W 1655 r. na Polskę spadł kolejny najazd szwedzki. Pretekstem do wybuchu kolejnej wojny polsko-szwedzkiej były roszczenia Jana Kazimierza Wazy do tronu szwedzkiego. W rzeczywistości jednak władca Szwecji Karol X Gustaw (1654-1660) chciał opanować wybrzeże Bałtyku w celu budowy na tym obszarze swoistego bałtyckiego imperium. Dodatkową przyczyną „potopu” był osobisty konflikt pomiędzy królem Janem Kazimierzem a podkanclerzym korconym Hieronimem Radziejowskim, który zbiegł z kraju i namówił króla Szwecji do zaatakowania Polski. Dwie armie szwedzkie (jedna z terenu Pomorza Zachodniego, druga z terenu Inflant) które wkroczyły na teren Rzeczypospolitej odniosły błyskawiczne sukcesy. • 21 lipca 1655 r. wkroczenie armii szwedzkiej na teren Rzeczypospolitej z Pomorza Szczecińskiego pod wodzą feldmarszałka Arvida Wittenberga, • 25 lipca 1655 r. kapitulacja szlachty wielkopolskiej pod Ujściem, dokonana za namową wojewodów Krzysztofa Opalińskiego i Andrzeja Grudzińskiego. • 18 sierpnia 1655 r. kapitulacja Litwy, Janusz i Bogusław Radziwiłłowie poddali się pod protektorat szwedzki (układ w Kiejdanach), • wrzesień 1655 r. ucieczka Jana Kazimierza na Śląsk, 8 września 1655 r. Szwedzi zajęli Warszawę, 19 października 1655 r. kapitulacja garnizonu Krakowa, • 13 listopada 1655 r. kapitulacja armii koronnej pod wodzą hetmanów koronnych Stanisława Potockiego i Stanisława Lanckorońskiego, Do końca 1655 r. wojska szwedzkie zajęły cały kraj. Jedynie niewielkie odziały i kilka twierdz odmówiło poddania się i stawiało opór oddziałom szwedzkim m.in. twierdze w Gdańsku, Zamościu i klasztor na Jasnej Górze (18 listopada – 27 grudnia 1655 r. oblężenie przez wojska szwedzkie klasztoru na Jasnej Górze). Polityka Szwedów w Rzeczypospolitej, którzy traktowali ją jak zdobycz wojenną wywołała niezadowolenie części szlachty jak i społeczeństwa polskiego. W listopadzie 1655 r. wydanie uniwersału przez króla Jana Kazimierza wzywający do walki ze Szwedami. W dniu 18 grudnia 1655 r. powrót króla do kraju. • 29 grudnia 1655 r. – zawiązanie konfederacji w Tyszowicach nad Bugiem (Stanisław Potocki, Stanisław Lanckoroński, Paweł Sapieha) • 1655 r. grudzień armia szwedzka ruszyła na podbój Prus Królewskich – bez oporu zdobyto Toruń, Gniew, Tczew, Starogard, nie zdobyto natomiast Gdańska, • 16 stycznia 1656 r. traktat króla szwedzkiego z Fryderykiem Wilhelmem ks. pruskim – Prusy Książęce staną się lennem szwedzkim, • w styczniu 1656 r. Karol X Gustaw uderzył na południe z zamiarem pokonania Jana Kazimierza, • 18 lutego 1656 r. bitwa pod Gołębiem – porażka wojsk Stefana Czarnieckiego, w marcu 1656 r. król szwedzki nakazał odwrót na północ, ofensywa wojsk polskich, • 1 kwietnia 1656 r. śluby lwowskie Jana Kazimierza, • 7 kwietnia 1656 r. bitwa pod Warką – sukces wojsk koronnych pod dowództwem Stefana Czarneckiego i hetmana Jerzego Lubomirskiego pozwolił wyzwolić całą Małopolskę, 6/7 czerwca 1656 r. szturm Warszawy i zdobycie miasta w dniu 1 lipca 1656 r. przez wojska koronne, • 26 czerwca 1656 r. nowy układ pomiędzy królem szwedzkim a elektorem brandenburskim – w zamian za pomoc militarną elektor miał otrzymać cztery województwa poznańskie, kaliskie, łęczyckie i sieradzkie,Ads by Google
W 1655 r. na Polskę spadł kolejny najazd szwedzki. Pretekstem do wybuchu kolejnej wojny polsko-szwedzkiej były roszczenia Jana Kazimierza Wazy do tronu szwedzkiego. W rzeczywistości jednak władca Szwecji Karol X Gustaw (1654-1660) chciał opanować wybrzeże Bałtyku w celu budowy na tym obszarze swoistego bałtyckiego imperium. Dodatkową przyczyną „potopu” był osobisty konflikt pomiędzy królem Janem Kazimierzem a podkanclerzym korconym Hieronimem Radziejowskim, który zbiegł z kraju i namówił króla Szwecji do zaatakowania Polski. Dwie armie szwedzkie (jedna z terenu Pomorza Zachodniego, druga z terenu Inflant) które wkroczyły na teren Rzeczypospolitej odniosły błyskawiczne sukcesy.
• 21 lipca 1655 r. wkroczenie armii szwedzkiej na teren Rzeczypospolitej z Pomorza Szczecińskiego pod wodzą feldmarszałka Arvida Wittenberga,
• 25 lipca 1655 r. kapitulacja szlachty wielkopolskiej pod Ujściem, dokonana za namową wojewodów Krzysztofa Opalińskiego i Andrzeja Grudzińskiego.
• 18 sierpnia 1655 r. kapitulacja Litwy, Janusz i Bogusław Radziwiłłowie poddali się pod protektorat szwedzki (układ w Kiejdanach),
• wrzesień 1655 r. ucieczka Jana Kazimierza na Śląsk, 8 września 1655 r. Szwedzi zajęli Warszawę, 19 października 1655 r. kapitulacja garnizonu Krakowa,
• 13 listopada 1655 r. kapitulacja armii koronnej pod wodzą hetmanów koronnych Stanisława Potockiego i Stanisława Lanckorońskiego,
Do końca 1655 r. wojska szwedzkie zajęły cały kraj. Jedynie niewielkie odziały i kilka twierdz odmówiło poddania się i stawiało opór oddziałom szwedzkim m.in. twierdze w Gdańsku, Zamościu i klasztor na Jasnej Górze (18 listopada – 27 grudnia 1655 r. oblężenie przez wojska szwedzkie klasztoru na Jasnej Górze). Polityka Szwedów w Rzeczypospolitej, którzy traktowali ją jak zdobycz wojenną wywołała niezadowolenie części szlachty jak i społeczeństwa polskiego. W listopadzie 1655 r. wydanie uniwersału przez króla Jana Kazimierza wzywający do walki ze Szwedami. W dniu 18 grudnia 1655 r. powrót króla do kraju.
• 29 grudnia 1655 r. – zawiązanie konfederacji w Tyszowicach nad Bugiem (Stanisław Potocki, Stanisław Lanckoroński, Paweł Sapieha)
• 1655 r. grudzień armia szwedzka ruszyła na podbój Prus Królewskich – bez oporu zdobyto Toruń, Gniew, Tczew, Starogard, nie zdobyto natomiast Gdańska,
• 16 stycznia 1656 r. traktat króla szwedzkiego z Fryderykiem Wilhelmem ks. pruskim – Prusy Książęce staną się lennem szwedzkim,
• w styczniu 1656 r. Karol X Gustaw uderzył na południe z zamiarem pokonania Jana Kazimierza,
• 18 lutego 1656 r. bitwa pod Gołębiem – porażka wojsk Stefana Czarnieckiego, w marcu 1656 r. król szwedzki nakazał odwrót na północ, ofensywa wojsk polskich,
• 1 kwietnia 1656 r. śluby lwowskie Jana Kazimierza,
• 7 kwietnia 1656 r. bitwa pod Warką – sukces wojsk koronnych pod dowództwem Stefana Czarneckiego i hetmana Jerzego Lubomirskiego pozwolił wyzwolić całą Małopolskę, 6/7 czerwca 1656 r. szturm Warszawy i zdobycie miasta w dniu 1 lipca 1656 r. przez wojska koronne,
• 26 czerwca 1656 r. nowy układ pomiędzy królem szwedzkim a elektorem brandenburskim – w zamian za pomoc militarną elektor miał otrzymać cztery województwa poznańskie, kaliskie, łęczyckie i sieradzkie,Ads by Google