A. Złota Bulla była dokumentem wydanym przez Karola IV Luksemburskiego w 1356 roku, który regulował ustrój Rzeszy jako związku państw pod przewodnictwem cesarza. Jednym z najważniejszych aspektów tego dokumentu była regulacja wyboru króla Niemiec i cesarza, której dokonują siedmiu elektorów. Elektorami byli władcy Czech, Palatynatu, Saksonii, Brandenburgii oraz arcybiskupi Kolonii, Moguncji i Trewiru. Tylko ci elektorzy mieli prawo do wyboru cesarza, co ograniczało wpływy innych władców i dawało większą stabilność polityczną Rzeszy.
B. Szwajcaria jako nowe państwo powstała w XIV wieku w wyniku procesów politycznych i społecznych. W tamtym okresie tereny dzisiejszej Szwajcarii były podzielone na wiele małych państw i posiadłości feudalnych, które często znajdowały się w konflikcie między sobą. Jednym z najważniejszych wydarzeń, które przyczyniły się do powstania Szwajcarii, był bunt chłopów z regionu Waldstätte przeciwko Habsburgom w 1291 roku. Po tym wydarzeniu, kilka innych małych państw i posiadłości zaczęło łączyć się w sojusze, które stopniowo przekształcały się w konfederacje. W 1648 roku Szwajcaria uzyskała formalne uznanie swojej niepodległości w traktacie westfalskim.
C.
W okresie późnego średniowiecza międzynarodowej. W roku 1397 w Europie dochodziło do łączenia państw w celu wzmocnienia ich pozycji w Kalmarze unię pod berłem królowej Małgorzaty I zawarły unię nazywaną Kalmarą. Także na Półwyspie Iberyjskim w roku 1479 rządzona przez króla Ferdynanda II Aragońskiego oraz władana przez królową Izabelę I Kastylijską zostały zjednoczone, tworząc Królestwo Hiszpanii.
A. Złota Bulla była dokumentem wydanym przez Karola IV Luksemburskiego w 1356 roku, który regulował ustrój Rzeszy jako związku państw pod przewodnictwem cesarza. Jednym z najważniejszych aspektów tego dokumentu była regulacja wyboru króla Niemiec i cesarza, której dokonują siedmiu elektorów. Elektorami byli władcy Czech, Palatynatu, Saksonii, Brandenburgii oraz arcybiskupi Kolonii, Moguncji i Trewiru. Tylko ci elektorzy mieli prawo do wyboru cesarza, co ograniczało wpływy innych władców i dawało większą stabilność polityczną Rzeszy.
B. Szwajcaria jako nowe państwo powstała w XIV wieku w wyniku procesów politycznych i społecznych. W tamtym okresie tereny dzisiejszej Szwajcarii były podzielone na wiele małych państw i posiadłości feudalnych, które często znajdowały się w konflikcie między sobą. Jednym z najważniejszych wydarzeń, które przyczyniły się do powstania Szwajcarii, był bunt chłopów z regionu Waldstätte przeciwko Habsburgom w 1291 roku. Po tym wydarzeniu, kilka innych małych państw i posiadłości zaczęło łączyć się w sojusze, które stopniowo przekształcały się w konfederacje. W 1648 roku Szwajcaria uzyskała formalne uznanie swojej niepodległości w traktacie westfalskim.
C.
W okresie późnego średniowiecza międzynarodowej. W roku 1397 w Europie dochodziło do łączenia państw w celu wzmocnienia ich pozycji w Kalmarze unię pod berłem królowej Małgorzaty I zawarły unię nazywaną Kalmarą. Także na Półwyspie Iberyjskim w roku 1479 rządzona przez króla Ferdynanda II Aragońskiego oraz władana przez królową Izabelę I Kastylijską zostały zjednoczone, tworząc Królestwo Hiszpanii.