Po Odnalezieniu Aureli, matka postanowiła poświęcić więcej czasu córce. Codziennie rano czesała jej włosy, przygotowywała śniadania, a nawet odprowadzała do szkoły, po czym sama biegła do pracy. Po szkole pisały listy do ojca Aurelii w którym wyrażały tęsknotę za nim. Aurelia była od tąd bardzo szczęśliwą i wesołą dziewczynką, nie miała powodów aby uciekać z domu. Również Kreska była bardzo częstym gościem w domu Jedwabińskich. Przyjaźń Aureli i Kreski wcale nie ucierpiała a wręcz przeciwnie. Pani Jedwabińska była bardzo szczęśliwa, że odzyskała swoją córkę, lecz nie mogła sobie wybaczyć niedopatrzeń z jej strony kiedy zostawiała córkę samą. Mała szybko zapomniała o przykrym dzieciństwie i wyrosła na śliczną dziewczynę która pewnie nie jednemu chłopcu złamała serce.
Po Odnalezieniu Aureli, matka postanowiła poświęcić więcej czasu córce. Codziennie rano czesała jej włosy, przygotowywała śniadania, a nawet odprowadzała do szkoły, po czym sama biegła do pracy. Po szkole pisały listy do ojca Aurelii w którym wyrażały tęsknotę za nim. Aurelia była od tąd bardzo szczęśliwą i wesołą dziewczynką, nie miała powodów aby uciekać z domu. Również Kreska była bardzo częstym gościem w domu Jedwabińskich. Przyjaźń Aureli i Kreski wcale nie ucierpiała a wręcz przeciwnie. Pani Jedwabińska była bardzo szczęśliwa, że odzyskała swoją córkę, lecz nie mogła sobie wybaczyć niedopatrzeń z jej strony kiedy zostawiała córkę samą. Mała szybko zapomniała o przykrym dzieciństwie i wyrosła na śliczną dziewczynę która pewnie nie jednemu chłopcu złamała serce.