Question

Prosze o pomoc z lektury nie boska komedia;)Pytania w zalaczniku:)prosze odpowiadac na pytania po kolei:)

Answer 1

1. Scena I rozpoczyna się od pojawienia się Anioła Stróża i Chóru złych duchów - błogosławieństwa pierwszego i przekleństwa drugich zapowiadają, że treścią mających nastąpić wydarzeń będzie tragedia rodzinna. We wsi obserwowanej z góry przez wysłanników dobrych i złych mocy, w kościele, ksiądz łączy sakramentem Męża - hrabiego i początkującego poetę z zakochaną w nim, dobrą i łagodną Żoną. Po wyjściu weselników, w opustoszałym kościele, samotny Mąż rozważa słowa przysięgi małżeńskiej, jakby pragnął sam siebie utwierdzić w przekonaniu o słuszności decyzji:

Zstąpiłem do ziemskich ślubów, bom znalazł tę, o której marzyłem - przeklęstwo [pisownia oryginału -przyp.] mojej głowie, jeśli ją kiedy kochać przestanę.

 

Występują tu : Anioł Stróż, Złe Duchy, Ksiądz, Mąż - Hrabia i Żona

 

2. Żona Hrabiego znalazła się w zakładzie dla obłąkanie chorych, ponieważ Mąż pozostawił ją dla Zjawy-Dziewicy na kilka dni przed chrzestem ich wspólnego syna Orcia. Hrabia sądził, że Piękna Dziewica - Zjawa jest jego muzą i natchnieniem. Był bowiem Poetą. Żona pragnęła choć na kilka chwil mówić poetyckim językiem.

 

3. Leonard jest to postać epizodyczna, pojawia się w III i IV części dzieła Zygmunta Krasińskiego pt. „Nie-boska komedia”. Ma on ambicje zostać bohaterem historycznym na miarę Napoleona.
wierny towarzysz i podwładny Pankracego – „O, mistrzu mój”

 

4. Pankracy.
Pankracy jest przywódca obozu rewolucyjnego. Był zwykłym, szarym człowiekiem, teraz pragnie władzy, cieszy się ze swojego przywódczego stanowiska, ono zaspokaja jego ambicje.

Pankracy wydaje się zdecydowany i przekonany o absolutnej racji swojego obozu i o jego zwycięstwie. Demonstruje siłę i stanowczość, jednak w głębi trawi go niepewność i wahania. Ma świadomość tego, ze zwycięstwo to dopiero początek prawdziwej walki. Wie, że nie wystarczy pokonać arystokracji, trzeba jeszcze wprowadzić ład, nowy porządek do świata, a tego nie można zrobić siłą. Ma świadomość, ze po wszystkim ktoś będzie musiał stanąć na straży moralności, podzielić dobra, wyznaczyć obowiązki, wytyczyć narodowi dalszą drogę.

Pankracy jest dobrym przywódcą, bo kieruje się rozsądkiem, ale musi ponieść klęskę, ponieważ on, tak samo jak hrabia Henryk, nie kieruje się miłością. Jego motywy są egoistyczne. Nie chodzi mu tak naprawdę o poprawę życia ludu, rewolucja jest dla niego okazją wybicia się, uzyskania władzy i wpływu na kształt historii. Ludem, dla którego walczy, pogardza. Traktuje wiec swoich sprzymierzeńców instrumentalnie, wykorzystując do własnych celów.

Trzeba przyznać, że Pankracy, choć jest prostym człowiekiem, jest bardzo inteligentny i ma dużą świadomość historyczną. Zaprasza hrabiego Henryka do obozu z nadzieją, ze go przekona, wtedy jego zwycięstwo byłoby zupełne. Woli wroga pokonać argumentami, zmusić go do przyznania mu racji nią zdobywać siłą. Tylko, że nie chodzi mu tyle o przelew krwi, którego można by zaoszczędzić, co o własną racje. Pankracy rzeczywiście wierzy w swoja rację.

Największym grzechem Pankracego jest pycha. Ma poczucie własnej wyższości, grzeszy przeciwko ludowi, którym pogardza i grzeszy przeciwko Bogu, sądząc, ze losy świata są w rękach człowieka. Że on, jako zwycięski przywódca może decydować o przebiegu historii. 

 

6. Hrabia Henryk popełnia samobójstwo rzucając się w przepaść. Wcześniej traci żonę, która umiera w zakładzie dla obłakanych. Potem syna, który zginął raniony kulą w trakcie najazdu rewolucjonistów.

 

7. Rozpoczyna się wspaniały, wielki dialog ideologiczny. Henryk staje w imię dawnego porządku, Pankracy przekonuje go, że dawny świat musi ustąpić w imię wolności i równości (echa Wielkiej Rewolucji Francuskiej). Henryk nie daje się przekonać. Bitwa jest nieunikniona

 

8. Przechrzta – pseudokatolik, a w istocie Żyd, na rozkaz wodza rewolucjonistów – Pankracego musi powiadomić hrabiego Henryka o planowanej wizycie swojego przywódcy. Mimo lęku o swoje życie udaje się do dowódcy arystokratów. W ten sposób zostaje jego przewodnikiem. Oprowadza go po swoim terenie – obozie rewolucjonistów

 

9. Ludzie pracujący dla arystokratów, chcieli pozbyć się swoich Panów i rządzić swoimi losami. Planowali wybic ich co do jednego za krzywdy im wyrządzone.

 

10. Dramat zakończony jest słowami Galilaee vicisti!- Galilejczyku zwyciężyłeś. Wypowiada je Pankracy, który w tym momencie jest już świadom, że nie odkupi popełnionych zbrodni, że nie można budować niszcząc oraz że ten, kto wystąpił przeciwko Bożemu porządkowi, musi zostać ukarany.