Śnieguliczka biała pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie rośnie na odkrytych zboczach w lasach górskich lub nad brzegami rzek, zwykle na suchych i kamienistych glebach. Jest pospolitym krzewem, odpornym na suszę, tworzącym zarośla wskutek wydawania licznych odrośli korzeniowych; trudna do wytępienia.Krzew wysokości do 1,5 m, z cienkimi, wyprostowanymi gałązkami, zwykle nieco omszonymi. Kora na gałązkach cienka, szara, łuszcząca się podłużnie.
Liście owalne lub eliptyczne,Kwiaty drobne, różowawe. Kwitnie od czerwca do września.
Cenna dla pszczelarstwa roślina miododajna.
Roślina ta polecana jest na żywopłoty, choć wymaga częstego przycinania. Coraz częściej pojawia się także jako oryginalny dodatek do bukietów. Równie atrakcyjny wygląd mają inne odmiany śnieguliczki, których owoce są w kolorach: koralowym, różowopurpurowym, czerwonym czy różowofioletowym. Apetyczny wygląd owoców zachęca dzieci do ich spróbowania, jednak w żadnym wypadku nie należy na to pozwalać, ponieważ w jagodach znajdują się substancje podrażniające przewód pokarmowy, doprowadzający do wymiotów i biegunki. Zjedzenie większej ilości tych owoców może być niebezpieczne, bo doprowadza do odurzenia, a nawet utraty przytomności.
Opis: Śnieguliczki to odporne na mróz krzewy o ładnym pokroju i zdobiących je kolorowych owocach. Jagody te barwy białej, różowej lub czerwonawej dojrzewają w połowie jesieni i utrzymują się czasami przez całą zimę. Kwiaty są małe, niepozorne lecz miododajne, chętnie odwiedzane przez pszczoły (dostarczają pożytku przez całe lato). Kwitną od czerwca do września, są barwy różowobiałej. Liście są naprzeciwległe, jajowate, całobrzegie. Owoce są kuliste, dość duże, gąbczaste. Lubiane są przez ptaki i dzieci (rozgniatane pękają z trzaskiem). Krzew o gałęziach prosto wzniesionych dorasta do 2 m wysokości.
Występowanie Krzew pochodzi z Ameryki Północnej. U nas sadzony jest jako ozdobny w parkach i ogrodach. Miejscami rośnie zdziczały.
Uwagi: Czysto białe, pestkowate owoce u Symphoricarpos albus, o gąbczastym miąższu przyciągają wzrok swym ciekawym wyglądem. Mają słabe właściwości trujące i nie nadają się do jedzenia. Po spożyciu może wystąpić zapalenie błon śluzowych, nudności i wymioty. Dla ptaków zwłaszcza drozdów są jadalne.
Śnieguliczka biała pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie rośnie na odkrytych zboczach w lasach górskich lub nad brzegami rzek, zwykle na suchych i kamienistych glebach. Jest pospolitym krzewem, odpornym na suszę, tworzącym zarośla wskutek wydawania licznych odrośli korzeniowych; trudna do wytępienia.Krzew wysokości do 1,5 m, z cienkimi, wyprostowanymi gałązkami, zwykle nieco omszonymi. Kora na gałązkach cienka, szara, łuszcząca się podłużnie.
Liście owalne lub eliptyczne,Kwiaty drobne, różowawe. Kwitnie od czerwca do września.
Cenna dla pszczelarstwa roślina miododajna.
Roślina ta polecana jest na żywopłoty, choć wymaga częstego przycinania. Coraz częściej pojawia się także jako oryginalny dodatek do bukietów. Równie atrakcyjny wygląd mają inne odmiany śnieguliczki, których owoce są w kolorach: koralowym, różowopurpurowym, czerwonym czy różowofioletowym.
Apetyczny wygląd owoców zachęca dzieci do ich spróbowania, jednak w żadnym wypadku nie należy na to pozwalać, ponieważ w jagodach znajdują się substancje podrażniające przewód pokarmowy, doprowadzający do wymiotów i biegunki. Zjedzenie większej ilości tych owoców może być niebezpieczne, bo doprowadza do odurzenia, a nawet utraty przytomności.
Śnieguliczka biała(Symphoricarpos albus)
Opis: Śnieguliczki to odporne na mróz krzewy o ładnym pokroju i zdobiących je kolorowych owocach. Jagody te barwy białej, różowej lub czerwonawej dojrzewają w połowie jesieni i utrzymują się czasami przez całą zimę. Kwiaty są małe, niepozorne lecz miododajne, chętnie odwiedzane przez pszczoły (dostarczają pożytku przez całe lato). Kwitną od czerwca do września, są barwy różowobiałej. Liście są naprzeciwległe, jajowate, całobrzegie. Owoce są kuliste, dość duże, gąbczaste. Lubiane są przez ptaki i dzieci (rozgniatane pękają z trzaskiem). Krzew o gałęziach prosto wzniesionych dorasta do 2 m wysokości.
Występowanie Krzew pochodzi z Ameryki Północnej. U nas sadzony jest jako ozdobny w parkach i ogrodach. Miejscami rośnie zdziczały.
Uwagi: Czysto białe, pestkowate owoce u Symphoricarpos albus, o gąbczastym miąższu przyciągają wzrok swym ciekawym wyglądem. Mają słabe właściwości trujące i nie nadają się do jedzenia. Po spożyciu może wystąpić zapalenie błon śluzowych, nudności i wymioty. Dla ptaków zwłaszcza drozdów są jadalne.
LICZE NA NAJ ;D