Koralowce są zazwyczaj rozdzielnopłciowe, rozwój ze stadium planktonowej orzęsionej larwy. Są jednymi z głównych organizmów skałotwórczych. Znanych jest ok. 6,5 tys. gatunków koralowców, należących do 2 podgromad: koralowców ośmiopromiennych (Octocorallia) oraz koralowców sześciopromiennych (Hexacorallia), do których należy większość korali rafotwórczych (rząd Scleractinia), a także bezszkieletowe, żyjące pojedynczo ukwiały
gromada wyłącznie morskich, skałotwórczych parzydełkowców (Cnidaria) występujących jedynie pod postacią polipa, zwykle kolonijnie, na niewielkich głębokościach, przytwierdzonych do dna morskiego, głównie w strefie ciepłej i gorącej, w dobrze naświetlonych i natlenionych wodach. W zapisie kopalnym znane są od kambru. Do najbardziej znanych przedstawicieli koralowców należą m.in.: koral czerwony (Corallium rubrum), zwany również szlachetnym, rafotwórcze korale madreporowe (Madreporaria) oraz koral korkowiec (Alcyonium palmatum). W polskiej strefie Bałtyku odnotowano 2 rzadko spotykane gatunki ukwiałów: ukwiał tęgoczułki i ukwiałek arkoński. Ponadto w Bałtyku żyje również kolonijna piórówka świecąca[2]. Trwałe struktury wapienne wytwarzane przez koralowce są podstawą do powstawania nowego ekosystemu znanego jako rafa koralowa.
Rozmnażają się przez pączkowanie, podział podłużny lub płciowo z zapłodnieniem zewnętrznym, rzadziej wewnętrznym. Zazwyczaj są rozdzielnopłciowe. Najczęściej występującą formą larwy jest planula.
W związku z osiadłym trybem życia zapłodnienie odbywa się poprzez skoordynowany wyrzut gamet do środowiska. Koordynacja być może obywa się dzięki zmianie barwy nieba i korelującej z nią zmianie barwy wody podczas zachodu słońca: przed pełnią niebo jest bardziej czerwone po pełni bardziej niebieskie
Koralowce są zazwyczaj rozdzielnopłciowe, rozwój ze stadium planktonowej orzęsionej larwy. Są jednymi z głównych organizmów skałotwórczych. Znanych jest ok. 6,5 tys. gatunków koralowców, należących do 2 podgromad: koralowców ośmiopromiennych (Octocorallia) oraz koralowców sześciopromiennych (Hexacorallia), do których należy większość korali rafotwórczych (rząd Scleractinia), a także bezszkieletowe, żyjące pojedynczo ukwiały
gromada wyłącznie morskich, skałotwórczych parzydełkowców (Cnidaria) występujących jedynie pod postacią polipa, zwykle kolonijnie, na niewielkich głębokościach, przytwierdzonych do dna morskiego, głównie w strefie ciepłej i gorącej, w dobrze naświetlonych i natlenionych wodach. W zapisie kopalnym znane są od kambru. Do najbardziej znanych przedstawicieli koralowców należą m.in.: koral czerwony (Corallium rubrum), zwany również szlachetnym, rafotwórcze korale madreporowe (Madreporaria) oraz koral korkowiec (Alcyonium palmatum). W polskiej strefie Bałtyku odnotowano 2 rzadko spotykane gatunki ukwiałów: ukwiał tęgoczułki i ukwiałek arkoński. Ponadto w Bałtyku żyje również kolonijna piórówka świecąca[2]. Trwałe struktury wapienne wytwarzane przez koralowce są podstawą do powstawania nowego ekosystemu znanego jako rafa koralowa.
Rozmnażają się przez pączkowanie, podział podłużny lub płciowo z zapłodnieniem zewnętrznym, rzadziej wewnętrznym. Zazwyczaj są rozdzielnopłciowe. Najczęściej występującą formą larwy jest planula.
W związku z osiadłym trybem życia zapłodnienie odbywa się poprzez skoordynowany wyrzut gamet do środowiska. Koordynacja być może obywa się dzięki zmianie barwy nieba i korelującej z nią zmianie barwy wody podczas zachodu słońca: przed pełnią niebo jest bardziej czerwone po pełni bardziej niebieskie