ewkamarshallCIĘŻKA RZECZYWISTOŚĆ Nastolatkowie w programach 'reality show'
Programy 'reality show' wykorzystują normalnych ludzi, zamiast aktorów i nie jest to nic nowego. Pierwszym takim programem, w 1948 roku, była Candid Camera (Ukryta Kamera), która przedstawiała zwyczajnych ludzi w zabawnych sytuacjach. W 1950 roku, wielki sukces odniósł Beat the Clock (można to tłumaczyć jako Walka z Czasem). Uczestnicy wykonywali śmieszne zadania w ciągu określonego czasu. Programy te dawały dużo rozrywki, więc zarówno uczestnicy, jak i widzowie, je uwielbiali. Ale w dzisiejszych czasach, programy są inne. Programy takie, jak Big Brother, czy Survivor (Ryzykanci) są często okrutne i żenujące dla biorących w nich udział. Więc dlaczego tysiące ludzi chcą brać w nich udział? Odpowiedzią są pieniądze. Telewizja płaci ludziom za uczestnictwo. Być może to jest w porządku, kiedy uczestnikami są dorośli, ale nie kiedy są nimi dzieci, czy nastolatkowie.
W programie Kid Nation (Republika małolatów), czterdzieści młodych osób, w wieku od 8 do 15 latu, mieszkało w opuszczonym mieście przez 40 dni. Próbowali oni zorganizować sobie życie bez dorosłych, a kamery towarzyszyły im wszędzie. Każdy otrzymał 5000 dolarów za uczestnictwo. W każdym odcinku, uczestnik, który rozwiązał jakiś problem/zadanie i podejmował decyzje, wygrywał 20,000 dolarów nagrody. Tę osobę wybierała grupa. Czy tym młodym ludziom podobało się to doświadczenie? Niektórzy opuścili program przed końcem, ponieważ im się nie podobało. Byli samotni i nieszczęśliwi. Telewizja nie wyprodukowała II serii. Wielu ludzi było zszokowanych, uważali że jest to wykorzystywanie dzieci dla zabawy i dla zysku. Niemniej jednak, show przyciągało dużą publiczność, a kanał, który je nadawał zarobił dużo pieniędzy. Obecnie problem z programami reality show polega na tym, że im bardziej szokujące są, tym większy odnoszą sukces.
Nastolatkowie w programach 'reality show'
Programy 'reality show' wykorzystują normalnych ludzi, zamiast aktorów i nie jest to nic nowego. Pierwszym takim programem, w 1948 roku, była Candid Camera (Ukryta Kamera), która przedstawiała zwyczajnych ludzi w zabawnych sytuacjach. W 1950 roku, wielki sukces odniósł Beat the Clock (można to tłumaczyć jako Walka z Czasem). Uczestnicy wykonywali śmieszne zadania w ciągu określonego czasu. Programy te dawały dużo rozrywki, więc zarówno uczestnicy, jak i widzowie, je uwielbiali. Ale w dzisiejszych czasach, programy są inne. Programy takie, jak Big Brother, czy Survivor (Ryzykanci) są często okrutne i żenujące dla biorących w nich udział. Więc dlaczego tysiące ludzi chcą brać w nich udział? Odpowiedzią są pieniądze. Telewizja płaci ludziom za uczestnictwo. Być może to jest w porządku, kiedy uczestnikami są dorośli, ale nie kiedy są nimi dzieci, czy nastolatkowie.
W programie Kid Nation (Republika małolatów), czterdzieści młodych osób, w wieku od 8 do 15 latu, mieszkało w opuszczonym mieście przez 40 dni. Próbowali oni zorganizować sobie życie bez dorosłych, a kamery towarzyszyły im wszędzie. Każdy otrzymał 5000 dolarów za uczestnictwo. W każdym odcinku, uczestnik, który rozwiązał jakiś problem/zadanie i podejmował decyzje, wygrywał 20,000 dolarów nagrody. Tę osobę wybierała grupa. Czy tym młodym ludziom podobało się to doświadczenie? Niektórzy opuścili program przed końcem, ponieważ im się nie podobało. Byli samotni i nieszczęśliwi.
Telewizja nie wyprodukowała II serii. Wielu ludzi było zszokowanych, uważali że jest to wykorzystywanie dzieci dla zabawy i dla zysku. Niemniej jednak, show przyciągało dużą publiczność, a kanał, który je nadawał zarobił dużo pieniędzy. Obecnie problem z programami reality show polega na tym, że im bardziej szokujące są, tym większy odnoszą sukces.