bohaterka Krzyżaków Henryka Sienkiewicza, córka Juranda ze Spychowa. Po śmierci matki wychowywana przez księżną mazowiecką Annę Danutę, po której dostała imię. Delikatna, wątła, subtelna, od pierwszego wejrzenia stała się obiektem miłości Zbyszka z Bogdańca, który złożył jej rycerskie ślubowanie. Uratowała go przed karą śmierci, narzucając mu na głowę białą chustę i wołając – „Mój ci on!”. Wkrótce po ślubie ze swym rycerzem została porwana przez Krzyżaków, którzy w ten sposób chcieli dostać w swoje ręce Juranda. Odbita z rąk krzyżackich przez Zbyszka umarła na jego rękach w drodze do Spychowa z powodu wycieńczenia. Była lękliwa i wstydliwa. Miała dwanaście lat.
bohaterka Krzyżaków Henryka Sienkiewicza, córka Juranda ze Spychowa. Po śmierci matki wychowywana przez księżną mazowiecką Annę Danutę, po której dostała imię. Delikatna, wątła, subtelna, od pierwszego wejrzenia stała się obiektem miłości Zbyszka z Bogdańca, który złożył jej rycerskie ślubowanie. Uratowała go przed karą śmierci, narzucając mu na głowę białą chustę i wołając – „Mój ci on!”. Wkrótce po ślubie ze swym rycerzem została porwana przez Krzyżaków, którzy w ten sposób chcieli dostać w swoje ręce Juranda. Odbita z rąk krzyżackich przez Zbyszka umarła na jego rękach w drodze do Spychowa z powodu wycieńczenia. Była lękliwa i wstydliwa. Miała dwanaście lat.