Question

Przedstaw w punktach cechy najstarszych miast Polski(położenie,historia,walory) -Kraków

-Gniezno

-Poznań

-Kalisz

-Sandomierz

Proszę o odpowiedzi :)

Answer 1

Kraków: to miasto leżące nad Wisłą w południowej Polsce.Jedno z najstarszych miast w Polsce. Jeżeli chodzi o gęstość zaludnienia zajmuje drugie miejsce w Polsce, wyprzedza je tylko Warszawa. Również pod względem terytorialnym wyprzedza je tylko Warszawa. Kraków jest stolicą województwa małopolskiego. Miasto to leży u zbiegu kilku krain geograficznych takich jak: Brama Krakowska, Kotlina Oświęcimska, Kotlina Sandomierska, Pogórze Zachodniobeskidzkie i Wyżyna Krakowsko-Częstochowska. Sieć rzeczną oprócz Wisły tworzą jej dopływy-prawy, czyli Wilga oraz lewe: Rudawa, Białucha, Dłubnia, Sanka i inne.
Kraków oddalony jest od Warszawy o 300 kilometrów. Kraków leży w obrębie umiarkowanie ciepłego piętra klimatycznego Karpat. Klimat lokalny jest raczej niekorzystny co skutkuje między innymi częstym występowaniem mgieł, stosunkowo dużymi zanieczyszczeniami powietrza gazami i pyłami przemysłowymi oraz komunikacyjnymi a także słabym przewietrzeniem miasta spowodowanym położeniem w kotlinie otoczonej z trzech stron wzgórzami.

Kalisz - miasto w południowo-wschodniej części województwa wielkopolskiego, nad rzeką Prosną. Drugie pod względem wielkości miasto województwa wielkopolskiego. Przyjmuje się, że jest to najstarsze miasto w Polsce. Obecnie jest miastem na prawach powiatu i siedzibą powiatu kaliskiego ziemskiego.
Wczesnośredniowieczny gród na Zawodziu (IX/X-XIII w.) należał do największych piastowskich ośrodków grodowo-miejskich. Po 1233 r. książę Śląski Henryk Brodaty przeniósł centrum osadnicze Kalisza na północ od Zawodzia, na nowe miasto.
Prawa miejskie na bazie prawa magdeburskiego Kalisz otrzymał między latami 1253-1260.
Około 1257 r. Książę Bolesław Pobożny ulokował Kalisz na prawie średzkim. Wewnętrzną przestrzeń miasta cechował wrzecionowaty układ 2 ulic handlowych, przeciętych systemem przecznic, z centralnie usytuowanym prostokątnym rynkiem.
Rozkwit miasta przypadł na XV i XVI w. Niebagatelny wpływ na architektoniczne i intelektualne oblicze miasta miało sprowadzenie doń Jezuitów (1583 r.) oraz fundacja kolegium i kościoła dokonana przez Arcybiskupa Gnieźnieńskiego Stanisława Karnkowskiego.
Liczne wojny i pożary w XVII i XVIII w. zahamowały rozwój Kalisza. Tragiczny był zwłaszcza rok 1792, kiedy to wielki pożar strawił bez mała całe miasto.
Po upadku Księstwa Warszawskiego w 1815 r. Kalisz znalazł się w granicach Królestwa Polskiego. Jako jedno z większych miast Kongresówki stanowił ważny ośrodek administracyjny, gospodarczy i kulturalny.
w czasie I wojny światowej miasto zostało prawie całkowicie zniszczone ostrzałem artyleryjskim i poprzez podpalenia przez wojska niemieckie pod dowództwem majora Hermanna Preuskera.
Podczas II Wojny Światowej Kalisz wcielony został do tzw. Kraju Warty. Okupacja przyniosła represje i prześladowania. Szczególnie bezwzględnie obeszli się hitlerowcy z ludnością Żydowską, stanowiącą do 1939 r. 1/3 ogółu mieszkańców miasta.
Lata powojenne zaznaczyły się rozbudową przemysłu, infrastruktury miejskiej oraz rozwojem społeczno-kulturalnym.

 

Poznań - piąte pod względem ludności miasto w Polsce, położone nad rzeką Wartą. Stolica Wielkopolski i województwa wielkopolskiego.
Pierwsze ślady ludzi na terenie dzisiejszego Poznania pochodzą z okresu około 8900 - 8000 roku p.n.e.
Pierwsza wzmianka o Poznaniu jako grodzie pojawia się w kronice Thietmara w roku 1005. Zarówno z kroniki, jak i wykopalisk archeologicznych wynika, że był jedną z najpotężniejszych twierdz w państwie Bolesława Chrobrego. Poznań wiąże się również z początkami polskiej państwowości. Jest to jedno z hipotetycznych miejsc chrztu Mieszka I w 966. W 968 swą siedzibę umieścił tu Jordan, pierwszy biskup Polski.
W X wieku gród znalazł się pod panowaniem Piastów, którzy uczynili go jednym z głównych ośrodków w swoim państwie. Poznań na przełomie XII i XIII wieku przekształcił się z warownego grodu - siedziby księcia w miasto na wzór istniejących już w Europie zachodniej. Po lokacji na prawie magdeburskim przez Przemysła I, miasto otoczono murami a lewobrzeżny Poznań otrzymał rynek.
Prawdziwie złotym wiekiem dla Poznania było XVI stulecie. Miasto rozkwitło stając się jednym z najpoważniejszych centrów handlowych Rzeczypospolitej. Pożary, powodzie i wojny, zmiana przebiegu głównych szlaków handlowych spowodowały, iż wiek XVII i pierwsza połowa XVIII to okres upadku miasta.
Pierwsza wojna światowa obudziła nadzieje na odzyskanie wolności. 27 grudnia 1918 roku wybucha w Poznaniu powstanie, które rozszerza się na całą Wielkopolskę. Miasto zostaje wyzwolone. Mieszkańcy tworzą zręby polskiej administracji, sądownictwa i oświaty.
Rozwój miasta przerwała II wojna. Wolność przyszła dopiero 23 lutego 1945. Miasto dźwigało się z wojennych zniszczeń. Na powojennych kartach jego historii w sposób szczególny zapisały się wydarzenia czerwcowe 1956 roku (protest robotników zakończony ulicznymi walkami), jak i dwie wizyty papieża Jana Pawła II (w 1983 i 1997 roku) oraz szczyt Trójkąta Weimarskiego czyli spotkanie kanclerza Niemiec Helmuta Kohla i prezydentów Francji Jaquesa Chiraca i Polski Aleksandra Kwaśniewskiego (1998). W 1999 roku tysiącletnia historia Poznania zatoczyła koło - na Ostrowie Lednickim odkryto relikty palatium Mieszka I, co stało się ogólnopolską sensacją.

Sandomierz to miasto w województwie świętokrzyskim nad rzeką Wisłą. Położone na kilku wzgórzach, na krawędzi Wyżyny Sandomierskiej. Przemysłowa część miasta, zwana Nadbrzeziem jest położona na prawym brzegu Wisły, w Kotlinie Sandomierskiej.
Początki Sandomierza sięgają czasów przedhistorycznych. Najdawniejsze wzmianki historyczne sięgają X w.
Osada - w X na terenie wzgórza zamkowego, od XI wieku gród, siedziba książęca. Obok zbudowanego później Domu Długosza, powstał w sąsiedztwie drugi gród, który dał początek miastu.
W okresie podziałów na dzielnice Sandomierz stał się stolicą księstwa. Prawa miejskie Sandomierz uzyskał prawdopodobnie przed 1227 r. Po zniszczeniach miasta przez Tatarów w latach 1241, 1259-60, ponowna lokacja w 1286 r.
Handel odegrał ważną rolę w rozwoju miasta w XV wieku (Sandomierz leżał na trasie drogi wiślanej związanej z handlem zbożem).
W okresie zaborów Sandomierz stał się miastem pogranicznym między Królestwem Polskim a Galicją i stracił swoje znaczenie administracyjne a także gospodarcze. Dodatkowo został dość poważnie zniszczony przez pierwszą wojnę światową. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę miasto wyrwało się ze stagnacji i zaczęło się prężnie rozwijać.