tarożytni Grecy pozostawili po sobie bogatą spuściznę w wielu dziedzinach życia ludzkiego, a jednym z takich osiągnięć jest niezaprzeczalnie teatr. Jest to ta dziedzina sztuki, która nadal, mimo wielu zmian w porównaniu ze starożytnym pierwowzorem, stanowi o poziomie kultury każdego narodu. W V w. p.n.e., kiedy Ateny osiągnęły sukces w wojnie z Persami i ostatecznie ukształtowały ustrój demokratyczny, okres świetności przeżywał także teatr. To dzięki teatrowi mogli Grecy czuć chwile uniesienia nad losem bohaterów tragicznych i jednocześnie bez żadnych oporów w komediach wyśmiewać własne wady i słabości, a także komentować bieżące wydarzenia polityczne. Teatr osiągnął wyżyny dzięki działalności wielkich tragików: Ajschylosa, Eurypidesa i Sofoklesa. Natomiast najwybitniejszym komediopisarzem był Arystofanes.Początkowo przedstawienia teatralne były uroczystościami ku czci boga wina Dionizosa. Dopiero Ajschylos przekształcił je w przedstawienia dramatyczne poprzez wprowadzenie dwóch, a nie – jak wcześniej – tylko jednego aktora, a dominujący dotąd chór stał się komentatorem wydarzeń. Pod względem tematycznym tragedie nawiązywały do legend, a także wydarzeń historycznych, przedstawiając nieunikniony konflikt pomiędzy człowiekiem i jego przeznaczeniem. Człowiek potrafił się buntować, ale musiał ulec nieubłaganym bogom. Typowym przykładem takiego bohatera była Antygona, której tragiczne losy opisuje Sofokles.
tarożytni Grecy pozostawili po sobie bogatą spuściznę w wielu dziedzinach życia ludzkiego, a jednym z takich osiągnięć jest niezaprzeczalnie teatr. Jest to ta dziedzina sztuki, która nadal, mimo wielu zmian w porównaniu ze starożytnym pierwowzorem, stanowi o poziomie kultury każdego narodu. W V w. p.n.e., kiedy Ateny osiągnęły sukces w wojnie z Persami i ostatecznie ukształtowały ustrój demokratyczny, okres świetności przeżywał także teatr. To dzięki teatrowi mogli Grecy czuć chwile uniesienia nad losem bohaterów tragicznych i jednocześnie bez żadnych oporów w komediach wyśmiewać własne wady i słabości, a także komentować bieżące wydarzenia polityczne. Teatr osiągnął wyżyny dzięki działalności wielkich tragików: Ajschylosa, Eurypidesa i Sofoklesa. Natomiast najwybitniejszym komediopisarzem był Arystofanes.Początkowo przedstawienia teatralne były uroczystościami ku czci boga wina Dionizosa. Dopiero Ajschylos przekształcił je w przedstawienia dramatyczne poprzez wprowadzenie dwóch, a nie – jak wcześniej – tylko jednego aktora, a dominujący dotąd chór stał się komentatorem wydarzeń. Pod względem tematycznym tragedie nawiązywały do legend, a także wydarzeń historycznych, przedstawiając nieunikniony konflikt pomiędzy człowiekiem i jego przeznaczeniem. Człowiek potrafił się buntować, ale musiał ulec nieubłaganym bogom. Typowym przykładem takiego bohatera była Antygona, której tragiczne losy opisuje Sofokles.