Wybierany na 4 lata w wyborach pośrednich, przez kolegium elektorów (tylu elektorów ze stanu, ile ma on łącznie miejsc w Kongresie). Od XIX w. elektorów powołuje się w drodze wyborów (ordynacja jak przy wyborach do parlamentu). Formalna procedura wyboru prezydenta przez elektorów odbywa się od pewnego czasu drogą korespondencyjną, bezwzględną większością głosów, jeżeli nie można uzyskać wymaganej większości może tego dokonać Izba Reprezentantów. Jednocześnie dokonuje się wyboru wiceprezydenta, który: przewodniczy Senatowi, w razie śmierci/rezygnacji/złożenia ze stanowiska prezydenta obejmuje urząd z mocy prawa. Prezydentem może zostać osoba >35, urodzona w USA i mieszkająca tu od co najmniej 14 lat. W 1947 przyjęto XXII poprawkę, w której zapisano, że ta sama osoba może pełnić urząd najwyżej 2 kadencje.
Uprawnienia prezydenta:
głównodowodzący armii
za zgodą Senatu obsadza urzędy, mianuje sędziów Sądu Najwyższego, ambasadorów
kieruje wszystkimi sprawami administracyjnymi federacji
prowadzi politykę zagraniczną
teoria kompetencji domniemanych (implied power), według której prezydentowi przysługują nie tylko uprawnienia pozytywne wyliczone w konstytucji, ale również takie, które wynikają bezpośrednio z zadań i funkcji głowy państwa
weto zawieszające wobec ustaw uchwalonych przez Kongres (10 dni od przesłania mu ustawy, może ją zwrócić do ponownego rozpatrzenia), weto prezydenckie uchyla większość2/3 w obu izbach
weto kieszonkowe (pocet veto): jeżeli Kongres odraczając woje obrady uniemożliwia prezydentowi zwrócenie zawetowanego projektu, to nie staje się on ustawą, a Kongres nie może tego weta obalić.
Prezydent wykonuje swoje uprawnienia z pomocą mianowanych przez siebie (za zgodą Senatu) urzędników federalnych. Ustaliła się praktyka, że w przypadku objęcia prezydentury przez przedstawiciela konkurencyjnej partii, obsada wszystkich urzędów federalnych ulega zmianie (system łupów).
W 1789 powołano departamenty, będące odpowiednikami europejskich ministerstw (początkowo były tylko trzy: Departament Stanu, Departament Skarbu i Departament Wojny). Na czele departamentów stoją odpowiedzialni wyłącznie przed prezydentem sekretarze. Nie mogą oni być członkami żadnej z izb, i nie tworzą kolegialnego ciała, które mogłoby podejmować samodzielne decyzje. Prezydent nie jest związany opiniami swych ministrów i ostateczne decyzje podejmuje samodzielnie.
Władza wykonawcza według Konstytucji USA.
Wybierany na 4 lata w wyborach pośrednich, przez kolegium elektorów (tylu elektorów ze stanu, ile ma on łącznie miejsc w Kongresie). Od XIX w. elektorów powołuje się w drodze wyborów (ordynacja jak przy wyborach do parlamentu). Formalna procedura wyboru prezydenta przez elektorów odbywa się od pewnego czasu drogą korespondencyjną, bezwzględną większością głosów, jeżeli nie można uzyskać wymaganej większości może tego dokonać Izba Reprezentantów. Jednocześnie dokonuje się wyboru wiceprezydenta, który: przewodniczy Senatowi, w razie śmierci/rezygnacji/złożenia ze stanowiska prezydenta obejmuje urząd z mocy prawa. Prezydentem może zostać osoba >35, urodzona w USA i mieszkająca tu od co najmniej 14 lat. W 1947 przyjęto XXII poprawkę, w której zapisano, że ta sama osoba może pełnić urząd najwyżej 2 kadencje.
Uprawnienia prezydenta:
głównodowodzący armii
za zgodą Senatu obsadza urzędy, mianuje sędziów Sądu Najwyższego, ambasadorów
kieruje wszystkimi sprawami administracyjnymi federacji
prowadzi politykę zagraniczną
teoria kompetencji domniemanych (implied power), według której prezydentowi przysługują nie tylko uprawnienia pozytywne wyliczone w konstytucji, ale również takie, które wynikają bezpośrednio z zadań i funkcji głowy państwa
weto zawieszające wobec ustaw uchwalonych przez Kongres (10 dni od przesłania mu ustawy, może ją zwrócić do ponownego rozpatrzenia), weto prezydenckie uchyla większość2/3 w obu izbach
weto kieszonkowe (pocet veto): jeżeli Kongres odraczając woje obrady uniemożliwia prezydentowi zwrócenie zawetowanego projektu, to nie staje się on ustawą, a Kongres nie może tego weta obalić.
Prezydent wykonuje swoje uprawnienia z pomocą mianowanych przez siebie (za zgodą Senatu) urzędników federalnych. Ustaliła się praktyka, że w przypadku objęcia prezydentury przez przedstawiciela konkurencyjnej partii, obsada wszystkich urzędów federalnych ulega zmianie (system łupów).
W 1789 powołano departamenty, będące odpowiednikami europejskich ministerstw (początkowo były tylko trzy: Departament Stanu, Departament Skarbu i Departament Wojny). Na czele departamentów stoją odpowiedzialni wyłącznie przed prezydentem sekretarze. Nie mogą oni być członkami żadnej z izb, i nie tworzą kolegialnego ciała, które mogłoby podejmować samodzielne decyzje. Prezydent nie jest związany opiniami swych ministrów i ostateczne decyzje podejmuje samodzielnie.