Religia politeistyczna, bogowie nie są wszechmocni; główni Bogowie to:
Zeus – bóg nieba i błyskawic, najważniejszy z bogów,
Hera – żona Zeusa,
Hades – bóg wnętrza ziemi i świata zmarłych,
Posejdon – bóg morza,
Afrodyta – bogini miłości,
Atena – bogini mądrości,
Ares – bóg wojny okrutnej,
Dionizos – bóg ekstazy,
Apollo – bóg światła i poezji,
Demeter – bogini żyznej ziemi,
Artemida – bogini dzikiej przyrody i łowów,
Hermes – bóg pasterzy, kupców i podróżnych,
Nike – bogini zwycięstwa.
2. Kult i mitologia
W Grecji nie istnieją kapłani, a kult sprawują obywatele. Bogom składa się ofiary ze zwierząt, żywności, a także przeznacza się dla nich naczynia, szaty oraz część łupów. Ku czci bogów organizowane są procesje, a także igrzyska sportowe. Istnieją też w Grecji wyrocznie – najsławniejsza w Delfach, związana z Apollem.
W literaturze greckiej dużą rolę odgrywają mity. Dotyczą epoki heroicznej, opowiadają o czynach bogów i herosów (bohaterów), będących często synami bogów i śmiertelnych kobiet – np. Herakles.
Kultura starożytnej Grecji zaczęła rozwiją się po upadku kultury mykeńskiej której to przyczyną upadku był najazd Dorów. Czas jej trwania określa się na lata od ok. 1200 r. p.n.e. do I w. p.n.e. Kończy się wraz z podbojem Grecji przez Rzymian. Przez cały ten okres Grecy wykształcili swą własną kulturę po której zostały liczne ślady w postaci zabytków. Terenem ich działalności był Półwysep Bałkański, wyspy Morza Egejskiego, Azja Mniejsza, południowa Italia.
Grecja to górzysty kraj położony w południowej części Półwyspu Bałkańskiego. W starożytności mieszkańcy tego rejonu swą ojczyznę nazwali Helladą, a siebie samych - Hellanami. Niewystarczająca ilość ziemi uprawnej powodowała, że część ludności przeniosła się do osad położonych nad morzem. Trudniła się tam przede wszystkim rybołóstwem oraz rzemiosłem. Grecy potrafili także żeglować i wznosić okazałe budowle. W grecji powstało wiele niezależnych od siebie miast - państw zwanych polis. Centrum kazdego stanowiła agora, na której toczyło się życie publiczne. Wzrost liczby mieszkańców poszczegłólnych osaddał początek wielkiej kolonizacji. Nowe miasta - państwa zakładano głównie na wybrzeżach Morza Śródziemnego i Morz Czarnego.
W Antycznej Grecji były dwie kultury Minojska i Mykeńska.
Minojska rozwinęła się pod koniec III tysiaclecia p.n.e. na najwiekszej wyspie Morza Egejskiego Krecie.
Mykeńska swymi początkami sięga połowy II tysiaclecia p.n.e.. Zaczęła sie rozwijać na Półówyspie Peloponeskim, zanim nad Morzem egejskim pojawiły się plemiona greckie.
Do ich najwiekszych osiągnięć należy stworzenie własnych rodzajów pism, a także opanowanie umiejętności wytopu brązu, srebra i złota. Dzięki temu wytwarzano broń, narzędzia oraz piękne ozdoby.
1. Religia
Religia politeistyczna, bogowie nie są wszechmocni; główni Bogowie to:
Zeus – bóg nieba i błyskawic, najważniejszy z bogów,
Hera – żona Zeusa,
Hades – bóg wnętrza ziemi i świata zmarłych,
Posejdon – bóg morza,
Afrodyta – bogini miłości,
Atena – bogini mądrości,
Ares – bóg wojny okrutnej,
Dionizos – bóg ekstazy,
Apollo – bóg światła i poezji,
Demeter – bogini żyznej ziemi,
Artemida – bogini dzikiej przyrody i łowów,
Hermes – bóg pasterzy, kupców i podróżnych,
Nike – bogini zwycięstwa.
2. Kult i mitologia
W Grecji nie istnieją kapłani, a kult sprawują obywatele. Bogom składa się ofiary ze zwierząt, żywności, a także przeznacza się dla nich naczynia, szaty oraz część łupów. Ku czci bogów organizowane są procesje, a także igrzyska sportowe. Istnieją też w Grecji wyrocznie – najsławniejsza w Delfach, związana z Apollem.
W literaturze greckiej dużą rolę odgrywają mity. Dotyczą epoki heroicznej, opowiadają o czynach bogów i herosów (bohaterów), będących często synami bogów i śmiertelnych kobiet – np. Herakles.
Kultura starożytnej Grecji zaczęła rozwiją się po upadku kultury mykeńskiej której to przyczyną upadku był najazd Dorów. Czas jej trwania określa się na lata od ok. 1200 r. p.n.e. do I w. p.n.e. Kończy się wraz z podbojem Grecji przez Rzymian. Przez cały ten okres Grecy wykształcili swą własną kulturę po której zostały liczne ślady w postaci zabytków. Terenem ich działalności był Półwysep Bałkański, wyspy Morza Egejskiego, Azja Mniejsza, południowa Italia.
Grecja to górzysty kraj położony w południowej części Półwyspu Bałkańskiego. W starożytności mieszkańcy tego rejonu swą ojczyznę nazwali Helladą, a siebie samych - Hellanami. Niewystarczająca ilość ziemi uprawnej powodowała, że część ludności przeniosła się do osad położonych nad morzem. Trudniła się tam przede wszystkim rybołóstwem oraz rzemiosłem. Grecy potrafili także żeglować i wznosić okazałe budowle. W grecji powstało wiele niezależnych od siebie miast - państw zwanych polis. Centrum kazdego stanowiła agora, na której toczyło się życie publiczne. Wzrost liczby mieszkańców poszczegłólnych osaddał początek wielkiej kolonizacji. Nowe miasta - państwa zakładano głównie na wybrzeżach Morza Śródziemnego i Morz Czarnego.
W Antycznej Grecji były dwie kultury Minojska i Mykeńska.
Minojska rozwinęła się pod koniec III tysiaclecia p.n.e. na najwiekszej wyspie Morza Egejskiego Krecie.
Mykeńska swymi początkami sięga połowy II tysiaclecia p.n.e.. Zaczęła sie rozwijać na Półówyspie Peloponeskim, zanim nad Morzem egejskim pojawiły się plemiona greckie.
Do ich najwiekszych osiągnięć należy stworzenie własnych rodzajów pism, a także opanowanie umiejętności wytopu brązu, srebra i złota. Dzięki temu wytwarzano broń, narzędzia oraz piękne ozdoby.