Przetłumacz домовой - в славянской митфологии это хозяин дома. представлялся в виде человека часто на одно лицо с хозяином дома или как невысокий старик с лицом эаросшим ъелыми волосами и тому подобное. от его отношения доброжелательного или враждебого зависело здоровье животных в доме. при переезде в новый дом надо было совершить особый ритуал чтобы уговорить домового переехать вместе с хозяевами которым в противном случае грозила беда . различались два вида домовых -который живет в доме ,обычно в углу за печью , куда надо бросать мусор , чтобы домовой не перевёлся, и дворовой , часто мучивший животных домовой вообще нередко сближался с нечистой силой . по поверьям домовой мог превращаться в кошку ,собаку ,корову иногда змею, крысу или лягушку. иногда считалось что домовой имеет семью- жену(домаха , домовичиха), и детей. сходные поверья о духах дома бытовали у западных славян и многих других народов. домовой ето частый герой сказок: ,,а в доме будто ждут гостей, званых, незваных. на столе узорная скатерть ,кувшины ,корчаги, кринки, миски(…) -хороший тут домовой хозяйствует да небось не один -обрадовался кузька - эй хозяева дорогие ! где вы ? я пришёл домовые не откликнулись. под печью и за печью доимовых не нашлось. не было их ни под кроватью ни за кроватью
кузька- to samo co домовой
Proszę nie tłumaczyć translatorem
Domowik - w mitologii słowiańskiej gospodarz domu. Przybierał postać człowieka, często wyglądającego jak gospodarz lub jako niedużego staruszka z zarośniętą twarzą i białymi włosami itp. Od jego nastawienia, przyjaznego lub wrogiego, zależało zdrowie zwierząt domowych. Podczas zmiany zamieszkania należało przeprowadzić szczególny rytuał, żeby namówić domowika do przeprowadzenia się razem z gospodarzami, w innym przypadku groziło nieszczęście. Rozróżniano 2 rodzaje domowików: pierwszy mieszkał w domu, zazwyczaj w kącie za piecem, należało rzucać mu do kąta śmiecie, żeby nie uciekł i drugi, podwórkowy, ten często nękał zwierzęta. Domowik nierzadko rozporządzał siłą nieczystą. Według legend domowik mógł zamienić się w kota, psa, krowę, czasem węża, szczura czy żabę. Czasem przypisywano mu także rodzinę - żonę (domachę, domowichę) oraz dzieci. Podobne przekonania na temat domowych duchów były u Słowian zachodnich i wielu innych narodów. Domowik był częstym bohaterem bajek: "a w domu jakby czekano na gości oczekiwanych, nieoczekiwanych. Na stole leży wzorzysty obrus, są dzbany, antałki, skopki, miski (...)
- Dobry domowik tu urzęduje, pewnie nawet nie jeden - ucieszył się domowiczek. - Hej, dobrzy gospodarze! Gdzie jesteście?
Przyszedłem, domowicy nie odezwali się. Pod piecem i za piecem domowików nie było. Nie było ich też pod łóżkiem i za łóżkiem.