Question

PROSZE POMÓŻCIE MAM DO ZROBIENIA Z HISTORII PREZENTACJE NA KARTCE NA TEMAT KULTURY MINOJSKIEJ I KULTURY MYKEŃSKIEJ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! PROSZE MAM NA JUTRO!

Answer 1

Inaczej niż cywilizacje Mezopotamii i Egipt, cywilizacja grecka nie powstała wokół wielkiej rzeki, ale jej potęga była związana z morzem. Można śmiało nazwać starożytnych Greków mistrzami w morskiej żegludze. Dwie najstarsze cywilizacje europejskie to cywilizacja minojska i mykeńska. Kolebką tej pierwszej była wyspa Kreta, stąd nazywa się ją często wyspiarską lub kreteńską. Pierwszym władcą Krety miał być syn Zeusa i Europy, Minos(stąd: cywilizacja minojska).

Ciekawostka!
Z Kretą związana jest legenda o Minotaurze, który miał być człowiekiem z głową byka. Minotaura urodziła żona Minosa, a taka postać syna miała być karą bogów zesłaną na władcę Krety, który złożył swoim bogom bezwartościową ofiarę ze zwykłego zwierzęcia zamiast ze wspaniałego byka, którego wcześniej bogowie mu podarowali.

Najstarsi mieszkańcy zasiedlali Kretę już ok. VII tysiąclecia p.n.e., ale okres wspaniałego rozkwitu kultury minojskiej przypada na II tysiąclecie p.n.e. Wówczas powstało na wyspie wiele pięknych pałaców, które spełniały funkcję wspaniałych rezydencji, ale nie zamków obronnych. Najbardziej znany pałac znajduje się do dzisiaj w Knossos. Piękne wielobarwne freski (malowidła ścienne) zdobiące ściany pomieszczeń mieszkalnych, reprezentacyjnych, a nawet magazynów, do dzisiaj budzą zachwyt turystów. Jest to dowód, że minojczycy czuli się bezpiecznie na swojej wyspie i sami nie wykazywali cech wojowniczych. Ich potęgę stanowiło bogactwo zdobyte dzięki handlowi, głównie z Egiptem. Sprzedawali oliwę, zboże, wyroby rzemiosła artystycznego, wspaniałą ceramikę. Najprawdopodobniej na Krecie nie ukształtowało się jedno, obejmujące całą wyspę państwo, ale rola takich miast jak Knossos czy Fajstos była na pewno dominująca nad całością stosunków politycznych panujących na wyspie. Minojczycy posługiwali się bardzo skomplikowanym pismem, którego do dzisiaj nie udało się naukowcom odczytać. Nazwano je pismem linearnym A (linearne – składające się z linii układanych w różnych kombinacjach). Niestety, świetność cywilizacji minojskiej w gwałtowny sposób została przerwana najazdem wojowniczych Mykeńczyków ok. 1450 r. p.n.e., którzy podporządkowali sobie wyspę. Mykeńczycy byli twórcami drugiej najstarszej cywilizacji europejskiej i to ich właśnie należałoby uznać za prawdziwych twórców cywilizacji greckiej. Minojczycy są nazywani dla odróżnienia ojcami wielkiej kultury przedgreckiej. Najeźdźcy na szczęście przejęli wiele wzorców cywilizacji minojskiej, którą sami zresztą, mimo podboju Krety, cenili. Nowa cywilizacja związana była z kontynentem europejskim, a właściwie z Półwyspem Peloponeskim. Na północy półwyspu znajduje się miasto Mykeny, od którego pochodzi jej nazwa. W tym i innych miastach budowano pałace zdobione na wzór minojski, ale malowidła przedstawiały głównie sceny walk i polowań. Pałace te to właściwie zamki obronne otoczone potężnymi murami, które unaoczniają charakter prezentowanej kultury. Nawet ceramiczne wazy były zdobione malowidłami przedstawiającymi wojowników. Twórcy cywilizacji mykeńskiej – Jonowie i Achajowie – opanowali szybko całą Grecję i większość wysp Morza Egejskiego. Jednak to nie wojna i związane z nią łupy stanowiły podstawę potęgi Greków. Podobnie jak mieszkańcy Krety, traktowali oni handel jako główne źródło dochodu. Inne były jednak niektóre sprzedawane przez nich produkty, np. broń. Obok niej handlowano wyrobami artystycznymi, produktami rolnymi. Na czele mykeńskiego społeczeństwa stał władca, którego panowanie było praktycznie nieograniczone. Wodzom budowano wspaniałe grobowce, w których umieszczano wiele wspaniałych wyrobów artystycznych (złote maski, ozdoby z kości słoniowej bursztynu, miecze, sztylety), stanowiących dla badaczy nieocenione źródło informacji o cywilizacji. Bogate wyposażenie grobów dowodzi, że istniał w Mykenach kult zmarłych władców. Wzorcem tego kultu był prawdopodobnie Egipt faraonów. Inaczej niż w przypadku kultury minojskiej potoczyły się losy związane z badaniami nad pismem, którym posługiwali się Grecy mykeńscy. Udało się je odczytać angielskiemu badaczowi M. Ventrisowi w połowie ubiegłego stulecia. Nazwano je pismem linearnym B. Dzięki temu odkryciu wiedza na temat obu prezentowanych cywilizacji została poszerzona o wiele cennych informacji, które do tego momentu były efektem prac archeologicznych. sory jak za duzo

 

Answer 2

Kultura kreteńska (minojska)
W starożytnej Grecji były dwa najstarsze ośrodki kultury. Pierwszy z nich znajdował się na greckiej wyspie - Krecie, stąd nazwa kultury kreteńskiej. Według mitologii greckiej to właśnie tutaj, na Krecie, urodził się Zeus. Najstarsze ślady osadnictwa pochodzą z 2500 lat p.n.e., jednakże lata swojej świetności Kreta przeżywała w 2000 r. p.n.e. za panowania króla Minosa. Oprócz sprawowania rządów, władca Krety posiadał także status najwyższego kapłana. Społeczeństwo, tak bardzo zróżnicowane pod względem zamożności, zajmowało się głównie rybołówstwem, handlem z Grecją, Fenicją i Egiptem, żeglugą, inżynierią, budownictwem i sztuką. Kupcy sprowadzali na wyspę cenne surowce: złoto, srebro, ołów, cynę, miedź, kość słoniową. W okresie największego rozkwitu wyspy, wybudowano tam wspaniałe pałace, wyposażone w kanalizację. Sam pałac króla Minosa znajdujący się w stolicy - Knossos, świadczy o niebywałym kunszcie budowniczym. Był to zespół budynków długości 150 m i szerokości 100 m. Znajdowało się tam 1400 pomieszczeń należących do władcy oraz przeznaczonych na urzędy. W centralnym punkcie pałacu znajdował się plac do wyprawiania uroczystości. Zbudowano wówczas również akwedukty, porty, a także brukowane drogi. Jak już wspomniałem, mieszkańcy Krety zajmowali się także sztuką. Ściany pomieszczeń przykrywały wspaniałe freski. We wnętrzach dostrzec można było przedmioty bogato zdobione metalami, kamieniami szlachetnymi i kością słoniową. Brak murów obronnych na wyspie może świadczyć o poczuciu bezpieczeństwa tej wielkiej potęgi. Mimo iż kultura kreteńska była bogatą i wspaniale rozwijającą się cywilizacją, nagle, około 1450 r. p.n.e. wyginęła. Przypuszcza się, ze nastąpiło to wskutek trzęsienia ziemi bądź wybuchu wulkanu, który zniszczył doszczętnie Kretę, pozostawiając jedynie kilka ruin znakomitych budowli.
Sztuka Minojska
Terminem tym określa się dzieła sztuki powstałe pod wpływem cywilizacji minojskiej, której główne ośrodki mieściły się w Knossos, Fajstos, Malia i Palaikastro. Sztuka ta powstała i przeżyła swój rozkwit w epoce brązu, a czas jej trwania dzieli się na trzy główne okresy:
wczesnominojski (3000- 2000 p.n.e.)
średniominojski (2000- 1580 p.n.e.)
późnominojski (1580- 1100 p.n.e.)
Najważniejszą cechą zarówno cywilizacji jak i sztuki minojskiej są pałace. Pojawiają się na krecie po 2000r p.n.e. To głównie w tych centrach politycznych i kulturalnych powstawały najwspanialsze dzieła sztuki. Okres średniominojski to czas największego rozkwitu wszelkiego rodzaju sztuki. Wtedy powstały takie malowidła jak: Paryżanka, Dama w błękitach i Młodzieniec z rytonem.

kultura mykeńska

Twórcami kultury, mykeńskiej są greccy Achajowie. Kultura ta została ukształtowanej w XV w. p.n.e. na Peloponezie, zniszczyli pałace na Krecie i narzucili wyspie swe zwierzchnictwo. Posługiwali się przejętym od Kreteńczyków alfabetem, tzw. pismem linearnym B (odczytanym). Śladami ich działalności budowlanej są ruiny twierdz w Mykenach i Tirynsie, a aktywności politycznej — późniejszy, literacki opis wojny z Troją w Azji Mniejszej (Iliada Homera). W XII w. p.n.e. kultura mykeńska upadła — miasta zostały zniszczone, pismo wyszło z użycia. Stało się tak za przyczyną napływu obcych ludów i, być może, trzęsień ziemi.
Największym osiągnięciem mykeńskiej architektury (Mykeny, Tiryns, Pylos) były monumentalne zamki otoczone murami z potężnych głazów (cyklopie mury; po 1400 budowano także mury z bloków sześciennych). Wewnątrz znajdowała się rezydencja władcy z dużym reprezentacyjnym pomieszczeniem (megaron). Malarstwo ścienne pozostawało w wyraźnej zależności od wzorców kreteńskich, tak samo malarstwo ceramiczne. W tym ostatnim pojawiają się jednak z czasem nowe motywy (po 1400): realistyczne przedstawienia ludzi i zwierząt domowych. Mykeńczycy byli mistrzami w dziedzinie złotnictwa. Najsłynniejszymi zabytkami sztuki złotniczej są złote maski pośmiertne znalezione w 1876 przez H. Schliemanna w okręgu grobowym A w Mykenach (ok. 1500). Obok masek w grobach tych znaleziono złote miecze, kielichy, wazy, biżuterię, a także przedmioty ze srebra, brązu, kości słoniowej, alabastru, ametystu, bursztynu i wielu innych surowców.
Ze schyłkowego okresu świata mykeńskiego i Ciemnych Wieków jedynym rodzajem przedmiotów zdobionych, jakie się zachowały, są naczynia ceramiczne. Jeszcze przez 100 lat po upadku pałaców mykeńskich malarstwo wazowe kontynuuje tradycje mykeńskie. W XI w. pojawia się styl protogeometryczny (naczynia z ateńskiego cmentarza na Keramejkosie), który w następnym stuleciu rozwinął się w styl geometryczny.