Prosze o notkę ( dośc długą tak na dwie kartki A4) o Giuseppe Verdi.... Question from @ona1117

September 2018 1 15 Report

Prosze o notkę ( dośc długą tak na dwie kartki A4) o Giuseppe Verdi.

Giuseppe Verdi urodził się w 1813 roku w wiosce Roncole koło miasteczka Busetto, położonego w północnych Włoszech. Pierwszym jego nauczycielem był miejscowy organista, który po 3-letniej zaledwie nauce zmuszony już był zastępować. Rodzice Verdiego nie posiadali środków na dalsze kształcenie syna. Utalentowanym chłopcem zaopiekował się znajomy ojca, bogaty kupiec w Busetto. Dzięki tej opiece, oprócz pobierania nauki w miejscowej szkole, przyszły kompozytor korzystał z lekcji dyrygenta miejscowej orkiestry, przepisywał więc partytury, aranżował utwory, a czasem nawet dyrygował w zastępstwie swego nauczyciela. W 15 roku życia próbował już swych sił kompozytorskich, zyskując uznanie publiczności.

Młody Verdi staraniem opiekuna otrzymał z czasem miejskie stypendium i jako 18-letni młodzieniec udał się do Mediolanu na dalsze studia muzyczne. Niestety nie został przyjęty do konserwatorium. Spotkał go taki sam los, jak starszego o 9 lat rosyjskiego kompozytora Michała Glinkę. Nie zrażony tym rozpoczął Verdi prywatną naukę kompozycji u znanego niegdyś twórcy licznych oper, Vincenzo Lavigna, dyrygenta opery La Scala w Mediolanie. Już po roku mógł napisać do swojego opiekuna: „Wasz stypendysta będzie wkrótce dumą swej ojczyzny”.

Przypadkowy debiut dyrygencki Verdiego, który miał miejsce w r 1834 w Mediolanie był początkiem jego kariery – wzbudził zainteresowanie i przyniósł zamówienie na kantatę. Po 3-letniej pracy w roli dyrygenta w Busetto, co należało do powinności byłego stypendysty, mediolańska La Scala z dużym powodzeniem wystawiła w r. 1839 pierwszą operę Verdiego – Oberto, książę San Bonifacio. Wkrótce spadły jednak na kompozytora niespodziewane ciosy. Niedługo po założeniu rodziny przeżywa kolejno tragedie: śmierć żony i dwojga dzieci. Następna opera Verdiego nie zyskuje uznania. W tej sytuacji trudno było napisać na zamówienie dobrą operę komiczną. Bliski załamania, zdobywa się jednak kompozytor całą siłą woli na realizację zamówienia następnego. Jest nią komponowana z dużym zaangażowaniem opera „Nabuchodonozor”, oparta na tematyce związanej z przeżyciami i cierpieniami Żydów w niewoli babilońskiej. Wystawiona w 1842 r. w mediolańskiej operze, odniosła niesłychany triumf, stając się początkiem stale wzrastającej popularności Verdiego.

Niezwykły sukces tej opery przyniósł kompozytorowi sławę i liczne zamówienia na nowe opery. W ciągu następnych 8 lat Verdi napisał 13 nowych oper, wystawianych z dużym powodzeniem w różnych teatrach operowych we Włoszech i za granicą.

W roku 1848 – roku Wiosny Ludów – cała Italia stanęła w ogniu rewolucji. Verdi, który udał się po raz pierwszy w podróż zagraniczną do Anglii, znajdował się wówczas w Paryżu. Na wieść o powstaniu natychmiast pospieszył do kraju, by być ze swym narodem. Wraz z włoskimi rewolucjonistami zwrócił się do rządu francuskiego o pomoc dla walczącej Italii. Nie słabło również mobilizujące działanie jego utworów. W styczniu 11849 r. wystawiono nową operę patriotyczną „Bitwę pod Legnano”. Chór z I aktu „Viva Italia” stał się nową masową pieśnią rewolucyjną. Niestety, to bohaterskie powstanie narodu włoskiego udało się jeszcze tym razem Austrii stłumić. W związku z ruchem rewolucyjnych nazwisko Verdiego stało się niezwykle popularne. Posługiwano się nim do celów politycznych. Otóż, gdy nowy król Sardynii, Wiktor Emanuel II, ponownie rzucił hasło zjednoczenia Włoch, na murach pojawiły się napisy: Viva V. E. R. D. I. – skrót Niech żyje Vittorio Emmanuele Re D`Italia (król Italii).

G. Verdi był wielkim reformatorem opery, od początku nadawał bohaterom oper, sytuacjom jak najwięcej wyrazu i życiowej prawdy. Recytatywy jego tętnią melodią, w poszukiwaniu tematów do swych oper często wykorzystywał słynne dramaty z literatury światowej np. Szekspira („Makbet”) W. Hugo („Rigoletto”), Schillera („Zbójcy”) i in. Zapoznawał więc słuchaczy swych oper równocześnie ze światowymi arcydziełami literatury pięknej, choć często zniekształconymi na skutek ustawicznych interwencji cenzury austriackiej, zmuszającej do przeróżnych zmian w tekstach oryginalnych. Tak było na przykład z operą „Rigoletto”, wystawioną po raz pierwszy w Wenecji w 1851 r.

Również w operach „Trubadur” i „Traviata” płomienna muzyka Verdiego znakomicie uwydatnia silne akcenty miłości, bólu, zazdrości, zemsty, roztaczając przed publicznością niezmierzone bogactwo pomysłów melodycznych.

Powodzenie oper Verdiego w kraju i za granicą spowodowało, że kompozytor stał się majętny. Jeszcze przed wybuchem rewolucji kupił posiadłość w pobliżu rodzinnej wioski z zamiarem osiedlenia się na stałe, by dzielić czas między zajęcia gospodarskie i pracę kompozytorską. W 1859 r. ożenił się po raz wtóry, zyskując wierną towarzyszkę na długie życie. W dwa lata później został posłem do pierwszego włoskiego parlamentu, który powziął historyczną decyzję utworzenia królestwa włoskiego. Verdi nie zaprzestał pracy twórczej, starał się pogłębiać sztukę kompozytorską, wznieść operę włoską na jeszcze wyższy poziom. Powstały opery: „Nieszpory sycylijskie”, „Bal maskowy”, „Moc przeznaczenia”. Z okazji światowej wystawy w Londynie skomponował „Hymn narodów” do tekstu A. Boito. Rok 1810 zapisał się w historii narodu włoskiego ostatecznym zjednoczeniem całego Półwyspu Apenińskiego i przyniósł prawdziwe arcydzieło „Aidę”.

Verdiego spotykały coraz większe honory i zaszczyty, aż wreszcie w 1875 r. został mianowany senatorem Zjednoczonego Królestwa Włoskiego. Olbrzymie honoraria przeznaczał na zakładanie szpitali, sierocińców, kas zapomogowych i innych dobroczynnych instytucji. Nie znosił przy tym wyrazów hołdu składanych jego osobie. W 1887 r. odbyła się entuzjastycznie przyjęta premiera opery „Otello”, a w 6 lat później „Falstaff”.

Po śmierci żony, którą Verdi stracił w 1897 r., napisał już tylko 4 utwory religijne. Zmarł w 1901 r., osiągnąwszy wiek 87 lat. Kilkutysięczna rzesza ludzi uczestniczyła w bardzo skromnym pogrzebie, jaki zastrzegł sobie w testamencie kompozytor.

Twórczość G. Verdiego:

Opery:

Oberto (1839)

Dzień królowania (1840)

Nabucco (1842)

Lombardczycy (1843)

Ernani (1844)

Dwaj Foskariusze (1844)

Joanna d'Arc (1845)

Alzira (1845)

Attyla (1846)

Makbet (1847)