Question

Przedstaw ogólnie sytuację
międzynarodową Francji w okresie rządów
dyrektoriatu DAJE NAJ NA SZYBKO

Answer 1

Odpowiedź:

W latach 1793 -1794 doszło do największego nasilenia się terroru rewolucyjnego we Francji, spowodowanego dojściem do władzy radykalnego ugrupowania jakobinów, Maksymilianem Robespierrem na czele. Był to okres zaostrzonej walki z prawdziwymi i wyimaginowanymi wrogami rewolucji, jak również próba wprowadzenia radykalnych zmian społecznych i gospodarczych. Wkrótce jednak okazało się, że władza jakobińska nie potrafi sprostać tak trudnemu zadaniu i w państwie pogłębia się kryzys. Jednocześnie doszło do sukcesów na froncie - armia rewolucyjna zaczęła zwyciężać nad monarchistami i wkroczyła do Belgii.

W związku ze zmianą sytuacji wewnętrznej oraz zewnętrznej, między innymi powstanie kościuszkowskie w Polsce, zmniejszyły się też podstawy do stosowania terroru, którego nie można było dłużej usprawiedliwiać samym zagrożeniem kraju. Zmęczenie terrorem i rosnące obawy w sprawie kolejnej fali egzekucji spowodowały zawiązanie się spisku, w skład którego wchodzili przeciwnicy Robespierre'a z różnych środowisk. Poskutkowało to aresztowaniem Maximiliana Robespierre'a i jego współpracowników oraz wysłaniem ich na gilotynę (tzw. przewrót termidoriański w roku 1794).

Po tych wydarzeniach do głosu doszła nowa władza – Dyrektoriat. Nazwa ta pochodzi od tego, że w czasie od lipca 1794 roku do listopada 1799 roku władzę wykonawczą sprawowało pięciu, tak zwanych, Dyrektorów. Władza ustawodawcza natomiast należała do Zgromadzenia Narodowego, do którego prawo wyborcze regulował cenzus majątkowy.

Okres ten był dość korzystny dla społeczeństwa francuskiego, które korzystało z wolności politycznych i powiększało swoje majątki. Nowe realia otworzyły też dla wielu możliwość zrobienia kariery, która wcześniej byłaby niemożliwa.

Zmiany dotyczyły również armii, którą zaczęło zasilać mnóstwo młodych ochotników zainspirowanych ideami republikańskimi. Taka sytuacja sprzyjała szybkiemu awansowi w strukturach wojskowych. Powstała więc grupa młodych generałów, takich, jak, późniejszy wybitny wódz i polityk – Napoleon Bonaparte (1769-1821).  W 1796 oraz 1797 roku odniósł on liczne zwycięstwa nad Austriakami i po pokonaniu ich opanował Półwysep Apeniński.

Liczne podboje francuskie, mające na celu szerzenie idei rewolucyjnych, wzbudziły niepokój mocarstw europejskich, co poskutkowało w 1798 roku wypowiedzeniem wojny Francji przez koalicję antyfrancuską, do której weszły, między innymi, Austria i Rosja. Stanowiło do realne zagrożenie dla rządów Dyrektoriatu, co zmusiło Napoleona do zaniechania walk w Egipcie, które wówczas toczył, i powrotu do Paryża.

W listopadzie 1799 roku Bonaparte dokonał zamachu stanu i doprowadził do obalenia rządów Dyrektoriatu i powołał nowy rząd – konsulat. Władzę wykonawczą sprawowało odtąd trzech konsulów, na czele z Napoleonem, jako pierwszym konsulem, który był zwierzchnikiem wszystkich organów owej władzy i jako jedyny miał inicjatywę ustawodawczą. Można więc śmiało stwierdzić, że konsulat stanowił realny początek przyszłej dyktatury Bonapartego.

Wyjaśnienie: