwłaszcza gdy odmrożona część ciała jest jeszcze blada, polega na możliwie szybkim przywróceniu w niej krążenia krwi. W tym celu stosujemy szybkie ogrzanie uszkodzonej kończyny w kąpieli wodnej o coraz wyższej temperaturze 
25 – 30ºC, aby po kilkunastu minutach zwiększyć ją aż do 38 – 40ºC. Ogrzewanie należy stosować do czasu, gdy tkanki uzyskają odpowiednią temperaturę. Po kąpieli można odmrożone miejsca lekko nacierać niewielką ilością alkoholu etylowego 70%, aż do zaróżowienia skóry. Następnie nałożyć suchy jałowy opatrunek z grubą warstwą waty i ciepło owiniętymi kończynami odwieźć chorego do szpitala. Jeśli w warunkach polowych nie ma możliwości wykonania takiej kąpieli ogrzewającej, to należy zastosować krótkotrwały, delikatny masaż, używając niewielkiej ilości alkoholu etylowego 70%, 
a następnie nałożyć gruby opatrunek ochronny. Odmrożonych okolic nie wolno nacierać śniegiem lub zimną wodą, jak to niegdyś zalecano, ponieważ może ono przynieść więcej szkody niż pożytku w wyniku uszkodzenia zamarzniętych tkanek. W odmrożeniach obowiązuje również profilaktyka przeciwtężcowa (wstrzykiwanie zapobiegawczo surowicy przeciwtężcowej lub dawki przypominającej – anatoksyny).

Mam nadzieję, że pomogłam. Liczę na naj! :D