Zebrał się" jest orzeczeniem złożonym z czasownika "zebrał" oraz zaimka "się", który pełni funkcję partykuły "się".Orzeczenie imienne to taki rodzaj orzeczenia, w którym czasownik jest zastąpiony przez rzeczownik lub przymiotnik. Przykładem orzeczenia imiennego jest zdanie "Drzwi były zamknięte" - tu orzeczeniem jest rzeczownik "zamknięte".W zdaniu "Przed chatką leśnika zebrał się tłum" jednak nie mamy do czynienia z orzeczeniem imiennym, ponieważ orzeczeniem jest tutaj czasownik "zebrał się", a nie rzeczownik czy przymiotnik.
W zdaniu "Przed chatką leśnika zebrał się tłum", "zebrał się" jest orzeczeniem czasownikowym, a nie imiennym. Orzeczenie czasownikowe opisuje działanie, które wykonuje podmiot (w tym przypadku "tłum").
Możliwe, że wynika to z nieporozumienia dotyczącego terminologii gramatycznej. Orzeczenie imienne to rodzaj orzeczenia, które nie wyraża czasu ani sposobu wykonania działania, ale informuje o stanie lub cechach podmiotu. Przykładem orzeczenia imiennego może być zdanie: "Tłum był zaniepokojony". W tym zdaniu, "był zaniepokojony" to orzeczenie imienne, ponieważ nie wyraża czasu ani sposobu wykonania działania, ale opisuje stan podmiotu ("tłumu").
W przypadku zdania "Przed chatką leśnika zebrał się tłum", orzeczenie "zebrał się" opisuje czas i sposób działania ("tłum" gromadził się przed chatką leśnika), więc jest to orzeczenie czasownikowe.
Verified answer
Wyjaśnienie:
Zebrał się" jest orzeczeniem złożonym z czasownika "zebrał" oraz zaimka "się", który pełni funkcję partykuły "się".Orzeczenie imienne to taki rodzaj orzeczenia, w którym czasownik jest zastąpiony przez rzeczownik lub przymiotnik. Przykładem orzeczenia imiennego jest zdanie "Drzwi były zamknięte" - tu orzeczeniem jest rzeczownik "zamknięte".W zdaniu "Przed chatką leśnika zebrał się tłum" jednak nie mamy do czynienia z orzeczeniem imiennym, ponieważ orzeczeniem jest tutaj czasownik "zebrał się", a nie rzeczownik czy przymiotnik.
W zdaniu "Przed chatką leśnika zebrał się tłum", "zebrał się" jest orzeczeniem czasownikowym, a nie imiennym. Orzeczenie czasownikowe opisuje działanie, które wykonuje podmiot (w tym przypadku "tłum").
Możliwe, że wynika to z nieporozumienia dotyczącego terminologii gramatycznej. Orzeczenie imienne to rodzaj orzeczenia, które nie wyraża czasu ani sposobu wykonania działania, ale informuje o stanie lub cechach podmiotu. Przykładem orzeczenia imiennego może być zdanie: "Tłum był zaniepokojony". W tym zdaniu, "był zaniepokojony" to orzeczenie imienne, ponieważ nie wyraża czasu ani sposobu wykonania działania, ale opisuje stan podmiotu ("tłumu").
W przypadku zdania "Przed chatką leśnika zebrał się tłum", orzeczenie "zebrał się" opisuje czas i sposób działania ("tłum" gromadził się przed chatką leśnika), więc jest to orzeczenie czasownikowe.