Przyczyny, obiawy i sposoby zapobiegania chorobom układu pokarmowego: - choroby pasożytnicze (np. owsica, glistnica) - pruchnica zębów - choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy - zatrucia
to ma być notatka
z góry dziękuję
Julia14
Owsica, enterobioza– inwazyjna choroba pasożytnicza spowodowana przez drobnego nicienia – owsika ludzkiego. Objawy; Około 1/3 zakażeń przebiega subklinicznie, w objawowych postaciach choroby najczęstszymi manifestacjami owsicy są: świąd odbytu, utrata łaknienia, nerwowość (prawdopodobnie produkty metabolizmu owsików drażnią zakończenia nerwowe), niepokój i podniecenie (objawiające się zgrzytaniem zębów), czasem niedokrwistość. Przyczyną bólu jest wtórne zakażenie bakteryjne i martwica śluzówki odsłaniająca jej zakończenia nerwowe. Na skórze okołoodbytniczej i krocza można zaobserwować twory barwy szarobiałej (są to samice owsika ludzkiego). Możliwe są zakażenia ektopiczne, gdy pasożyty znajdą się w nietypowych miejscach przewodu pokarmowego – często zasiedlany jest wyrostek robaczkowy. Rzadko robaki dostają się do dróg moczowo-płciowych. Do rzadkich przypadków należą powikłania: przewlekłe zapalenie jelita grubego, zapalenie wyrostka robaczkowego (to ostatnie prawdopodobne, ale nie udowodnione). Leczenie: Leczenie stosuje się w postaciach objawowych infestacji i polega na podaniu jednorazowej dawki mebendazolu (200 mg p.o.), albendazolu (200 mg p.o.) lub pyrantelu (10 mg/ kg masy ciała p.o.). Kurację pyrantelem powtarza się za 2 tygodnie, albendazolem i mebendazolem za miesiąc.
Próchnica zębów – egzogenny proces polegający na demineralizacji części nieorganicznej i proteolitycznym rozkładzie organicznej twardych tkanek zęba. Przyczyny Aby doszło do rozwoju próchnicy muszą jednocześnie zaistnieć cztery czynniki: 1. bakterie 2. cukry 3. podatność zębów 4. czas Każdy z nich jest czynnikiem koniecznym, lecz niewystarczającym, do powstania próchnicy. Leczenie: Zniszczona struktura zęba nie regeneruje się, jednak leczenie może powstrzymać postępującą próchnicę. Celem leczenia jest zachowanie zęba i zapobieżenie powikłaniom. Wypełnianie zębów polega na usunięciu uszkodzonych tkanek zęba i umieszczenie w ich miejsce materiału przeznaczonego do odbudowy zębów. Najczęściej stosowane materiały to amalgamat srebra, glass-ionomery i różne kompozyty. W przypadkach bardzo zaawansowanego procesu próchnicowego dochodzi do zakażenia tkanek miękkich znajdujących się w zębie. Wówczas zachodzi konieczność leczenia kanałowego. Całkowite zaniedbanie leczenia próchnicy może doprowadzić do rozwinięcia się zgorzeli (stanu zapalnego nerwu zęba). W takim wypadku konieczne jest usunięcie zęba. Dostępna jest już nowoczesna metoda leczenia próchnicy ozonem. Polegająca na bezpośrednim kontakcie zaatakowanego zęba z ozonem. Dzięki czemu tkanka zęba regeneruje się, niestety działa na niewielkie ubytki.
Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy– obecność wrzodów trawiennych czyli ubytków w błonie śluzowej żołądka lub dwunastnicy. Występują one najczęściej w dwunastnicy i wtedy stwierdza się częstsze występowanie u mężczyzn. Najczęstszymi przyczynami są: zakażenie Helicobacter pylori i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Często występującym i głównym objawem jest ból w nadbrzuszu, jednak czasem przebieg może być skąpo- lub bezobjawowy. Niekiedy objawy są niecharakterystyczne. Gastroskopia jest badaniem diagnostycznym, które ostatecznie rozstrzyga o rozpoznaniu wrzodów. W leczeniu główną rolę odgrywa leczenie zakażenia Helicobacter pylori, stosowanie leków: blokerów pompy protonowej i H2-blokerów oraz właściwa dieta, zaprzestanie palenia papierosów i unikanie leków wrzodotwórczych. W przypadku powikłań choroby (perforacja wrzodu, zwężenie odźwiernika, podejrzenie transformacji nowotworowej), a niekiedy w wypadku nieskuteczności leczenia zachowawczego stosowane jest leczenie operacyjne. Objawy * ból zlokalizowany w nadbrzuszu – pojawia się zwykle 1–3 godziny po posiłku (wrzody żołądka), ustępuje po spożyciu pokarmu lub zażyciu leków zobojętniających kwas solny. Często bóle występują w nocy lub nad ranem – na czczo (wrzody dwunastnicy). Nawracają co kilka miesięcy (nasilenie dolegliwości wiosną i jesienią). * pieczenie występujące za mostkiem (tzw. zgaga) * nudności, wymioty * kwaśne lub gorzkie odbijanie * brak apetytu * niesmak w ustach * zaparcia na przemian z biegunkami * spadek masy ciała * wzdęcie Leczenie W leczeniu główną rolę odgrywa leczenie zakażenia Helicobacter pylori (eradykacja) oraz stosowanie blokerów pompy protonowej i H2-blokerów. Pomocnicze znaczenie ma właściwa dieta, zaprzestanie palenia papierosów i unikanie niektórych leków wrzodotwórczych. W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne. W wypadkach choroby wrzodowej powiązanej z zakażeniem H. pylori eradykacja prowadzi do wyleczenia i zapobiega występowaniu nawrotów choroby (przy niewystępowaniu reinfekcji) – trwałe wyleczenie.
Zatrucie - zespół objawów chorobowych wywołanych działaniem trucizny na organizm.
Można dokonać podziału zatruć według różnych kryteriów:
* czasu działania substancji toksycznej: o zatrucie ostre o zatrucie przewlekłe * przyczyny wystąpienia zatrucia: o zatrucie przypadkowe (omyłkowe przyjęcie trucizny, skażenie środowiska) o zatrucie umyślne (zbrodnicze, samobójcze, samozatrucie bez tendencji samobójczych, egzekucja) o zatrucie chorobowe (bakteryjne, ciążowe) o zatrucie przemysłowe (skażenie środowiska pracy).
Podstawowe zasady leczenia zatruć: * usunięcie z organizmu niewchłoniętej trucizny lub niedopuszczenie do jej wchłonięcia * zastosowanie odtrutki * usunięcie już wchłoniętej trucizny z organizmu (lub przyśpieszenie jej wydalania) * zapobieganie i leczenie następstw toksycznego działania trucizny na organizm.
Objawy;
Około 1/3 zakażeń przebiega subklinicznie, w objawowych postaciach choroby najczęstszymi manifestacjami owsicy są: świąd odbytu, utrata łaknienia, nerwowość (prawdopodobnie produkty metabolizmu owsików drażnią zakończenia nerwowe), niepokój i podniecenie (objawiające się zgrzytaniem zębów), czasem niedokrwistość. Przyczyną bólu jest wtórne zakażenie bakteryjne i martwica śluzówki odsłaniająca jej zakończenia nerwowe. Na skórze okołoodbytniczej i krocza można zaobserwować twory barwy szarobiałej (są to samice owsika ludzkiego). Możliwe są zakażenia ektopiczne, gdy pasożyty znajdą się w nietypowych miejscach przewodu pokarmowego – często zasiedlany jest wyrostek robaczkowy. Rzadko robaki dostają się do dróg moczowo-płciowych.
Do rzadkich przypadków należą powikłania: przewlekłe zapalenie jelita grubego, zapalenie wyrostka robaczkowego (to ostatnie prawdopodobne, ale nie udowodnione).
Leczenie:
Leczenie stosuje się w postaciach objawowych infestacji i polega na podaniu jednorazowej dawki mebendazolu (200 mg p.o.), albendazolu (200 mg p.o.) lub pyrantelu (10 mg/ kg masy ciała p.o.). Kurację pyrantelem powtarza się za 2 tygodnie, albendazolem i mebendazolem za miesiąc.
Próchnica zębów – egzogenny proces polegający na demineralizacji części nieorganicznej i proteolitycznym rozkładzie organicznej twardych tkanek zęba.
Przyczyny
Aby doszło do rozwoju próchnicy muszą jednocześnie zaistnieć cztery czynniki:
1. bakterie
2. cukry
3. podatność zębów
4. czas
Każdy z nich jest czynnikiem koniecznym, lecz niewystarczającym, do powstania próchnicy.
Leczenie:
Zniszczona struktura zęba nie regeneruje się, jednak leczenie może powstrzymać postępującą próchnicę. Celem leczenia jest zachowanie zęba i zapobieżenie powikłaniom.
Wypełnianie zębów polega na usunięciu uszkodzonych tkanek zęba i umieszczenie w ich miejsce materiału przeznaczonego do odbudowy zębów. Najczęściej stosowane materiały to amalgamat srebra, glass-ionomery i różne kompozyty.
W przypadkach bardzo zaawansowanego procesu próchnicowego dochodzi do zakażenia tkanek miękkich znajdujących się w zębie. Wówczas zachodzi konieczność leczenia kanałowego. Całkowite zaniedbanie leczenia próchnicy może doprowadzić do rozwinięcia się zgorzeli (stanu zapalnego nerwu zęba). W takim wypadku konieczne jest usunięcie zęba.
Dostępna jest już nowoczesna metoda leczenia próchnicy ozonem. Polegająca na bezpośrednim kontakcie zaatakowanego zęba z ozonem. Dzięki czemu tkanka zęba regeneruje się, niestety działa na niewielkie ubytki.
Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy– obecność wrzodów trawiennych czyli ubytków w błonie śluzowej żołądka lub dwunastnicy. Występują one najczęściej w dwunastnicy i wtedy stwierdza się częstsze występowanie u mężczyzn. Najczęstszymi przyczynami są: zakażenie Helicobacter pylori i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Często występującym i głównym objawem jest ból w nadbrzuszu, jednak czasem przebieg może być skąpo- lub bezobjawowy. Niekiedy objawy są niecharakterystyczne. Gastroskopia jest badaniem diagnostycznym, które ostatecznie rozstrzyga o rozpoznaniu wrzodów. W leczeniu główną rolę odgrywa leczenie zakażenia Helicobacter pylori, stosowanie leków: blokerów pompy protonowej i H2-blokerów oraz właściwa dieta, zaprzestanie palenia papierosów i unikanie leków wrzodotwórczych. W przypadku powikłań choroby (perforacja wrzodu, zwężenie odźwiernika, podejrzenie transformacji nowotworowej), a niekiedy w wypadku nieskuteczności leczenia zachowawczego stosowane jest leczenie operacyjne.
Objawy
* ból zlokalizowany w nadbrzuszu – pojawia się zwykle 1–3 godziny po posiłku (wrzody żołądka), ustępuje po spożyciu pokarmu lub zażyciu leków zobojętniających kwas solny. Często bóle występują w nocy lub nad ranem – na czczo (wrzody dwunastnicy). Nawracają co kilka miesięcy (nasilenie dolegliwości wiosną i jesienią).
* pieczenie występujące za mostkiem (tzw. zgaga)
* nudności, wymioty
* kwaśne lub gorzkie odbijanie
* brak apetytu
* niesmak w ustach
* zaparcia na przemian z biegunkami
* spadek masy ciała
* wzdęcie
Leczenie
W leczeniu główną rolę odgrywa leczenie zakażenia Helicobacter pylori (eradykacja) oraz stosowanie blokerów pompy protonowej i H2-blokerów. Pomocnicze znaczenie ma właściwa dieta, zaprzestanie palenia papierosów i unikanie niektórych leków wrzodotwórczych. W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne.
W wypadkach choroby wrzodowej powiązanej z zakażeniem H. pylori eradykacja prowadzi do wyleczenia i zapobiega występowaniu nawrotów choroby (przy niewystępowaniu reinfekcji) – trwałe wyleczenie.
Zatrucie - zespół objawów chorobowych wywołanych działaniem trucizny na organizm.
Można dokonać podziału zatruć według różnych kryteriów:
* czasu działania substancji toksycznej:
o zatrucie ostre
o zatrucie przewlekłe
* przyczyny wystąpienia zatrucia:
o zatrucie przypadkowe (omyłkowe przyjęcie trucizny, skażenie środowiska)
o zatrucie umyślne (zbrodnicze, samobójcze, samozatrucie bez tendencji samobójczych, egzekucja)
o zatrucie chorobowe (bakteryjne, ciążowe)
o zatrucie przemysłowe (skażenie środowiska pracy).
Podstawowe zasady leczenia zatruć:
* usunięcie z organizmu niewchłoniętej trucizny lub niedopuszczenie do jej wchłonięcia
* zastosowanie odtrutki
* usunięcie już wchłoniętej trucizny z organizmu (lub przyśpieszenie jej wydalania)
* zapobieganie i leczenie następstw toksycznego działania trucizny na organizm.