Mit o Prometeuszu jest innym niż teoria czterech wieków podaniem o powstaniu człowieka. Prometeusz był jednym z tytanów. Ulepił człowieka z gliny pomieszanej ze łzami. Duszę zaś zrobił z ognia niebiańskiego, który wykradł z rydwanu słońca. Człowiek Prometeusza był podobny do wizerunku bogów, ale słaby i bezradny. Dlatego tytan postanowił wykraść bogom Olimpu ogień i nauczyć człowieka używania go, rzemiosł, sztuk. Zeusowi nie podobały się poczynania Prometeusza. Namówił bogów do stworzenia drugiego człowieka – pięknej i urokliwej Pandory, nazwanej tak, gdyż była darem od wszystkich bogów dla ludzi. Podejrzliwy Prometeusz nie przyjął Pandory mimo jej wdzięków. Ale jeden z jego lekkomyślnych braci, Epimeteusz, poślubił tę kobietę. Wkrótce Pandora namówiła męża do otwarcia sekretnej beczki, którą dali jej bogowie. Z puszki Pandory wydobyły się na świat wszystkie smutki, nieszczęścia, choroby, nędze.
MIT O EURYDYCE
Orfeusz był władcą Tracji. Był młodym, bardzo pięknym młodzieńcem, który posiadał niezwykły dar. Potrafił wspaniale grać na lutni. Jego żoną była przepiękna nimfa drzewna Eurydyka.
Jej piękno sprawiało, że każdy kto ją ujrzał, musiał się w niej zakochać. Orfeusz i Eurydyka byli bardzo szczęśliwi i zapatrzeni w siebie. Pewnego dnia Eurydyka spacerowała po dolinie Tempe. Zobaczył ją Aristajos - syn Apollina i nimfy Kyreny.
Aristajos nie zdawał sobie sprawy, że Eurydyka jest żoną Orfeusza i zaczął ją gonić. Uciekającą Eurydykę ukąsiła żmija, nimfa zmarła.
Zrozpaczony Orfeusz postanowił odszukać swoja ukochaną w Hadesie. Wziął lutnię i zszedł do podziemi. Swoją czarodziejską grą tak zachwycił Charona, że zasłuchany przewoźnik dusz przepłynął z nim Styks bez żadnej zapłaty. Gdy Orfeusz stanął przed Hadesem, ubrał swoją prośbę w najpiękniejszą melodię wygrywaną na lutni.
MIT O PROMETEUSZU
Mit o Prometeuszu jest innym niż teoria czterech wieków podaniem o powstaniu człowieka. Prometeusz był jednym z tytanów. Ulepił człowieka z gliny pomieszanej ze łzami. Duszę zaś zrobił z ognia niebiańskiego, który wykradł z rydwanu słońca. Człowiek Prometeusza był podobny do wizerunku bogów, ale słaby i bezradny. Dlatego tytan postanowił wykraść bogom Olimpu ogień i nauczyć człowieka używania go, rzemiosł, sztuk. Zeusowi nie podobały się poczynania Prometeusza. Namówił bogów do stworzenia drugiego człowieka – pięknej i urokliwej Pandory, nazwanej tak, gdyż była darem od wszystkich bogów dla ludzi. Podejrzliwy Prometeusz nie przyjął Pandory mimo jej wdzięków. Ale jeden z jego lekkomyślnych braci, Epimeteusz, poślubił tę kobietę. Wkrótce Pandora namówiła męża do otwarcia sekretnej beczki, którą dali jej bogowie. Z puszki Pandory wydobyły się na świat wszystkie smutki, nieszczęścia, choroby, nędze.
MIT O EURYDYCE
Orfeusz był władcą Tracji. Był młodym, bardzo pięknym młodzieńcem, który posiadał niezwykły dar. Potrafił wspaniale grać na lutni. Jego żoną była przepiękna nimfa drzewna Eurydyka.
Jej piękno sprawiało, że każdy kto ją ujrzał, musiał się w niej zakochać. Orfeusz i Eurydyka byli bardzo szczęśliwi i zapatrzeni w siebie. Pewnego dnia Eurydyka spacerowała po dolinie Tempe. Zobaczył ją Aristajos - syn Apollina i nimfy Kyreny.
Aristajos nie zdawał sobie sprawy, że Eurydyka jest żoną Orfeusza i zaczął ją gonić. Uciekającą Eurydykę ukąsiła żmija, nimfa zmarła.
Zrozpaczony Orfeusz postanowił odszukać swoja ukochaną w Hadesie. Wziął lutnię i zszedł do podziemi. Swoją czarodziejską grą tak zachwycił Charona, że zasłuchany przewoźnik dusz przepłynął z nim Styks bez żadnej zapłaty. Gdy Orfeusz stanął przed Hadesem, ubrał swoją prośbę w najpiękniejszą melodię wygrywaną na lutni.
Wzruszony Hades zgodził