Plemiona słowiańskie pochodziły od ludów indoeuropejskich, które przywędrowały z dalekich obszarów Ziemi. Pierwsze państwa to: np. Morawy Litwa Prusy Państwa te miały system wieców czyli zebrań starszyzny lub system wodzowski.
Podstawowym zajęciem Słowian było przede wszystkim rolnictwo. Nie obce im było także korzystanie z darów lasów, w postaci uprawiania myślistwa, bartnictwa oraz zbieractwa.
Początkowo podstawową jednostką organizacji społeczeństwa był ród, i to on odgrywał największą rolę. Później Słowianie zaczęli jednoczyć się w bardziej zorganizowane jednostki terytorialne, takie jak okolina czy opole. Zadaniami takich jednostek było: - obrona przed obcymi - podział ziemi - rozstrzyganie sporów
Kilkadziesiąt połączonych ze sobą opoli tworzyło plemię. Władzę plemienia stanowił wiec, czyli zgromadzenie wolnych mężczyzn. Do jego kompetencji należało m.in. wybieranie księcia (kniazia) jak przywódcę na czas wojny. Przyznawano mu nieograniczoną władze we wszystkich dziedzinach. Władza kniazia jako przywódcy plemienia zaczęła się uchwalać już w czasie wędrówki ludów. W konsekwencji na znaczeniu tracił wiec, a zyskiwała grupa możnych skupionych wokół księcia. To m.in. dzięki nim kniaź mógł w razie oporu utworzyć wokół siebie przyboczną siłę zbrojną, tzw. drużynę. Plemiona z dominującą utrwaloną władzą księcia stały się podstawą do utworzenia zrębów państwowości słowiańskiej już na przełomie VII i VIII wieku.
Plemiona słowiańskie pochodziły od ludów indoeuropejskich, które przywędrowały z dalekich obszarów Ziemi. Pierwsze państwa to: np. Morawy Litwa Prusy
Państwa te miały system wieców czyli zebrań starszyzny lub system wodzowski.
Podstawowym zajęciem Słowian było przede wszystkim rolnictwo. Nie obce im było także korzystanie z darów lasów, w postaci uprawiania myślistwa, bartnictwa oraz zbieractwa.
Początkowo podstawową jednostką organizacji społeczeństwa był ród, i to on odgrywał największą rolę. Później Słowianie zaczęli jednoczyć się w bardziej zorganizowane jednostki terytorialne, takie jak okolina czy opole. Zadaniami takich jednostek było:
- obrona przed obcymi
- podział ziemi
- rozstrzyganie sporów
Kilkadziesiąt połączonych ze sobą opoli tworzyło plemię. Władzę plemienia stanowił wiec, czyli zgromadzenie wolnych mężczyzn. Do jego kompetencji należało m.in. wybieranie księcia (kniazia) jak przywódcę na czas wojny. Przyznawano mu nieograniczoną władze we wszystkich dziedzinach. Władza kniazia jako przywódcy plemienia zaczęła się uchwalać już w czasie wędrówki ludów. W konsekwencji na znaczeniu tracił wiec, a zyskiwała grupa możnych skupionych wokół księcia. To m.in. dzięki nim kniaź mógł w razie oporu utworzyć wokół siebie przyboczną siłę zbrojną, tzw. drużynę. Plemiona z dominującą utrwaloną władzą księcia stały się podstawą do utworzenia zrębów państwowości słowiańskiej już na przełomie VII i VIII wieku.