Wyspy Owcze – archipelagwyspwulkanicznych (o powierzchni 1399 km²) na Morzu Norweskim, między Wielką Brytanią,Islandią a Norwegią. Stanowią terytorium zależneDanii.Głównymi miastami Wysp Owczych są: Klaksvík, Hoyvík, Argir. Żyje tam około 49 000 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wynosi 35 osób/km². Językami urzędowymi są farerski i duński. Mieszkańcy wyznają w większości luteranizm.
Klimat:
Wyspy Owcze leżą w strefie klimatu umiarkowanego, chłodnego, wykazującego bardzo silne wpływy oceaniczne. Charakteryzuje się on m.in. wysokim poziomem opadów, relatywnie ciepłymi zimami i chłodnymi latami. Dzięki ogrzewającemu Wyspy ciepłemu Prądowi Zatokowemu średnia temperatura w styczniu wynosi ok. 0 °C. Średnia temperatura w sierpniu to 11°. Wpływ oceanu powoduje, iż na wyspach jest na ogół pochmurnie, występują częste mgły i silne wiatry.
Historia
Wyspy były zamieszkane przez eremitów irlandzkich już w VII wieku, następnie zostały zasiedlone przez Normanów (wikingów) w VIII wieku, a od 1035 roku stanowiły posiadłość Norwegii. Wraz z nią zostały przyłączone w 1380 do Danii. W 1814 Dania utraciła Norwegię, ale zachowała Wyspy Owcze.
Języki:
Mieszkańcy Wysp Owczych posługują się językiem farerskim, który jest językiem urzędowym kraju. Niewielka grupa imigrantów z Danii (zamieszkująca głównie w stolicy i innych większych miastach) posługuje się też na co dzień językiem duńskim, który jest drugim językiem urzędowym i jest znany także farerskojęzycznej większości mieszkańców. Ponadto na wyspach dość powszechna jest znajomość języka angielskiego.
Wyznania
Niemal cała populacja Wysp należy do kościoła luterańskiego. Drugą grupą protestancką są Bracia plymuccy. Trzecią największa grupa to ruch charyzmatyczny. Kościół katolicki obecnie posiada niewielką liczbą wiernych. Istnieją także niewielkie grupy Adwentystów Dnia Siódmego, Świadków Jehowy(zobacz: Świadkowie Jehowy na Wyspach Owczych) i wyznawców bahaizmu.
Wyspy Owcze – archipelag wysp wulkanicznych (o powierzchni 1399 km²) na Morzu Norweskim, między Wielką Brytanią,Islandią a Norwegią. Stanowią terytorium zależne Danii.Głównymi miastami Wysp Owczych są: Klaksvík, Hoyvík, Argir. Żyje tam około 49 000 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wynosi 35 osób/km². Językami urzędowymi są farerski i duński. Mieszkańcy wyznają w większości luteranizm.
Klimat:
Wyspy Owcze leżą w strefie klimatu umiarkowanego, chłodnego, wykazującego bardzo silne wpływy oceaniczne. Charakteryzuje się on m.in. wysokim poziomem opadów, relatywnie ciepłymi zimami i chłodnymi latami. Dzięki ogrzewającemu Wyspy ciepłemu Prądowi Zatokowemu średnia temperatura w styczniu wynosi ok. 0 °C. Średnia temperatura w sierpniu to 11°. Wpływ oceanu powoduje, iż na wyspach jest na ogół pochmurnie, występują częste mgły i silne wiatry.
Historia
Wyspy były zamieszkane przez eremitów irlandzkich już w VII wieku, następnie zostały zasiedlone przez Normanów (wikingów) w VIII wieku, a od 1035 roku stanowiły posiadłość Norwegii. Wraz z nią zostały przyłączone w 1380 do Danii. W 1814 Dania utraciła Norwegię, ale zachowała Wyspy Owcze.
Języki:
Mieszkańcy Wysp Owczych posługują się językiem farerskim, który jest językiem urzędowym kraju. Niewielka grupa imigrantów z Danii (zamieszkująca głównie w stolicy i innych większych miastach) posługuje się też na co dzień językiem duńskim, który jest drugim językiem urzędowym i jest znany także farerskojęzycznej większości mieszkańców. Ponadto na wyspach dość powszechna jest znajomość języka angielskiego.
Wyznania
Niemal cała populacja Wysp należy do kościoła luterańskiego. Drugą grupą protestancką są Bracia plymuccy. Trzecią największa grupa to ruch charyzmatyczny. Kościół katolicki obecnie posiada niewielką liczbą wiernych. Istnieją także niewielkie grupy Adwentystów Dnia Siódmego, Świadków Jehowy(zobacz: Świadkowie Jehowy na Wyspach Owczych) i wyznawców bahaizmu.