Przesłanie i wizja świata w wierszach J.Kochanowskiego- rozprawka
błagam was bardzo pilneee
JaroW5
Jan Kochanowski uznany jest za najwybitniejszego poetę Słowiańszczyzny od średniowiecza aż po romantyzm. Powodem takiego właśnie twierdzenia jest wyjątkowa sprawność posługiwania się językiem, a także bogactwo tematyczne utworów pisanych przez Kochanowskiego. Był on bez wątpienia człowiekiem renesansu. Nie tylko twórcą – jego życie świadczy tak, że o tym. Wieloletnie studia na uniwersytetach - w Krakowie, w Padwie – to droga zdobywania wiedzy. Okres dworski – aktywne uczestnictwo w życiu politycznym kraju. I wreszcie ostatni – czarnoleski, w którym wjedzie spokojny żywot zwykłego właściciela ziemskiego.
Także twórczość Jana Kochanowskiego jest bardzo różnorodna. Czerpał w niej autor z reguły z pierwowzorów antycznych, co było bardzo charakterystyczne dla tej epoki. Do tych wzorów odwołuje się „Pieśni”, „Odprawa posłów greckich” czy „Treny”. Są to utwory wybitne, nawiązujące do antyku jedynie formą, a z ich treści można sformułować przysłowie będące swego rodzaju drogowskazem dla czytelnika. „Odprawa...” tylko pozornie przedstawia historię sporu o Helenę żonę Menelaosa, króla Sparty uwięzioną przez trojańskiego królewicza Parysa. Pod tym pretekstem Kochanowski porusza temat losu Polski. Nie przypadkiem premiera sztuki odbyła się 1578 roku w przeddzień sejmu, który podjął decyzję o wojnie z carem Iwanem Groźnym. W tym kontekście bardzo dobitnie brzmiał głos Antenora reprezentującego cnoty obywatelskie. Bardzo przejmujące jest ogólne przesłanie dramatu przedstawiającego losy narodu, który płacił błędy władców. Bowiem Kochanowski niezwykle cenił cnotą obywatelskiej służby Ojczyźnie.
Niezwykle ważnym w twórczości Kochanowskiego jest zbiór 49 „Pieśni”, które tworzył niemal przez całe życie. Zawarł w nich swoją wizję porządku świata. Szczególnie wyraźnie można to dostrzec w jednej z najstarszych pieśni, – „Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary”. Kochanowski zawarł w niej wiarę w ład i harmonię, porządek świata, jego piękno. Widział Boga jako twórcę bogactwa życia i harmonii natury.
Właśnie życie w zgodzie z naturą jest niezwykle ważne u Jana z Czarnolasu, podobnie jak postępowanie zgodnie z prawami etyki. Świat Kochanowskiego jest światem światłych filozofów i dobrych ludzi. „Pieśni” podejmuje różnorodne tematy – odwołuje się do antycznych motywów, opisuje urodę otaczającego świata, przeżycie miłosne a także głęboki patriotyzmu i poczucia obowiązku obywatelskiego.
Znamienne, że najbardziej wyraziście widać to w „Trenach” – utwory powstały po śmierci ukochanej córki Urszulki. To cykl XIX wierszy, w których można prześledzić drogę duchową autora. Kochanowski nie może pogodzić się ze stratą Urszulki. Jej śmierć powoduje upadek wszystkich ideałów, które do tych czas wyznawał – mądrości, pobożności. Wobec prawdziwej tragedii staje się jedynie pustymi hasłami. W środkowych trenach Kochanowski dochodzi do tego, że występuje przeciw Bogu, czyli posuwa się wręcz do bluźnierstwa.
W kolejnych Trenach następuje jednak stopniowe godzenie się ze światem i Bogiem. Zamykający cykl „Tren. XIX albo Sen” jest podsumowaniem – zrozpaczony ojciec odnajduje poczucie wewnętrznej równowagi. Odnajduje mądrość, że człowiek myślący musi umieć zachować się godnie i rozumnie w każdej sytuacji – tak w chwilach radości, jak i smutku, rozpaczy. To przecież jedno z najważniejszych przesłań literatury renesansu, że nic, co ludzkie nie jest nam obce. Obraz świata w twórczości Jana Kochanowskiego to świat ładu i porządku boskiego, będącego także wynikiem ludzkiej mądrości.
Jest to zarówno świat zabawy, rozrywki jak i refleksji. Człowiek w nim żyje zgodnie z przytoczoną wcześniej maksymie i powinien w każdej sytuacji umieć się zachować rozsądnie i godnie. Niezwykle ważne jest także sprawa istnienia człowieka w państwie – według Kochanowskiego każdy powinien troszczyć się o swoją Ojczyznę.
Także twórczość Jana Kochanowskiego jest bardzo różnorodna. Czerpał w niej autor z reguły z pierwowzorów antycznych, co było bardzo charakterystyczne dla tej epoki. Do tych wzorów odwołuje się „Pieśni”, „Odprawa posłów greckich” czy „Treny”. Są to utwory wybitne, nawiązujące do antyku jedynie formą, a z ich treści można sformułować przysłowie będące swego rodzaju drogowskazem dla czytelnika. „Odprawa...” tylko pozornie przedstawia historię sporu o Helenę żonę Menelaosa, króla Sparty uwięzioną przez trojańskiego królewicza Parysa. Pod tym pretekstem Kochanowski porusza temat losu Polski. Nie przypadkiem premiera sztuki odbyła się 1578 roku w przeddzień sejmu, który podjął decyzję o wojnie z carem Iwanem Groźnym. W tym kontekście bardzo dobitnie brzmiał głos Antenora reprezentującego cnoty obywatelskie. Bardzo przejmujące jest ogólne przesłanie dramatu przedstawiającego losy narodu, który płacił błędy władców. Bowiem Kochanowski niezwykle cenił cnotą obywatelskiej służby Ojczyźnie.
Niezwykle ważnym w twórczości Kochanowskiego jest zbiór 49 „Pieśni”, które tworzył niemal przez całe życie. Zawarł w nich swoją wizję porządku świata. Szczególnie wyraźnie można to dostrzec w jednej z najstarszych pieśni, – „Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary”. Kochanowski zawarł w niej wiarę w ład i harmonię, porządek świata, jego piękno. Widział Boga jako twórcę bogactwa życia i harmonii natury.
Właśnie życie w zgodzie z naturą jest niezwykle ważne u Jana z Czarnolasu, podobnie jak postępowanie zgodnie z prawami etyki. Świat Kochanowskiego jest światem światłych filozofów i dobrych ludzi. „Pieśni” podejmuje różnorodne tematy – odwołuje się do antycznych motywów, opisuje urodę otaczającego świata, przeżycie miłosne a także głęboki patriotyzmu i poczucia obowiązku obywatelskiego.
Znamienne, że najbardziej wyraziście widać to w „Trenach” – utwory powstały po śmierci ukochanej córki Urszulki. To cykl XIX wierszy, w których można prześledzić drogę duchową autora. Kochanowski nie może pogodzić się ze stratą Urszulki. Jej śmierć powoduje upadek wszystkich ideałów, które do tych czas wyznawał – mądrości, pobożności. Wobec prawdziwej tragedii staje się jedynie pustymi hasłami. W środkowych trenach Kochanowski dochodzi do tego, że występuje przeciw Bogu, czyli posuwa się wręcz do bluźnierstwa.
W kolejnych Trenach następuje jednak stopniowe godzenie się ze światem i Bogiem. Zamykający cykl „Tren. XIX albo Sen” jest podsumowaniem – zrozpaczony ojciec odnajduje poczucie wewnętrznej równowagi. Odnajduje mądrość, że człowiek myślący musi umieć zachować się godnie i rozumnie w każdej sytuacji – tak w chwilach radości, jak i smutku, rozpaczy.
To przecież jedno z najważniejszych przesłań literatury renesansu, że nic, co ludzkie nie jest nam obce.
Obraz świata w twórczości Jana Kochanowskiego to świat ładu i porządku boskiego, będącego także wynikiem ludzkiej mądrości.
Jest to zarówno świat zabawy, rozrywki jak i refleksji. Człowiek w nim żyje zgodnie z przytoczoną wcześniej maksymie i powinien w każdej sytuacji umieć się zachować rozsądnie i godnie. Niezwykle ważne jest także sprawa istnienia człowieka w państwie – według Kochanowskiego każdy powinien troszczyć się o swoją Ojczyznę.