Question

przetłumacz na język, którym się dziś posługujemy ( normalny język polski) legende o świętym aleksym.

Tutaj macie ten tekst

Rozdał swe rucho żebrakom,
Śrzebro, złoto popom, żakom.
Więc sam pod kościołem siedział,
A o jego księstwie nikt nie wiedział.
Więc to zawżdy wstawał reno,
Ano kościoł zamkniono;
Więc tu leżał podle proga,
Falę, proszę swego Boga,
Ano z wirzchu szła przygoda,
Niegdy mroz, niegdy woda.
Eż się stało w jeden czas,
Wstał z obraza Matki Bożej obraz,
Szedł do tego człowieka,
Jen się kluczem opieka,
I rzekł jest tako do niego:
Wstani, puści człowieka tego,
Otemkni mu kościoł Boży,
Ać na tym mrozie nie leży.
Żak się tego barzo lęknął,
Wstawszy, kościoł otemknął.
To się niejedną dziejało,
Ale się często dziejało.

Bogu dziękował,

Iż ji do ziemie przygnał,
A rzekąc: Już tu chcę cirzpieć
Mękę i wszytki złe file imieć,
U mego oćca na dworze,
Gdyżeśm nie przebył za morze.

Tu pod wschodem leżał,
Każdy nań pomyje, złą wodę lał.

A leżał tu sześćnaćcie lat,
Wsz(y)tko cirpiał prze Bog rad;

A więc gdy już umrzeć miał,
Sam sobie list napisał.
I ścisnął ji twardo w ręce,
Popisawszy swoje wszytki męki,
I wszytki skutki, co je płodził,
Jako się na świat narodził.
A gdy Bogu duszę dał,
Tu się wielki dziw stał:
Samy zwony zwoniły,
Wszytki, co w Rzymie były.

Więc tu papież z kardynały,
Cesarz z swymi kapłany
Szli są k niemu z chorągwiami;
A zwony wżdy zwonili samy.

Chcieli mu list z ręki wziąć,

Nie mogli go mu wziąć:
Ani cesarz, ani papież,

Jedno przyszła żona jego,

A ściągła rękę do niego,
Eż jej w rękę wpadł list,
Przeto, iż był jeden do drugiego czyst.
A gdy ten list oglądano,
Natemieście uznano,
Iż był syn Eufamijanow,

A księdza rzymskiego cesarzow.

Bardzo prosze o pomoc bo mam to na jutro i nie wiem jak to napisać. Jak ktoś jest dobry ze średnioiecznego języka polskiego to niech mi to zrobi !!!!

Daje najlepsze !!!

Answer 1

Rozdał swe szaty żebrakom

Srebro, złoto, kapłanom, studentom,

Więc sam pod kościołem siedział,

A o jego książecym pochodzeniu nikt nie wiedział,

Więc zawsze wstawał rano

Bowiem kościół zamknięto,

Więc tu leżał obok progu

Chwaląc, prosząc swego Boga

Oto ze szczytu szła przygoda

Czasem mróz, czasem woda

Aż się stało pewnego razu,

Wstała z obrazu Matki Boskiej postać

Szła do tego człowieka,

Który się kluczem opiekuje

I powiedziała tak do niego:

Otwórz mu Kościół boży,

Niech na tym mrozie nie leży

Student się tego bardzo przestraszył

Wstawszy, kościół otworzył

To się niejedno działo,

Ale się często działo

Bogu dziękował,

Że go do ziemi przygnał

A mówiąc:"Już tu chcę wyczekiwać"

Mękę i wszystkie złe chwile mieć

U mojego ojca na dworze

Gdy nie przybyłem za morze

Tu pod stopniem schodów leżał

Każdy na niego pomyje lał

 

A leżał tu szesnaście lat,

Wszystko cierpiał chętnie w imię Boga

A więc gdy już umrzeć miał

Sam sobie list napisał

I ścisnął go twardo w ręce

Opisawszy swoje wszystkie męki

I wszystkie uczynki, które czynił

Jak się na świat narodził

A gdy Bogu duszę dał

Tu się wielki cud stał

Dzwony same dzwoniły

Wszystkie, które w Rzymie były

Więc tu papież z kardynałami,

Cesarz ze swymi kapłanami

Szli do niego z chorągwiami

A dzwony wszędzie dzwoniły same

Chcieli mu list z ręki wziąć,

Nie mogli mu go wziąć

Ani cesarz, ani papież

Tylko przyszła żona jego

Wyciągnęła rękę do niego,

Aż w jej rękę wpadł list

Więc że był jeden do drugiego czysty 

A gdy ten list oglądano

Natychmiast uznano,

Że był synem Eufamijanowa,

A księdza rzymskiego cesarza.

 

 

 

Liczę na naj i pozdrawiam,

RaVVi