Za jej symboliczny początek uważa się zdobycie Bastylii przez paryskich mieszczan 14 lipca 1789 roku (nieliczni wskazują na przysięgę deputowanych Stanów Generalnych, złożoną 20 czerwca 1789 roku w sali do gry w piłkę). Za koniec rewolucji uznaje się kres rządów dyrektoriatu 9 listopada ( 18 brumaire’a ) 1799 roku, kiedy to Napoleon Bonaparte przeprowadził zamach stanu, ogłaszając się dzień później pierwszym konsulem. Podaje się także przewrót termidoriański z 27–28 lipca 1794 roku, kończący rządy jakobinów.
1. Kryzys finansowy: Francja znajdowała się w poważnym kryzysie finansowym, głównie ze względu na długi wojenne, koszty utrzymania dworu królewskiego i nieefektywność systemu podatkowego. Rząd próbował złagodzić sytuację podnosząc podatki, co spotkało się z niezadowoleniem ludu.
2. Społeczne nierówności: Francja była podzielona na trzy stany: duchowieństwo, szlachtę i trzeci stan, do którego należeli zwykli ludzie, chłopi i robotnicy. Trzeci stan, który stanowił większość ludności, był obarczony ciężkimi podatkami i nie miał wpływu na decyzje rządu.
3. Brak reform: Mimo że Francja zmagała się z wieloma problemami, rząd nie podejmował skutecznych działań reformatorskich, które mogłyby poprawić sytuację. Reformy były blokowane przez arystokrację i duchowieństwo, którzy bali się utraty swoich przywilejów.
4. Wpływ idei oświecenia: W XVIII wieku w Europie szerzyły się idee oświecenia, które promowały wolność, równość i sprawiedliwość społeczną. Wpływ tych idei był szczególnie silny we Francji, gdzie intelektualiści i filozofowie krytykowali system społeczny i polityczny.
5. Złe rządy Ludwika XVI: Ludwik XVI był słabym i niekompetentnym władcą, który nie potrafił skutecznie zarządzać krajem. Jego decyzje, takie jak pomoc Ameryce w walce o niepodległość, przyczyniły się do pogorszenia sytuacji finansowej Francji.
Odpowiedź:
Za jej symboliczny początek uważa się zdobycie Bastylii przez paryskich mieszczan 14 lipca 1789 roku (nieliczni wskazują na przysięgę deputowanych Stanów Generalnych, złożoną 20 czerwca 1789 roku w sali do gry w piłkę). Za koniec rewolucji uznaje się kres rządów dyrektoriatu 9 listopada ( 18 brumaire’a ) 1799 roku, kiedy to Napoleon Bonaparte przeprowadził zamach stanu, ogłaszając się dzień później pierwszym konsulem. Podaje się także przewrót termidoriański z 27–28 lipca 1794 roku, kończący rządy jakobinów.
Wyjaśnienie:
1. Kryzys finansowy: Francja znajdowała się w poważnym kryzysie finansowym, głównie ze względu na długi wojenne, koszty utrzymania dworu królewskiego i nieefektywność systemu podatkowego. Rząd próbował złagodzić sytuację podnosząc podatki, co spotkało się z niezadowoleniem ludu.
2. Społeczne nierówności: Francja była podzielona na trzy stany: duchowieństwo, szlachtę i trzeci stan, do którego należeli zwykli ludzie, chłopi i robotnicy. Trzeci stan, który stanowił większość ludności, był obarczony ciężkimi podatkami i nie miał wpływu na decyzje rządu.
3. Brak reform: Mimo że Francja zmagała się z wieloma problemami, rząd nie podejmował skutecznych działań reformatorskich, które mogłyby poprawić sytuację. Reformy były blokowane przez arystokrację i duchowieństwo, którzy bali się utraty swoich przywilejów.
4. Wpływ idei oświecenia: W XVIII wieku w Europie szerzyły się idee oświecenia, które promowały wolność, równość i sprawiedliwość społeczną. Wpływ tych idei był szczególnie silny we Francji, gdzie intelektualiści i filozofowie krytykowali system społeczny i polityczny.
5. Złe rządy Ludwika XVI: Ludwik XVI był słabym i niekompetentnym władcą, który nie potrafił skutecznie zarządzać krajem. Jego decyzje, takie jak pomoc Ameryce w walce o niepodległość, przyczyniły się do pogorszenia sytuacji finansowej Francji.