Question

Przedstaw okoliczności zwycięstwa Wiedeńskiego

Answer 1

Znaczenie kongresu Wiedeńskiego 1814 – 1815
1.Wskaż cele kongresu
Zwycięskie mocarstwa po pokonaniu Napoleona w 1814r postanowiły zwołać narodowy kongres, który miał ustanowić nowy porządek w Europie, zapewni trwały pokój i przyczynić się do likwidacji efektów rewolucji francuskiej i okresu napoleońskiego.

Charakterystyczną cechą był mało formalny charakter kongresu – obrady nigdy niezistały oficjalnie otwarte ani zakończone. Monarchowie i politycy podejmowali decyzje podczas bali, uczt, parad wojskowych czy przedstawień teatralnych, a dopiero poźniej odpowiednie komiskie opracowywały stosowne dokumenty.

2.Wymień państwa i polityków którzy odegrali na kongresie główną rolę.
Wielka Brytania (minister spraw zagranicznych Robert Steward Castlereagh; później marszałek Arthur Wellington; król Jerzy III był chory psychicznie i w praktyce odsunięty od władzy),
Rosja (Aleksander I Romanow; minister spraw zagranicznych Karol Nesselrode),
Austria (Franciszek I Habsburg; minister spraw zagranicznych Klemens von Metternich),
Prusy (Fryderyk Wilhelm III Hohenzollern, kanclerz Karl Hardenberg)
Francja (minister spraw zagranicznych Charles de Talleyrand), która mimo że była państwem pokonanym, po przywróceniu na tron dynastii Burbonów uznano ją jako pierwszą ofiarę rewolucji i uzyskała ona takie same prawa jak inne mocarstwa.

3.Przedstaw zasady którymi kierowano się podejmując decyzje:
a) zasada restauracji – oznaczała przywrócenie sytuacji terytorialnej i ustrojowej sprzed 1789 przez ponowne wprowadzenie systemu rządów absolutnych. Utrzymano jednak zasadę różności wszystkich obywateli wobec prawa we Francji, a w niektórych krajach zachowano Kodeks Napoleona. Nie przywrócono też przedrewolucyjnych granic – cześć terytoriów przejęły zwycięskie mocarstwa.
b) zasada legitymizmu – ustanawiała powrót na tron dziedzicznych dynastii, rządzących z „łaski Boga”. Odrzucono więc oświeceniowe idee suwerenności ludu i umowy społecznej.
c) zasada równowagi europejskiej – narzucona przez Wielką Brytanię, zakładała przyjęcie takiego układu sił w Europie, który nie pozwoli żadnemu z państw dominować na kontynencie.

4.Wymień najważniejsze postanowienia kongresu

- Związek Reński utworzony przez napoleona przestał istnieć
- powołano związek niemiecki będący luźną konfederacja państw
- zlikwidowano utworzone przez napoleona królestwo Włoch
- we wszystkich krajach włoskich wprowadzono absolutyzm
- wprowadzenie 3 zasad   1. restauracji    2.legitymizmu    3. równowagi sił
- w wiedniu uchwalono deklarację o zniesieniu niewolnictwa

5.Kto, kiedy i w jakim celu założył święte przymierze?
We wrześniu 1815 z inicjatywy Aleksandra I i Klemensa Metternicha utworzono sojusz Rosji, Austrii i Prus, organizację mającą strzec porządku ustalonego na kongresie wiedeńskim.















Socjalizm utopijny – różnorakie wizje sprawiedliwego społeczeństwa wynikające z moralnego niepokoju niektórych jednostek o sytuację robotników w XIX w. Idealiści opowiadali się za równym, a przynajmniej sprawiedliwym podziałem wytwarzanych dóbr. Chcieli budować społeczeństwo, w którym nie byłoby podziałów. Prowadzili działalność propagandową. Sprzeciwiali się wykorzystywaniu sily do przebudowy społeczeństwa i wierzyli, ze większość ludzi może dobrowolnie wyrzec się majątków. Socjalistami byli m. In. Robert Owen, Charles Fourier, Claude Henri Saint-Simon.

Answer 2

Po wewnętrznym umocnieniu Imperium Osmańskiego za rządów wielkiego wezyra Mohammeda Köprülü (1656-61) nastąpił w latach 1663-99 drugi najazd turecki na Europę Środkową. W 1663 wybuchła pierwsza wojna turceko-austriacka, wywołana interwencją obu państw w Siedmiogrodzie. Klęska w bitwie pod St. Gotthard/Raab (1664) zmusiła Austrię do zawarcia upokarzającego pokoju w Vasvar (Eisenburg) - Węgry zostały podzielone, natomiast Austria zobowiązała się do płacenia Turcji corocznego trybutu.

Sprzysiężenie magnaterii węgierskiej, zawiązane wskutek okrutnych prześladowań protestantów (egzekucje, zsyłanie na galery), doprowadziło do wybuchu antyhabsburskiego powstania kuruców (1672-85). Na jego czele stanął (od 1678 r.) Imre Thökölyego, który wezwał na pomoc Turcję. Wybuchła druga (zwana "Wielką") wojna austriacko-turecka (1683-99).

Wielki wezyr Kara Mustafa w 1683 r. obległ Wiedeń. Obroną kierował hr. Rüdiger von Starhemberg. Europejskie (przede wszystkim polskie i niemieckie) posiłki, dowodzone przez króla Polski Jana III Sobieskiego zadały klęskę Turkom w bitwie pod murami miasta. Zwycięstwo wiedeńskie oznaczało koniec ekspansji tureckiej w Europie.

Pod protektoratem papieża Innocentego XI w 1684 r. zawiązała się przeciw Turcji Liga Święta (Austria, Polska, Wenecja, od 1686 r. również Rosja). Mimo ataku Ludwika XIV od zachodu, Austria (zmuszona prowadzić tym samym wojnę na dwa fronty) wspomagana przez Maksymiliana II Emanuela, elektora bawarskiego oraz Ludwika ks. Badeńskiego pokonała Turków. W latach 1686-97 wojskom Świętej Ligi udało się też zająć terytorium Węgier.

W 1687 r. zebrał się sejm węgierski w Preszburgu (Bratysławie). Węgrzy uznali na nim prawa Habsburgów do tronu węgierskiego. Korona węgierska miała być odtąd dziedziczona w męskiej linii dynastii. W 1691 r. zwycięstwa w bitwach pod Niszem i Slankamen pozwoliły Świętej Lidze na zajęcie Siedmiogrodu.

W 1697 r. dowództwo wojsk cesarskich objął książę Eugeniusz sabaudzki (1663-1736). Był on wnukiem kardynała Mazarina i okazał się najwybitniejszym strategiem i wodzem swoich czasów. W 1683 r. przeszedł on na służbę austriacką, gdy Ludwik XIV odprawił go ze swego dworu z powodu drobnej postury. W 1697 r. po zwycięstwie w bitwie pod Zenta wojska koalicji zdobyły Sarajewo. Wojnę zakńczył pokój w Karłowicach (1699). Dał on Habsburgom całe Węgry i Siedmiogród (bez Banatu), dzięki czemu Austria stała się mocarstwem. Wenecja otrzymała natomiast Moreę na Półwyspie Peloponeskim.

Turcy próbowali odzyskać utracone prowincje, podejmując kolejną wojnę (tzw. trzecią wojnę turecką). Toczyła się ona w latach 1716-18. Ks. Eugeniusz sabaudzki zwyciężył w jej trakcie armię turecką w kolejnych bitwach (Peterwardein, Timisoara), a w 1717 r. zdobył Belgrad. Pokój w Pożarewacu w 1718 r. potwierdził w zasadzie ustalenia pokoju karłowickiego (jedynie Wenecja straciła Moreę). Tym samym posiadłości Habsburgów osiągnęły największy w dotychczasowej historii rozmiar.